Ποιος φοβάται την Αμφίπολη;

 
Από την πρώτη στιγμή τής ίδρυσης του σύγχρονου ελληνικού κράτους το παγκόσμιο σύστημα ήταν σε διαρκή συναγερμό. Οι ισχυροί του κόσμου, οι οποίοι επέτρεψαν την ίδρυση αυτήν, γνώριζαν εξ’ αρχής πόσο επισφαλές ήταν το εγχείρημά τους. 

Γνώριζαν εξ’ αρχής πόσο επικίνδυνο για τη λειτουργία τού παγκόσμιου — όχι μόνον του χριστιανικού— συστήματος ήταν η ύπαρξη ενός ομοιογενούς ελληνικού συστήματος. Γνώριζαν εξ’ αρχής ότι παίζουν με μια “βόμβα”, η οποία δεν συγχωρεί λάθη και θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να “σκάσει” στα μούτρα τους.

Γνώριζαν ότι υπήρχε κίνδυνος να ανοίξουν τον “ασκό του Αιόλου” και να τους καταστρέψει όλους η επιλογή τους. Απελευθέρωναν ένα “φίδι”, το οποίο ήθελαν να το βάλουν στην ίδια “αυλή” με τα “κατοικίδιά” τους …Ένα “φίδι”, του οποίου τα ένστικτα δεν θα το συμμόρφωναν ποτέ στις εντολές τους …Ένα “φίδι”, που θα αρκούσε μια στιγμιαία ολιγωρία για να τους “δαγκώσει”.

Έχοντας όμως μια σχεδόν άρρωστη αίσθηση υπεροχής και παντοδυναμίας υποτίμησαν τον κίνδυνο. Νομίζοντας ότι η δική τους δύναμη, σε συνδυασμό με την οικονομική εξάρτηση και την στρατιωτική αδυναμία —λόγω μεγέθους—, είναι αρκετά για “δέσουν” την Ελλάδα στο “άρμα” τους, τόλμησαν ένα εγχείρημα, το οποίο επί αιώνες ήταν “ταμπού” για το χριστιανικό σύστημα της Ρώμης …Τόλμησαν να δημιουργήσουν μια αμιγώς ελληνική κοινωνία, στην οποία δεν θα μπορούσαν να βάλουν κανένα “ταβάνι” στον τομέα της μόρφωσης και βέβαια των φιλοδοξιών. Δημιούργησαν ένα μικρό εθνικό κράτος, του οποίου τον έλεγχο μέσα σε μια “κοινωνία” εκατοντάδων κρατών θεωρούσαν εύκολη υπόθεση. Για λόγους, λοιπόν, οι οποίοι ήταν γνωστοί σ’ αυτούς —και άγνωστοι στους περισσότερους Έλληνες— η Ελλάδα τέθηκε άμεσα υπό στενή επιτήρηση.

Στην στενή αυτή “επιτήρηση” της Ελλάδας δεν συμμετείχαν μόνον τα γνωστά κέντρα και παράκεντρα εξουσιών, τα οποία “εκφράζονται” μέσω των Πρεσβειών των γνωστών ιμπεριαλιστών, αλλά συμμετείχαν και φαινομενικά άσχετες επιστημονικές “αποστολές” …Οι ξένες αρχαιολογικές σχολές στην Ελλάδα ήταν ανάμεσα σ’ αυτές. Αυτές οι “σχολές” ήταν πάντα μια πολύ “βρόμικη” υπόθεση. Από τα πρώτα χρόνια τής απελευθέρωσης οι “φιλέλληνες” περιηγητές έπαιζαν έναν πολύ ύποπτο ρόλο …Έναν ρόλο, ο οποίος τις συνέδεε απ’ ευθείας με τις πρεσβείες των χωρών στις οποίες ανήκαν. Μέσα στον χρόνο αποκαλύφθηκε ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων τα μέλη αυτών των “σχολών” ήταν ταυτόχρονα και μέλη μυστικών υπηρεσιών.

Πίσω δηλαδή από μια “βιτρίνα” φανατικών φιλελλήνων και αρχαιολατρών υπήρχε πολύ “σαβούρα” τού ιμπεριαλισμού …Επιλεγμένα μέλη τής κατασκοπευτικής “ελίτ”, εφόσον οι περισσότεροι από αυτούς ήταν υψηλής μορφώσεως και όχι απλοί κουμπουροφόροι πράκτορες. Εκτός δηλαδή από αρχαιοκάπηλοι —άρπαγες για λογαριασμό των χωρών τους— που ήταν, το πιο σύνηθες ήταν κάποιοι από αυτούς να είναι και μυστικοί πράκτορες. Τι δουλειά είχαν αυτοί οι πράκτορες με την αρχαιολογία; Γιατί ο ιμπεριαλισμός να ενδιαφέρεται για την αρχαιολογία;

Ο ιμπεριαλισμός έχει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον για την αρχαιολογία, ειδικά όταν το κράτος στο οποίο αναφερόμαστε είναι η Ελλάδα. Μια Ελλάδα, η οποία έκρυβε μια αρχαιολογική “πυριτιδαποθήκη” στα σπλάχνα της …Μια “πυριτιδαποθήκη”, η οποία θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να τινάξει το παγκόσμιο σύστημα στον αέρα. Τον έλεγχο αυτής της “πυριτιδαποθήκης” ανέλαβαν αυτές οι “σχολές”. Στα χρόνια τής απόλυτης προτεσταντικής ισχύος δεν είναι παράξενο που οι περισσότερες από αυτές της “σχολές” ανήκουν σε προτεσταντικά κράτη …Ακόμα και σε κράτη, των οποίων τα μεγέθη δεν δικαιολογούν τέτοιου είδους πρακτικές και είναι φανερό ότι εμφανίζονται απλά και μόνον για να γίνονται κάποιοι “πολλοί”.

Αν ψάξει κάποιος να δει ποια κράτη διατηρούν τέτοιου είδους “σχολές” στην Ελλάδα, θα εντοπίσει τους γνωστούς “υπόπτους” …Αυτούς, οι οποίοι μέχρι πριν από λίγες ημέρες μάς “μάλωναν” σαν τεμπέληδες και άχρηστους …Οι “Μεγάλες” Δυνάμεις, με επικεφαλής και πρωταγωνιστές τούς προτεστάντες. Σχεδόν έναν αιώνα, δηλαδή, πριν δει η Ελλάδα τους “εταίρους” τής Ενωμένης Ευρώπης να την “βρίζουν” σαν απειλή του “ευρώ”, τους είδε να έρχονται στην Αθήνα σαν “αρχαιολάτρες”, για να προστατεύσουν τη χριστιανική Ευρώπη από την απειλή της …Πάντα η ίδια προτεσταντική “αυλή”…

…Η Βρετανία και οι ΗΠΑ, μαζί με τους “δορυφόρους” τους Αυστραλία και Καναδά …Οι δημιουργοί του ναζισμού, Γερμανία και Αυστρία …Σύσσωμη η προτεσταντική Σκανδιναβία, η Σουηδία, η Δανία, η Νορβηγία και η Φιλανδία …Οι “Κάτω Χώρες”, Ολλανδία και Βέλγιο …Κοντά σ’ αυτούς —αναγκαστικά— και η Γαλλία με την Ιταλία, τους οποίους οι προτεστάντες χρησιμοποιούσαν πάντα και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν για “ξεκάρφωμα”, προκειμένου να μην φαίνονται μόνοι τους. Οι ίδιοι άνθρωποι, δηλαδή, οι οποίοι ακόμα και σήμερα μάς συκοφαντούν σε ολόκληρο τον Πλανήτη σαν άχρηστους, είναι αυτοί, οι οποίοι από “θαυμασμό” διατηρούν αρχαιολογικές “σχολές” στην Ελλάδα. Οι ίδιοι, δηλαδή, οι οποίοι μας διαβάλουν, είναι οι ίδιοι που ξοδεύουν χρήματα των πολιτών τους, για να αναδείξουν τη “δόξα” της Ελλάδας. Παράξενο δεν είναι;

Όταν αυτές οι “σχολές” δεν λεηλατούσαν τις ελληνικές αρχαιότητες, απλά έπαιζαν παιχνίδια ιμπεριαλισμού. Με εντολές “έξωθεν” αποφάσιζαν πότε θα πάρει ο ελληνικός λαός κάποια “ένεση” εθνικής υπερηφάνειας από κάποια καινούργια αρχαιολογική ανακάλυψη. Αυτοί αποφάσιζαν μέχρι πού θα γίνονταν “ανασκαφές” και άρα μέχρι πού θα “έφτανε” κάθε φορά ο ελληνισμός. 

Κάποιοι χώροι εκ των δεδομένων αποκλείονταν από τις αρχαιολογικές έρευνες, γιατί απλούστατα δεν συνέφεραν στα ξένα “αφεντικά”. Η Μακεδονία, για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια “μπήκε” στον χάρτη τής “Ελλάδας” και όχι όταν απελευθερώθηκε. Η Θράκη, προφανώς, δεν έχει ακόμα “απελευθερωθεί” από τους Οθωμανούς. Η αρχαιολογία, δηλαδή, στην “Μπανανία” της Ελλάδας ήταν πάντα ένας χώρος, ο οποίος ελεγχόταν στενά από τους ξένους.

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν απαγορευμένα μέρη, όπου ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να κάνει έρευνες κατά το δοκούν. Δεν μιλάμε για ολόκληρα γεωγραφικά διαμερίσματα, τα οποία είναι αποκλεισμένα από ανασκαφικούς σχεδιασμούς. Ακόμα και στην Ακρόπολη, στο κέντρο τής ελληνικής πρωτεύουσας, υπάρχουν “απαγορεύσεις”. Αρκεί μια απλή περιήγηση και αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό. Υπάρχουν μυστηριώδη “ανοίγματα”, τα οποία έχουν “ταπωθεί” με τσιμεντένιους ογκόλιθους και τα οποία απαγορεύεται στον οποιονδήποτε να τα αγγίξει, χωρίς να ενημερώσει κάποιους “προστάτες” …Ακόμα κι αν αυτός είναι η ίδια η ελληνική αρχαιολογική υπηρεσία.

Αν ο οποιοσδήποτε περιηγητής ρωτήσει κάποιον υπεύθυνο να του πει τί βρίσκεται πίσω από αυτούς τους ογκόλιθους, δεν θα πάρει απάντηση, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει τέτοια απάντηση …Δεν έχει η ελληνική αρχαιολογική υπηρεσία τέτοια απάντηση. Στην πραγματικότητα κανένας δεν είναι σε θέση σήμερα να πει υπεύθυνα —και με αξιόπιστα στοιχεία— αν υπάρχει κάτι “κάτω” από την Ακρόπολη ή όχι …Αν υπάρχει κάτι, τη στιγμή που από την αρχαιότητα υπήρχαν μαρτυρίες για μυστικά περάσματα ή χώρους, τους οποίους χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά οι ιερείς …Αν διερευνήθηκαν έστω αυτές οι ιστορικές καταγραφές για την ορθότητά τους. Εμείς, δηλαδή, δεν λέμε ότι υπάρχει κάτι “κάτω” από την Ακρόπολη …Εμείς λέμε ότι δεν υπάρχει κανένας να μας πει υπευθύνως ότι δεν υπάρχει.

Αυτές τις απαντήσεις αναζήτησαν κάποτε και οι Ναζί, όταν κατέκτησαν την Ελλάδα. Έχοντας, ως κατακτητές, απόλυτη εξουσία στην Ελλάδα, προσπάθησαν να κάνουν αυτό, το οποίο μέχρι τότε οι ίδιοι απαγόρευαν —εξ’ αποστάσεως— να κάνει το ελληνικό κράτος …Προσπάθησαν να “ψηλαφίσουν” τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, για να πάρουν τις απαντήσεις που ήθελαν. Οι ίδιοι, δηλαδή, οι οποίοι διατηρούσαν αρχαιολογική “σχολή” στην προπολεμική Ελλάδα, δεν ενθάρρυναν ποτέ τις έρευνες στην Ακρόπολη και μόλις την κατέκτησαν, ανέβηκαν στον Ιερό Βράχο για τα “περαιτέρω”. Σαν επιστημονικοί “σύμβουλοι” της ελληνικής Κυβέρνησης, δηλαδή, είχαν άλλη άποψη από εκείνη που είχαν οι ίδιοι σαν “αφεντικά” της Ελλάδας.

Αυτή η ιμπεριαλιστική συμπεριφορά, η οποία κάποτε ήταν απροκάλυπτη, σήμερα έχει αλλάξει τουλάχιστον στο επίπεδο της “βιτρίνας”. Οι προτεστάντες ιμπεριαλιστές, προκειμένου να μην προκαλούν, έχουν αλλάξει συμπεριφορά, αλλά όχι στόχους …Στόχους, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τον απόλυτο έλεγχο των ανασκαφών στον ελλαδικό χώρο. Αυτό σήμερα το καταφέρνουν μέσω των πολιτικών κομμάτων. Εκμεταλλεύονται τον κομματισμό, ο οποίος —με τις “ευλογίες” των τοπικών πρεσβειών— έχει επιβληθεί σε ολόκληρη την κρατική λειτουργία και με τον τρόπο αυτόν ελέγχουν ολόκληρη την κοινωνία. Εκμεταλλεύονται τον “καρκίνο” τής νεότερης Ελλάδας και μέσω αυτού μπορούν πλέον και επεμβαίνουν, χωρίς να φαίνονται και να προκαλούν. Επεμβαίνουν ακόμα και σε τομείς άσχετους με την εξουσία, όπως είναι η επιστήμη της αρχαιολογίας.

Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος; — θα αναρωτηθεί κάποιος, ο οποίος δεν γνωρίζει πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί και τα κυκλώματα …Μα, μέσω της δήθεν επιστήμης και των δήθεν θεματοφυλάκων της. Οι ιμπεριαλιστές ελέγχουν τα κόμματα και όποιος ελέγχει τα κόμματα, ελέγχει τα πάντα στην Ελλάδα. Τα κόμματα μεταξύ άλλων ελέγχουν και τους “επιστήμονες”, οι οποίοι θα τοποθετηθούν “αξιοκρατικά” στα Πανεπιστήμια. Εκεί επεμβαίνουν οι ιμπεριαλιστές. Αυτοί στην πραγματικότητα “φιλτράρουν” τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία στη συνέχεια τα κόμματα θα “σπρώξουν”. Στις πρεσβείες δηλαδή αποφασίζονται τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία θα “σπρωχθούν” από όλα τα κόμματα ολόκληρου του πολιτικού φάσματος.

Όποιον χώρο θεωρούν ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντά τους, τον ελέγχουν απόλυτα. Ανάμεσα στους χώρους αυτούς είναι και η αρχαιολογία …Το ίδιο ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντά τους όσο για παράδειγμα είναι και η ελληνική Δικαιοσύνη. Όπως οι ξένοι έχουν τον πρώτο λόγο στις τοποθετήσεις των ανώτατων δικαστικών τής χώρας, έτσι έχουν και κάποιον αντίστοιχο ρόλο στη στελέχωση των πανεπιστημιακών αρχαιολογικών εδρών. Από τη στιγμή που η αρχαιολογία είναι από τα ζωτικής σημασίας ενδιαφέροντα γι’ αυτούς, ευνόητο είναι ότι θα ελέγχουν ολόκληρο τον επιστημονικό της χώρο. Από τα ίδια γραφεία, δηλαδή, πέρασαν για “έγκριση” ονόματα όπως για παράδειγμα ο δικαστής Ζαγοριανός ή η αρχαιολόγος Παλαγγιά. Κάποιοι ξένοι τούς γνώριζαν πολύ πριν τους μάθουμε εμείς από τα “έργα” τους.

Αυτό είναι λογικό, εφόσον μπορεί κάποιος να αντιληφθεί το μέγεθος των συμφερόντων, τα οποία απειλούνται από την αρχαιολογία και βέβαια το ανασκαφικό της έργο. Όπως δεν θα άφηναν ποτέ ελεύθερη και ανεξάρτητη την ελληνική Δικαιοσύνη να “σκάψει” στο θέμα της επικίνδυνης Siemens, έτσι δεν θα άφηναν ποτέ ελεύθερη και ανεξάρτητη την ελληνική αρχαιολογία να σκάψει σε αρχαιολογικούς χώρους τής επικίνδυνης Μακεδονίας. Είναι δηλαδή κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι κάποιοι καταλαμβάνουν τις πανεπιστημιακές τους έδρες με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι άλλοι καταλαμβάνουν τις δικαστικές τους έδρες. Τις καταλαμβάνουν με καθαρά κομματικά κριτήρια, τα οποία όμως επηρεάζονται απόλυτα από τις συστατικές “επιστολές” των προϊσταμένων ξένων αρχαιολογικών “σχολών”.

Η απόδειξη —ή έστω, για τους καχύποπτους, οι “αποχρώσες ενδείξεις”— αυτής της παράνομης δοσοληψίας μπορεί να γίνει εμμέσως. Μια ύποπτη και παράνομη δοσοληψία μπορεί να αποκαλυφθεί από τις ανθελληνικές “αντιπαροχές” που εισπράττουν οι ξένοι από συγκεκριμένους “Έλληνες”. Είναι η σχεδόν πάντα αναμενόμενη αντίδραση κάποιων συγκεκριμένων “Ελλήνων”, κάθε φορά που τα συμφέροντά των ξένων απειλούνται και χρειάζονται την ελληνική “κατανόηση”. Μια “κατανόηση”, η οποία ποτέ δεν εξυπηρετεί ούτε την επιστήμη ούτε τα ελληνικά συμφέροντα.

Κάθε φορά, δηλαδή, που προκύπτει πρόβλημα με ένα αρχαιολογικής υφής θέμα, βλέπουμε να ξεπληρώνονται πολιτικά και ιδιωτικά “χρέη” με επιστημονικές “πληρωμές”. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που βολεύει τα αφεντικά …Τα αφεντικά, τα οποία διορίζουν μόνοι τους στα Πανεπιστήμια όποιους τους υπηρετούν. Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, που οι πανεπιστημιακοί “σχεδιαστές”, οι οποίοι επιβάλουν ή απορρίπτουν ανασκαφικούς σχεδιασμούς της ελληνικής Πολιτείας, είναι μιας συγκεκριμένης νοοτροπίας και “προσανατολισμού”. Δεν είναι τυχαίο που τα “παράσιτα” —τα οποία αποπροσανατολίζουν ή παραπλανούν την κοινή γνώμη όταν “εκπέμπονται”— έχουν σαφή κομματικά αλλά και ιδεολογικοθρησκευτικά “χρώματα”.

Παντού υπάρχουν “επιτηρητές” και “προπαγανδιστές”, προκειμένου να ελέγχουν την εξέλιξη των πραγμάτων. Βλέπουμε, για παράδειγμα, τι συμβαίνει σήμερα στην Αμφίπολη. Η Μενδώνη βρίσκεται μέρα και νύχτα στις ανασκαφές. Θα πει κάποιος: δεν είναι σοβαρή υπόθεση για το Υπουργείο Πολιτισμού η ανασκαφή; …Πολύ σοβαρή υπόθεση είναι. Είναι όμως επίσης πολύ σοβαρή και η θέση τής Γραμματέως τού Υπουργείου. Μία θέση, η οποία βρίσκεται στην Αθήνα. Τι δουλειά έχει η Μενδώνη να βρίσκεται νυχθημερόν στην ανασκαφή; Δεν είναι δική της δουλειά η επίβλεψη της ανασκαφής …Πληρώνουμε άλλους, για να την κάνουν αυτήν. Η Μενδώνη είναι ανώτατο στέλεχος ενός Υπουργείου, το οποίο έχει ένα μεγάλο φάσμα δραστηριοτήτων και ενδιαφερόντων. Το ότι είναι σημαντική η ανασκαφή τής Αμφίπολης για την Ελλάδα, δεν σημαίνει ότι ο Πρωθυπουργός θα στήσει αντίσκηνο απέναντι από την ανασκαφή.

Γιατί λοιπόν βρίσκεται εκεί διαρκώς η Μενδώνη; …Γιατί βρίσκεται εκεί η “εκλεκτή” τού Νεοταξίτη Σημίτη και όλων των Κυβερνήσεων στα χρόνια των Μνημονίων και της τοκογλυφικής “χολέρας”; Μήπως γιατί κάποιοι θέλουν να έχουν από πρώτο χέρι ενημέρωση για την πορεία της; Μήπως γιατί κάποιοι θέλουν να έχουν τον πρώτο λόγο στη διαχείριση των πληροφοριών, που αναγκαστικά θα πρέπει να διοχετευτούν προς τα ΜΜΕ; Προφανώς οι “προστάτες” τής Μενδώνη έκριναν ότι εκεί έπρεπε να βρίσκεται η “υπάλληλός” τους και εκεί την έστειλαν. Προφανώς οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι υποτακτικοί των ιμπεριαλιστών Σημίτηδες έκριναν ότι πρέπει να έχουν οι ίδιοι άμεση πληροφόρηση για τα συμβαίνοντα στην ανασκαφή.

Γι’ αυτόν τον λόγο η “εκλεκτή” τού γερμανόδουλου Σημίτη έχει “κατασκηνώσει” έξω από τον “τάφο” της Αμφίπολης …Για να προστατεύσει τον “κοσμοπολιτισμό” τού μνημείου και αν μπορεί να βάλει αυτό το μνημείο να υποστηρίξει τον “αχταρμά” τής Νέας Τάξης …Να μην προλάβουν και το “μολύνουν” κάποιοι με εθνικές “υπερηφάνειες” και άλλα “ταπεινά” …και ως εκ τούτου ανεπιθύμητα στους διεθνιστές τοκογλύφους. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό πως στην περίπτωση αυτού του “τάφου” συμβαίνουν ύποπτα πράγματα και γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε διαρκώς ύποπτες συμπεριφορές …Ύποπτες συμπεριφορές ακόμα και από “επιστήμονες”, των οποίων ο λόγος θα έπρεπε φυσιολογικά να είναι καθαρά επιστημονικός και άρα απόλυτα αντικειμενικός, εφόσον θα πρέπει να στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στα στοιχεία και βέβαια στην απλή λογική.

Κάτι τέτοιο δεν βλέπουμε να συμβαίνει. Φτάσαμε στο σημείο να μπορούμε να “μαντέψουμε” την “επιστημονική” εξήγηση και ερμηνεία τού κάθε αρχαιολόγου, μαθαίνοντας απλά και μόνον την ιδεολογική του προέλευση. Ακούγοντας λοιπόν καθημερινά τα παράξενα και τα περίεργα, η απορία μας είναι το γιατί υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να εξευτελιστούν επιστημονικά, προκειμένου να δημιουργήσουν πολιτικά κέρδη, τα οποία φαινομενικά δεν τους αφορούν. Δεν λέμε κάτι το περίεργο, όταν μιλάμε για εξευτελισμό. Όταν η επιστήμη εμπλέκεται με την πολιτική, αυτή είναι που βγαίνει χαμένη και άρα χαμένος είναι και ο επιστήμονας εκείνος, ο οποίος δεν σέβεται τα όριά της και τα παραβιάζει. Όταν σε ένα καθαρά ιστορικό —και άρα επιστημονικό— θέμα κάποιοι επιστήμονες αγνοούν τα στοιχεία και πολιτικολογούν με βάση την ιδεολογία τους, υπάρχει πρόβλημα.

Όταν εμφανίζεσαι στα ΜΜΕ με την ιδιότητα του επιστήμονα και δεν περιορίζεσαι στα υπάρχοντα στοιχεία, αλλά πολιτικολογείς ως άνθρωπος που πιστεύει στον διεθνισμό, τον αγνωστικισμό ή τον μαρξισμό, υπάρχει πρόβλημα. Δεν είναι δηλαδή δυνατόν κάθε φορά που προκύπτει κάτι, το οποίο είτε δικαιώνει είτε ανυψώνει τον ελληνισμό, να εμφανίζονται συγκεκριμένοι άνθρωποι από συγκεκριμένους χώρους και με “ψευδοεπιστημονικά” επιχειρήματα να προσπαθούν να μειώσουν ή να ακυρώσουν το όποιο αποτέλεσμα προκύπτει. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που προκύπτει ένα ιστορικής φύσης θέμα, η “επιστήμη” —κατά “σύμπτωση”— να βρίσκεται πάντα από την πλευρά που μειώνει τον ελληνισμό και εξυπηρετεί την ιδεολογία τους.

Δεν μπορεί, δηλαδή, να είναι σύμπτωση που την ρωμαϊκή “δημιουργικότητα” στην Αμφίπολη την “ανακάλυψε” το ίδιο κύκλωμα, το οποίο πιστεύει στον σμυρναίικο “συνωστισμό” …Το ίδιο κύκλωμα, το οποίο θεωρεί το έντονο ενδιαφέρον των Ελλήνων για τις ανασκαφές “τούρκικο σήριαλ” …Το ίδιο κύκλωμα, το οποίο θεωρεί τις “Καρυάτιδες” κακόγουστες απομιμήσεις των αθηναϊκών, πληρωμένες από κάποιον “φαντασμένο” και νεόπλουτο Μακεδόνα. Όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικά. Δεν είναι δυνατόν να μπορεί κάποιος να γνωρίζει εκ των προτέρων ότι πάντα θα προκύψει η αρνητική —σε ανθελληνικό βαθμό— “επιστημονική” γνωμάτευση από τους “επιστήμονες” εκείνους, οι οποίοι ανήκουν σε συγκεκριμένους πολιτικοϊδεολογικούς “πυρήνες”…

…Εκτός κι αν είναι διαφορετική η αρχαιολογία εκείνη που μαθαίνουν οι κοινοί επιστήμονες από αυτήν που μαθαίνουν οι φανατικοί νεοταξίτες διεθνιστές. Δεν είναι δυνατόν, όταν ακούς μια “επιστημονική” γνωμάτευση, να μπορείς περίπου να “μαντέψεις” —ανάλογα με το πολιτικό “μήνυμά” που προκύπτει εξαιτίας της— από ποιον “χώρο” είναι βολεμένος στην κρατική του θέση ο “επιστήμονας” που την εκφέρει. Επειδή είναι σπάνιες —έως αδύνατες— τέτοιες “συμπτώσεις”, θεωρούμε ότι δεν είναι τέτοιες. Μόνον η έννοια του συμφέροντος μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιες συμπεριφορές. Μόνον η έννοια των κομματικών σκοπιμοτήτων και των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων μπορεί να “καπελώσει” την επιστημονική αλήθεια.

Μόνον για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα —τα οποία εκ πρώτης όψεως δεν είναι ορατά— θα μπορούσαν κάποιοι “επιστήμονες” να λειτουργήσουν εις βάρος τής επιστημοσύνης τους και άρα και εις βάρος των εαυτών τους. Μόνον για προσωπικά συμφέροντα και βολέματα θα δέχονταν όλοι αυτοί οι “επιστήμονες” να γίνονται “λεία” ακόμα και για τους πονηρούς των καφενείων. Δεν υπάρχει δηλαδή καμία λογική στον συνεχή αυτοεξευτελισμό των αρχαιολόγων, εξαιτίας των “επιστημονικών” εκτιμήσεών τους, οι οποίες δεν αντέχουν ούτε σε κριτική καφενείου. Αυτοεξευτελίζονται οι επιστήμονες, όταν, πάνω στην αγωνία τους να υπερασπιστούν την ιδεολογία τους ή τα αφεντικά τους, ξεφεύγουν από τα όρια τής επιστήμης τους και λένε ηλιθιότητες, οι οποίες γίνονται αντιληπτές και από τους πλέον άσχετους.

Αυτό είδαμε για άλλη μία φορά με την περίπτωση της Αμφίπολης. Δεν υπάρχει ούτε μία φάση του όλου θέματος, όπου να μην προσπάθησαν κάποιοι αρχαιολόγοι να προκαλέσουν σύγχυση, παραβλέποντας όχι απλά την επιστημονική γνώση και λειτουργία, αλλά και την ίδια τη λογική. Ξεκίνησαν κατ’ αρχήν με τη χρονολόγηση του “τάφου” πριν καν οι ανασκαφείς περάσουν “κάτω” από τις “Καρυάτιδες” και άρα πριν ολοκληρωθεί μια στοιχειώδης πρώτη συλλογή στοιχείων. Οι “κύκλοι”, στους οποίους αναφερόμαστε, προσπάθησαν από την αρχή τής ανασκαφής να προκαλέσουν σύγχυση και να δημιουργήσουν “αμφιβολίες” πάνω στην “καταγωγή” τού έργου, με στόχο να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να υποβαθμίσουν την αξία του.

Χωρίς να έχουν κανένα στοιχείο της ανασκαφής —και άρα επιστημονικό δεδομένο— και χωρίς να σέβονται ούτε καν την κοινή λογική, απέδωσαν ένα έργο αυτής της ποιότητας και αξίας στους Ρωμαίους. Οι ίδιοι οι ανασκαφείς δεν είχαν αποκαλύψει καλά-καλά τις “Καρυάτιδες” και οι γνωστοί “κύκλοι” “έβλεπαν” ρωμαϊκό πολυάνδριο στην Αμφίπολη. Χωρίς να έχουν την παραμικρή ενημέρωση για την ανασκαφή, έκαναν το πιο δύσκολο μέρος τής αρχαιολογικής έρευνας …Έκαναν επιστημονική “χρονολόγηση” …Αναγκαστικά επιστημονική, εφόσον κάποιοι μιλούσαν δημοσίως ως καθηγητές Πανεπιστημίων και όχι ως ανώνυμες νοικοκυρές με άποψη.

Δεν μιλούσαν όμως μόνον χωρίς στοιχεία …Μιλούσαν και χωρίς λογική. Με ποια λογική και εξαιτίας ποιου λόγου οι Ρωμαίοι θα κατασκεύαζαν ένα τόσο πολυδάπανο και απαιτητικό έργο στη μέση τού “πουθενά” γι’ αυτούς; Σε μια εποχή, μάλιστα, που είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Ρώμη ήταν “παραγκούπολη” και λεηλατούσε τις φημισμένες ελληνικές πόλεις, για να αποκτήσει “λάμψη”. Γνωρίζουν αυτοί, οι οποίοι υποστηρίζουν την ρωμαϊκή “εκδοχή”, σε τι κατάσταση βρισκόταν η Ρώμη στην εποχή στην οποία περίπου αναφέρονται; Γιατί η Ρώμη να δημιουργήσει ένα τέτοιο μνημείο και μάλιστα “κρυφό”, εφόσον από την ανασκαφή προκύπτει ότι το μνημείο ήταν ήδη από τα χρόνια της αρχαιότητας θαμμένο; Υπάρχει κάπου αλλού στον κόσμο ένα αντίστοιχο ρωμαϊκό μνημείο με μια στοιχειώδη ομοιότητα, ώστε να δικαιολογείται η επίκλησή του ως παράδειγμα;

Εδώ, δηλαδή, δεν μιλάμε για επιστημονικού τύπου “διαφωνία” …Δεν μιλάμε για το δικαίωμα του

κάθε επιστήμονα να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του …Εδώ μιλάμε για “κοτσάνα”, η οποία απειλεί τη λογική και η οποία μπορεί να κριθεί στα καφενεία. Από πού προέκυψε αυτή η άποψη; Εφόσον δεν υπάρχουν ανάλογα ρωμαϊκά μνημεία, από πού ορμώμενοι όλοι αυτοί κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό; Έχουν κάποιο κληρονομικό “χάρισμα”; Αν η Ρώμη έφτιαχνε τέτοια μνημεία για κάθε μάχη που έχανε στρατιώτες, θα έπρεπε ολόκληρη η Ευρώπη να είναι γεμάτη από μαρμάρινα μνημεία …Τα μάρμαρα όλου του κόσμου δεν θα της έφταναν, για να “τιμήσει” τους νεκρούς της με έναν ανάλογο τρόπο. Μήπως και το ναυάγιο των Αντικυθήρων με τα ελληνικά έργα τέχνης προοριζόταν για κάποια “Αμφίπολη” από τις πολλές που οι Ρωμαίοι έδωσαν μάχες;

Όμως, τη “δουλειά” τους οι “αρχαιολόγοι” την έκαναν. Παριστάνοντας τους επιστήμονες, πέρασαν το πολιτικό τους μήνυμα. Απογοήτευσαν πολλούς Έλληνες και τους έκαναν να αισθάνονται άσχημα για τον αρχικό τους ενθουσιασμό. Παριστάνοντας τους μορφωμένους κοσμοπολίτες, έκαναν κάποιους να αισθάνονται σαν “επαρχιώτες” του εθνικισμού. Με τον τρόπο αυτόν σαμποτάρισαν όσο μπορούσαν την θεμιτή προσπάθεια κάποιων να υψώσουν το εθνικό φρόνιμα, σε μια εποχή που το ηθικό του ελληνικού λαού βρίσκεται στα “Τάρταρα”. Ως γνήσια νεοταξίτικα “όργανα” προσπάθησαν να “φρενάρουν” την εθνική περηφάνια πριν αυτή αναπτυχθεί επικίνδυνα. Προστάτευσαν κι αυτοί τον “κοσμοπολιτισμό” τού μνημείου, όπως και η Μενδώνη …Πρώτοι απ’ όλους “κατήγγειλαν” εγκαίρως τον κίνδυνο της πολιτικής “εκμετάλλευσης” της ανασκαφής …Κατήγγειλαν προκαταβολικά τους “Ελληναράδες” πριν αρχίσουν τους “μπανάλ” εθνικούς πανηγυρισμούς.

Λες κι αυτό το “μήνυμα” είναι η αρμοδιότητα των αρχαιολόγων. Στα “αρχαιολογικά” αποδείχθηκαν άχρηστοι σκράπες, αλλά στα πολιτικά στόχευσαν “διάνα”. Πριν “φουσκώσει” το στήθος κάποιων Ελλήνων με εθνική περηφάνια, έσπευσαν να το “ξεφουσκώσουν”. Το “επιστημονικό” πόρισμα το είχαν έτοιμο και ήταν απογοητευτικό για τους Έλληνες: Οι πλούσιοι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν τους φτωχούς Έλληνες σαν εργατοτεχνίτες, για να φτιάξουν αυτό το καθαρά ρωμαϊκής σκοπιμότητας έργο. Σαν να μας έδωσαν οι Γερμανοί “φασόν” να φτιάξουμε κανένα μικρό μοντέλο τής Φολκσβάγκεν …Έτσι απλά …Χωρίς κανένα στοιχείο στη διάθεσή τους.

Αφού τελείωσαν με τα “ιστορικά”, έπιασαν και τα “τεχνικά”. Χωρίς καθόλου ντροπή ανέλαβαν να “εξηγήσουν” και τις τεχνικές λεπτομέρειες του αρχαιολογικού ευρήματος …Και πάλι οι ίδιοι άνθρωποι των ίδιων “κύκλων” …και πάλι χωρίς κανένα στοιχείο. Το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον βλακώδες, εφόσον έφτασαν να ισχυρίζονται φαιδρότητες ερασιτεχνών “Ιντιάνα Τζόουνς” …Φαιδρότητες, οι οποίες “εξηγούσαν” τα πάντα με έναν εξόφθαλμα αυθαίρετο τρόπο. Μιλάμε για “μάντεις”. Μέχρι και το πόσες φορές συλήθηκε ο τάφος μπορούσαν να υποστηρίξουν, βλέποντας προφανώς “οράματα”.

Σε αυτήν τους την εκτίμηση λίγο τους “χαλούσε” η επιχωμάτωση του μνημείου, αλλά και αυτό το φαινόμενο το εξήγησαν με συνοπτικές διαδικασίες: Αυτή προήλθε είτε από τις μικρές ρωγμές της οροφής —η οποία εξακολουθεί να στέκεται στη θέση της— είτε από ανεξέλεγκτο μπάζωμα εξαιτίας πλημυρών μέσα από τοίχους —οι οποίοι επίσης εξακολουθούν να στέκονται στις θέσεις τους—. Από κάπου δηλαδή “έμπαζε” ο τάφος και γέμισε χώμα, σύμφωνα με τα “αστροπελέκια” της αρχαιολογίας. Με αναλύσεις επιπέδου καφενείου μάς εξήγησαν πως το χώμα ενίοτε μπορεί να αποκτήσει ιδιότητες υγρού και από μια μικρή “διαρροή” να “πλημμυρίσει” και στη συνέχεια να “πληρώσει” ομοιόμορφα ολόκληρο τον χώρο. Για να υποστηρίξουν αυτά που τους βόλευαν, δεν παραβίαζαν μόνον τους νόμους της αρχαιολογίας, αλλά καί της υδραυλικής καί της στατικής.

Αφού τα νεοταξίτικα λαμόγια “έλυσαν” τόσο το θέμα της χρονολόγησης όσο και το μυστήριο της επιχωμάτωσης, στη συνέχεια ασχολήθηκαν με την ταυτότητα του “ενοίκου”, όπως βλακωδώς χαρακτηρίζουν το πρόσωπο, το οποίο έχει ταφεί στον υποτιθέμενο τάφο. Στο μνημονιακό Mega υποστήριξαν ακόμα και την περίπτωση να πρόκειται για τον τάφο τού Ηφαιστίωνα. Αυτό είναι τόσο λάθος, που αρκεί να πούμε ένα παράδειγμα, το οποίο θα έκανε τους Κρητικούς να γελάνε στα καφενεία. Ο Ηφαιστίωνας έχει τόσες πιθανότητες να είναι θαμμένος στην Αμφίπολη όσες πιθανότητες θα είχε ο Ελευθέριος Βενιζέλος να είναι θαμμένος στην Καλαμάτα.

Έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν είναι χρήσιμος ως θεμέλιος “λίθος” για ένα σύστημα —ώστε να τον θάψει σε κάποιο δημόσιο “Πάνθεο” ή “Μαυσωλείο”—, όταν πεθαίνει, είτε τον θάβεις εκεί όπου πέθανε είτε τον θάβεις εκεί όπου τον αναγνωρίζουν ως δικό τους άνθρωπο. Θα έφερνε κάποιος το λείψανο του Βενιζέλου από το Παρίσι όπου πέθανε, για να το θάψει με τιμές στην Καλαμάτα; Γιατί λοιπόν να πάνε τον Ηφαιστίωνα από τη Βαβυλώνα ή τα Εκβάτανα στην Αμφίπολη; Ο Ηφαιστίωνας, εκτός από φίλος του Αλεξάνδρου, δεν ήταν τίποτε για κανέναν άλλο και πολύ περισσότερο δεν ήταν τίποτε για την αυτοκρατορία. Γιατί να μην τον θάψουν εκεί όπου επέβαλε η λογική για τους κοινούς ανθρώπους;

Αυτήν την απλή λογική δεν την είχαν οι “επιστήμονες” και υποστήριξαν για λίγες ημέρες την εκδοχή του Ηφαιστίωνα. Βλέποντας ότι ο διάσημος Ηφαιστίωνας δεν “τραβάει”, δεν είχαν λόγους να υποστηρίζουν —όπως έκαναν αρχικά— και κάποιους άλλους σχετικά άσημους στρατηγούς. Σιγά-σιγά δηλαδή παράτησαν το “τροπάριο” των στρατηγών που πλούτισαν στην ανατολή και φέρονταν σαν νεόπλουτοι. Ξεκίνησαν από τον Νέαρχο και “ξέθαψαν” μέχρι και τον ξεχασμένο απ’ όλους Λαομέδοντα. Αυτοί οι στρατηγοί είχαν προφανώς φερθεί ως θρασείς νεόπλουτοι, αν αναλογιστεί κάποιος ότι ο βασιλιάς Φίλιππος ο Αριδαίος “καταχωνιάστηκε” σε μια “γούρνα” στις Αιγές και ένας νεόπλουτος στρατηγός “ξήλωσε” ένα βουνό μάρμαρο, για να πάει “μεγαλοπρεπώς” και μάλιστα με συνοδεία θεού-ορντινάντσα στον άλλο κόσμο.

Επειδή αυτό είναι προφανές ότι δεν “τραβάει”, άρχισαν αναγκαστικά να περιορίζονται στο περιβάλλον του Αλεξάνδρου. Σήμερα αναφέρονται διαρκώς στα ονόματα της Ολυμπιάδας και της Ρωξάνης. Αναφέρονται σε μια Ολυμπιάδα με πολύ “φθαρμένο” όνομα —λόγω των υποψιών για συμμετοχή της στη δολοφονία όχι μόνον του άνδρα της, αλλά και του Φιλίππου του Αριδαίου— και σε μια Ρωξάνη, η οποία ήταν μια βαρβαροπούλα, την οποία μπορεί ο Αλέξανδρος απλά να την είδε μερικές φορές όλο κι όλο στη ζωή του. Αγνοούν επιδεικτικά τον Αλέξανδρο τον 4ο. Κανένας και πουθενά δεν αναφέρεται στον γιο τού μεγάλου Αλεξάνδρου. Αγνοούν επιδεικτικά τον φυσικό γιο και νόμιμο κληρονόμο τής αυτοκρατορίας τού πατέρα του.

Αγνοούν δηλαδή τον άνθρωπο εκείνο, που, στις —λίγες ομολογουμένως— ημέρες που έζησε σε αυτόν τον κόσμο, ήταν το απόλυτα ιερό πρόσωπο της αυτοκρατορίας …Ο ζωντανός υιός αυτού που “αποθεώθηκε” …Ο υιός αυτού, τον οποίο προσκύνησε ως Θεό το σύνολο του τότε γνωστού κόσμου …Η απευθείας σύνδεση του ανθρώπινου κόσμου με το Θείο, εφόσον αυτός ήταν ο φυσικός γιος του θεανθρώπου …Αυτός ήταν ο φορέας τού θεϊκού DNA. Αυτό ήταν το απόλυτα λογικό, εφόσον ο πατέρας του λατρεύτηκε ως Θεάνθρωπος στην εποχή του. Με το “χρίσμα” του πατέρα του κυβερνούσαν οι αυτοκράτορες. Ακόμα και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες θεωρούσαν τον εαυτό τους “συνέχειά” του και γι’ αυτόν τον λόγο απαιτούσαν από τους λαούς τη λατρεία τους σαν να ήταν οι ίδιοι ζωντανοί θεοί. Ο Αλέξανδρος ο 4ος ήταν ο απόλυτα φυσικός θεός-διάδοχος που οι κοινοί αυτοκράτορες θα επιθυμούσαν να γίνουν, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσαν …Ο φυσικός διάδοχος αυτού του ζωντανού θεού.

Το “μεγαλειώδες” του μνημείου δεν το συνδέουν με το μεγαλειώδες της ιδιότητας του γιου του Αλεξάνδρου και το αποδίδουν όπου βολεύει την κάθε στιγμή. Δεν μπορούν να σκεφτούν τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα εκείνα, τα οποία αναπτύσσονταν γύρω από αυτό το παιδί. Δεν σκέφτονται ότι, αν οι διάδοχοι στρατηγοί ήθελαν να έχουν ελπίδες επιβίωσης ως βασιλείς πάνω σε ξένους λαούς και έθνη, θα έπρεπε να χτίσουν ένα υπέρλαμπρο μνημείο στο “αίμα” που τους έκανε γνωστούς και στη συνέχεια ανεκτούς στους λαούς. Όσο τους έθιγε στα σχέδιά τους αυτό το παιδί ζωντανό, άλλο τόσο τους βόλευε νεκρό.

Αν σκεφτεί κάποιος αυτήν την διπλή ανάγκη των στρατηγών, εύκολα καταλαβαίνει τόσο το ποιος το σκότωσε όσο και το ποιος δαπάνησε άπειρο χρήμα για τη “μνήμη” του …Καταλαβαίνει δηλαδή ποιος θα μπορούσε να είναι θαμμένος μέσα στο μνημείο τής Αμφίπολης. Οι ίδιοι οι δολοφόνοι ήταν εκείνοι, οι οποίοι έσπευσαν πρώτοι να προσκυνήσουν και να “κλάψουν” το διάσημο θύμα τους. Οι ίδιοι οι στρατηγοί, οι οποίοι ήθελαν νεκρούς τους συγγενείς του Αλεξάνδρου, ήταν οι ίδιοι που θα κέρδιζαν αν τους έβαζαν σε μια πολυτελή “προθήκη”-Μαυσωλείο. Όσο απειλητικοί ήταν όλοι αυτοί οι συγγενείς τού Αλεξάνδρου ζωντανοί, άλλο τόσο χρήσιμοι ήταν νεκροί. Νεκροί εξυπηρετούσαν απόλυτα τους στρατηγούς, εφόσον μπορούσαν να γίνουν το βασικό “θεμέλιο” των βασιλειών τους …”Θεμέλιο” από “μπετό”, και μάλιστα “οπλισμένο”.

Ως εκ τούτου ο ιερός γιος του αυτοκράτορα ήταν πολύ πολύτιμος για την εξουσία και τους σφετεριστές της, για να αποφασίσουν να τον παραχώσουν σε έναν ανώνυμο τάφο στις Αιγές. Νεκρός —και άρα ακίνδυνος— ο Αλέξανδρος ο 4ος ήταν πολύ χρήσιμος και πολύ “λαμπερός” και σίγουρα άξιζε ένα “μαυσωλείο”, όπως αυτό της Αμφίπολης. Όμως, αυτά, τα οποία λέει η λογική, αφήνουν αδιάφορους τους Έλληνες τηλεαρχαιολόγους. Φοβούνται, όπως ο διάολος το λιβάνι, ακόμα και να πιάσουν στο στόμα τους τον Αλέξανδρο τον 4ο. Τον φοβούνται, γιατί προφανώς αυτός τρομάζει τα αφεντικά τους …Ειδικά στις δύσκολες ώρες που τώρα περνάει το σύστημα.

Ένα ψηφιδωτό που “ουρλιάζει”.

Αφού λοιπόν “έλυσαν” όλα αυτά τα μυστήρια, τώρα ασχολούνται με το ψηφιδωτό, το οποίο βρέθηκε στην είσοδο του τρίτου θαλάμου. Και πάλι ό,τι κάνουν το κάνουν λάθος. Λάθος και πάλι εσκεμμένο, εφόσον αποκλείεται να είναι τόσο βλάκες όσο δείχνουν οι “επιστημονικές” γνωματεύσεις τους.

Ασχολούνται και πάλι με το λάθος αντικείμενο. Βρέθηκε “χέρι” στον τάφο να τους δείξει το “φεγγάρι” και αυτοί κοιτάνε το “δάχτυλο”. Η πρώτη αποκαλυπτική “είδηση” σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι το “θέμα” τού ψηφιδωτού. Η πρώτη “είδηση” σε αυτήν την περίπτωση είναι η ύπαρξη του ίδιου του ψηφιδωτού. Και μόνον η ύπαρξη του ψηφιδωτού αρκεί, για να αποδείξει ότι ο τύμβος του Καστά δεν ήταν απλός τάφος…

…Μπορεί για κάποιο ιερό πρόσωπο ή πρόσωπα να ήταν ο χώρος της ταφής τους, αλλά συνολικά δεν είχε τη λειτουργία ενός τάφου. Όπως δεν είναι τάφος για παράδειγμα ο ναός του Ουέστμινστερ, επειδή στο εσωτερικό του έχουν ταφεί “ιερά” πρόσωπα της αγγλικής ιστορίας, έτσι δεν είναι τάφος και το εύρημα της Αμφίπολης. Υπάρχει κάποιος άνθρωπος, που, όταν βλέπει το Ουέστμινστερ, να ισχυρίζεται πως είναι τάφος; Γιατί να βλέπει τάφο στην Αμφίπολη; Η ύπαρξη του ψηφιδωτού στο “τάφο” τής Αμφίπολης αυτό το πράγμα αποδεικνύει. Αποκαλύπτει την πολλαπλότητα της χρήσης τού μνημείου και αυτή η πολλαπλότητα με τη σειρά της αποδεικνύει την πραγματική του ιδιότητα.

”Υπόγειος” Ναός είναι αυτός που ανασκάπτεται στην Αμφίπολη και όχι τάφος …Αυτό “φωνάζει” το ψηφιδωτό. Δεν χρειάζεται κάποιος να δει το θέμα του ψηφιδωτού για να το καταλάβει. Ψηφιδωτά δάπεδα οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν στα παλάτια, στους ναούς, στα δημόσια κτήρια, στις δημόσιες αγορές ή στα δημόσια λουτρά. Για να έχει αυτό το μνημείο ψηφιδωτό δάπεδο, σημαίνει πως δεν είναι ένα ταφικό μνημείο. Αυτό μας “λέει” το ψηφιδωτό και μόνον με την ύπαρξή του. Αυτό θα μας “έλεγε” ακόμα κι αν είχε κάποιο “θέμα” φυτικής ή γεωμετρικής εικονογραφίας. Μαρμάρινο δάπεδο μπορεί να έχει ένας τάφος …Ψηφιδωτό, όμως, όχι. Αυτό, δηλαδή, το οποίο βλέπουμε στην Αμφίπολη, είναι ένα δημόσιο κτίριο …Ανοικτό και επισκέψιμο σε κάποιο έστω και ιδιαίτερα ολιγάριθμο κοινό “εκλεκτών”.

Από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα; …Από τη λογική, και ως εκ τούτου δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση. Το μωσαϊκό έχει πάνω απ’ όλα χρηστική αξία. Γι’ αυτόν τον λόγο το πληρώνεις πανάκριβα σε σχέση με την αντίστοιχη ζωγραφική παράσταση. Πληρώνεις ένα καλλιτέχνημα, το οποίο θα πρέπει εκτός από την καλλιτεχνική του αξία να έχει και μηχανικές αντοχές χρηστικού αντικειμένου. Πληρώνεις πανάκριβα έναν καλλιτέχνη να βάλει την τέχνη του με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς, προκειμένου το έργο του να μπορεί να αντέχει στη βαριά χρήση που προβλέπεται για το δάπεδο ενός κτηρίου, το οποίο καταπονείται από τη χρήση.

Αν αυτό, το οποίο βλέπουμε στην Αμφίπολη, είναι τάφος, γιατί να πληρώσει κάποιος το κόστος της χρήσης, όταν δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη; Γιατί να “πληρώσει” σε χρήμα και χρόνο για κάτι, το οποίο είναι απολύτως περιττό; Τέτοια ανάγκη δεν έχει ένας τάφος. Δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη για έναν τάφο, του οποίου η “επαφή” με το κοινό θα περιοριστεί στις λίγες ώρες των νεκρώσιμων τελετών. Τιμάς εξίσου τον νεκρό, πληρώνοντας τον ίδιο πανάκριβο καλλιτέχνη, για να δημιουργήσει το καλλιτέχνημά του ζωγραφίζοντάς το …Ζωγραφίζοντάς στους τοίχους τού τάφου ή ακόμα και στο δάπεδό του, εφόσον, στις λίγες ώρες που ο τάφος θα παραμείνει σε δημόσια θέα, δεν προλαβαίνει το καλλιτέχνημα να καταστραφεί.

Απλή λογική είναι αυτή …Δεν είναι θέμα οικονομίας …Είναι θέμα ορθολογικής σκέψης, η οποία από μόνη της απεχθάνεται και αντιστέκεται σε κάθε περίπτωση περιττής και ανώφελης σπατάλης. Όταν στολίζεις έναν νεκρό μέσα στο φέρετρο —όσο κι αν τον αγαπάς— αρκείσαι να βρεις και να του φορέσεις τα πιο όμορφα παπούτσια. Δεν ψάχνεις επιπλέον να βρεις και τα πιο γερά παπούτσια …γιατί απλούστατα είναι απολύτως βέβαιον ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσει. Σε καλύπτει το να είναι απλά τα πιο όμορφα. Δεν θέλεις ούτε διπλές ραφές ούτε ειδικές σόλες.

Σε όλα τα πράγματα αυτή είναι η λογική και αυτή είναι απαραβίαστη …Είτε μιλάμε για απλά καθημερινά πράγματα είτε μιλάμε για τα ιερά και όσια. Εφόσον δεν έχεις σκοπό να τοποθετήσεις μια αγιογραφία πάνω σε πύραυλο, αρκείσαι να την εκτελέσεις στο ταπεινό ξύλο και δεν πληρώνεις τιτάνιο. Είσαι λιγότερο πιστός ή δωρητής όταν προσφέρεις μια εικόνα πάνω σε ταπεινό και εύθραυστο ξύλο και όχι πάνω σε ένα πιο “εξωτικό” υλικό, το οποίο αντέχει όλες τις πιθανές και απίθανες καταπονήσεις; Τίποτε που να έχει σχέση με τη λογική δεν απασχολεί τους Έλληνες αρχαιολόγους …Όταν μάλιστα γνωρίζουν ότι τους μακεδονικούς τάφους τούς σκέπαζαν με χώμα και στην ουσία τούς έθαβαν αμέσως μετά την τελετή ταφής του νεκρού και ως εκ τούτου δεν είχε νόημα να κάνουν περιττά πράγματα.

Γιατί να βάλουν, για παράδειγμα, σύστημα τροχών στην μαρμάρινη πόρτα τού υποτιθέμενου νεκρικού θαλάμου, αν δεν επρόκειτο να την ανοίξουν ποτέ ξανά μετά την ταφή τού νεκρού; Όπως δεν “τρώνε” τα παπούτσια τους οι νεκροί από το πολύ περπάτημα, έτσι δεν “τρώνε” μεντεσέδες νεκρικών δωματίων οι ζωντανοί, μπαινοβγαίνοντας στους τάφους. Δεν τους φαίνεται παράξενο που ο τάφος έχει μηχανισμό —και μάλιστα πολυχρησιμοποιημένο—, ο οποίος προστατεύει τα μαρμάρινα θυρόφυλλα από τη συχνή χρήση; Αυτές τις απλές σκέψεις οι “επιφανείς” Έλληνες αρχαιολόγοι δεν τις έκαναν …Δεν τις έκαναν, παρ’ όλο που υπήρχε το “προηγούμενο” με τους μακεδονικούς τάφους, οι οποίοι είχαν πάνω τους μόνον ζωγραφιές και σχεδόν “πακτωμένες” πόρτες.

Το χειρότερο είναι πως όχι μόνον δεν έκαναν αυτού του είδους τις σκέψεις, αλλά πέρασαν στο ακριβώς αντίθετο “άκρο”. Το ψηφιδωτό όχι μόνον δεν τους έκανε να υποψιαστούν την εκδοχή το ανασκαφικό εύρημα να είναι ένας ναός, αλλά αντίθετα τους “θεμελίωσε” ακόμα πιο πολύ την άποψη ότι πρόκειται για τάφο. Και πάλι τα ίδια πρόσωπα στα ίδια βολικά “λάθη” στα ίδια διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Το καλλιτεχνικό “θέμα” τού ψηφιδωτού της Αμφίπολης μας είπαν πως είναι ίδιο ακριβώς με το θέμα σε έναν άλλο μακεδονικό τάφο και “άρα” είναι τάφος κι αυτός. Μιλάμε για “λογική”, που θέλει τον αστυνόμο “μπουζούκι”, γιατί είναι κι αυτός …”όργανο”, όπως και το …μπουζούκι. Αν δείτε στο δρόμο φορτηγάκι με μια “Καρυάτιδα” ζωγραφισμένη στις λαμαρίνες του, τότε δεν είναι φορτηγάκι, αλλά είναι ένα ακόμα “Ερέχθειο” …Κινητό μεν, αλλά “Ερέχθειο”.

Όμως, το ακόμα χειρότερο και από τη βλακεία είναι η ύβρις. Δεν είναι δυνατόν να παριστάνουν κάποιοι τους αρχαιολόγους και να μην σέβονται την αρχαία ελληνική λογική και νοοτροπία. Δεν είναι δυνατόν να ισχυρίζονται κάτι, το οποίο για τους αρχαίους μπορεί να ήταν ύβρις ή βλασφημία. Οι Έλληνες πάνω απ’ όλα ήταν ευσεβείς. Ήταν ταπεινοί μπροστά στον Θεό και δεν ήθελαν να προκαλούν. Είναι δυνατόν να βρέθηκε Έλληνας “αρχαιολόγος”, που, βλέποντας τον Ερμή “πεζό” να οδηγεί ένα άρμα, να ισχυρίζεται πως ο περήφανος αρματηλάτης είναι ο νεκρός θνητός; Να έβαλε δηλαδή ο Έλληνας —και άρα ευσεβής— καλλιτέχνης τον Τρισμέγιστο Ερμή “κάτω” από έναν κοινό θνητό, όποιος κι αν ήταν αυτός; …Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση για τους αρχαίους Έλληνες. Είναι σαν να βάλει ένας χριστιανός στο μνήμα του τον Χριστό να παριστάνει το γκαρσόνι και να τον σερβίρει με την πετσέτα στο χέρι.

Ποιος είναι ο ρόλος τού ψηφιδωτού δαπέδου;

Αυτός ο Ναός, όπως και όλοι οι ναοί των χθόνιων θεών, σχετίζεται με τα διονυσιακά και τα ορφικά μυστήρια …Σχετίζεται με το μυστήριο της γέννησης του Διονύσου …Με το μυστήριο της γέννησης του Θεανθρώπου, που θα σώσει την ανθρωπότητα και θα οδηγήσει τον άνθρωπο στη θέωσή του. Επειδή σε αυτούς τους ναούς τα πάντα είναι συμβολικά, ώστε να τα καταλαβαίνουν μόνον οι μυημένοι, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ένα ψηφιδωτό, μάλιστα, στο τέλος ενός λαμπρού διαδρόμου και μπροστά από μία “Πύλη”, έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο —πέραν του διακοσμητικού— και επιπλέον είναι αδύνατον να μην μεταφέρει ένα “μήνυμα”.

Αυτό, το οποίο λέμε, δηλαδή, είναι το εξής:

 Σε αυτούς τους ναούς, όπου περιφέρονταν οι μυημένοι των ελληνικών μυστηρίων, τα ψηφιδωτά των δαπέδων διαχώριζαν τους χώρους μεταξύ τους …Διαχώριζαν τους μυημένους μεταξύ τους …Μπορούσες να το “πατήσεις” μόνον υπό προϋποθέσεις …Μόνον αν ήσουν μυημένος …Μόνον αν μπορούσες να “καταλάβεις” το “μήνυμά” του. Ο χώρος, δηλαδή, ο οποίος ξεκινάει αυτό το ψηφιδωτό, είναι η αρχή για την είσοδο σε έναν επόμενο χώρο, ο οποίος είναι αυστηρά μόνον για τους μυημένους. Για όλους τους υπόλοιπους το ψηφιδωτό έχει τη σημασία ενός οπτικού σήματος, το οποίο απαγορεύει τη διέλευση …Ένα “STOP”.

Μέχρι το ψηφιδωτό δάπεδο μπορεί να έφτανε κάποιος μόνον με την ιδιότητα του Έλληνα, αλλά από εκεί και πέρα δεν μπορούσε να συνεχίσει …Μόνον οι μυημένοι …Ιερείς, Μαινάδες, Βασιλείς και Στρατηγοί. Αυτό δεν πρέπει να φαίνεται παράξενο σε εμάς τους χριστιανούς. Όλοι όσοι φέρουν την ιδιότητα του χριστιανού μπαίνουν μέσα στους χριστιανικούς ναούς …Μπαίνει όμως κανένας στο Ιερό τού Ναού από την “Ωραία Πύλη”; Γιατί δεν μπαίνει, εφόσον δεν είναι ποτέ κλειδωμένη; Γιατί δεν μπαίνει, εφόσον δεν έχει ορατό κάποιο “απαγορευτικό”; …Δεν μπαίνει, γιατί γνωρίζει ότι απαγορεύεται η διέλευση από αυτήν για τους κοινούς πιστούς.

Τον ίδιο ρόλο έπαιζαν τα ψηφιδωτά στους αρχαίους ελληνικούς ναούς. Οι κοινοί Έλληνες έμπαιναν ελεύθερα στους ναούς, στους οποίους δεν μπορούσαν να μπουν οι βάρβαροι. Μέσα όμως στους ναούς υπήρχε μια “Τάξη Πραγμάτων” απαραβίαστη. Ακόμα κι εκεί που Έλληνες και βάρβαροι μπορούσαν να συμμετέχουν σε κοινές εκδηλώσεις, τα πάντα ήταν διαχωρισμένα εξ’ αρχής.

Στην Αμφίπολη, για παράδειγμα, οι βάρβαροι μπορούσαν να περάσουν κάτω από τις Σφίγγες, αλλά επιτρεπόταν να φτάσουν μέχρι τις Κόρες. Οι κοινοί Έλληνες μπορούσαν να περάσουν από τις Κόρες, αλλά επιτρεπόταν να φτάσουν μέχρι το ψηφιδωτό δάπεδο. Δεν χρειάζονταν πόρτες κλειδωμένες, για να περιορίζουν τους πιστούς στα επίπεδα που τους αφορούσαν. Υπήρχαν “σήματα”, τα οποία τους “ενημέρωναν” για την “κυκλοφορία” μέσα στους Ναούς. Τίποτε δεν ήταν τυχαίο στους ναούς ενός λαού, ο οποίος μελετούσε τα πάντα …Πόσο μάλλον σε θέματα, τα οποία αφορούσαν τα Μυστήρια.

 Από τη στιγμή λοιπόν που αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο των ψηφιδωτών δαπέδων στους ναούς αυτών των τύπων, το αμέσως επόμενο που πρέπει να δούμε είναι το κωδικοποιημένο “μήνυμα” που στέλνει σ’ αυτόν που το βλέπει. Τι μπορεί να σημαίνει ένα ψηφιδωτό με θέμα την “αρπαγή” τής Περσεφόνης από τον Θεό τού Κάτω Κόσμου; …Το πρώτο —και βασικότερο— που σημαίνει για τον αμύητο είναι κατ’ αρχήν να σταματήσει να προχωρά. Να σταματήσει αμέσως να προχωρά, γιατί κινδυνεύει και ο ίδιος. Να σταματήσει να προχωρά, γιατί δεν είναι έτοιμος να περάσει την Πύλη που ακολουθεί.

Η Πύλη, η οποία ακολουθεί του ψηφιδωτού, είναι συμβολικά η Πύλη τού Κάτω Κόσμου, στον οποίο θα μπει ο Θεός Πλούτωνας με την όμορφη Κόρη και τον πονηρό Ερμή. Αυτό είναι αρκετό για τον αμύητο. Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα. Το δύσκολο να ερμηνεύσεις είναι το τι είναι αυτός ο Κάτω Κόσμος. Το δύσκολο είναι να καταλάβεις αυτό, το οποίο βρίσκεται πίσω από τη μυστηριώδη Πύλη. Τι είναι αυτό, το οποίο μόνον ένας πολύ υψηλού βαθμού μύησης θα μπορούσε να γνωρίζει; Τι είναι αυτή η Πύλη, την οποία θα μπορούσαν να διαβούν μόνον άνθρωποι σαν τον Αλέξανδρο, τον Φίλιππο, τον Περικλή, τον Αλκιβιάδη ή την Ολυμπιάδα; Τι είναι αυτό, που, αν το αποκάλυπτες στους κοινούς θνητούς, κινδύνευες με θάνατο; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια τέτοιου είδους πληροφορία διέρρευσε ο Αλκιβιάδης και τον έψαχναν οι Αθηναίοι να τον σκοτώσουν.

Τι μας “λέει” το ψηφιδωτό;

 Τι αποκαλύπτει η αριθμολογία του Υδροχόου;

Για να καταλάβει κάποιος τι του λέει μια “φωνή”, πρέπει να γνωρίζει τη “γλώσσα” στην οποία αυτή “μιλάει”. Για να καταλάβεις ένα αποκρυφιστικό μήνυμα, θα πρέπει να γνωρίζεις αποκρυφισμό. Στην περίπτωση αυτήν θα πρέπει να γνωρίζεις τον αποκρυφισμό που αφορά τις θρησκείες του Σχεδιασμού και που στόχο έχει να “γεννήσει” τον Σωτήρα του Κόσμου …Τις θρησκείες των “Θεανθρώπων” που ήδη γνωρίζουμε, αλλά των οποίων τον ρόλο και την πραγματική ταυτότητα αγνοούμε …Τις θρησκείες τού Αλεξάνδρου και του Ιησού. Η αποκρυφιστική γνώση αυτών των θρησκειών τα περιγράφει όλα με απόλυτη ακρίβεια, αλλά δυστυχώς για τους πολλούς δεν είναι κατανοητή.

Αυτή η γνώση “κρύβεται” μέσα στα “κλειδωμένα” κείμενά τους και δεν γίνεται αντιληπτή στους αμύητους. “Κρύβεται” μέσα στους Μύθους και τα Διονυσιακά Μυστήρια για την ελληνική θρησκεία και στον Κλειδωμένο Λόγο τού Ιησού και την Αποκάλυψη για τη χριστιανική θρησκεία. Ό,τι βλέπουμε λοιπόν στις “κλειδωμένες” απεικονίσεις των ψηφιδωτών, είναι αυτά τα οποία περιγράφονται με λόγια στα Ιερά Κείμενα. Το ψηφιδωτό τής Αμφίπολης εκεί μας παραπέμπει …Μας παραπέμπει στα Ιερά Κείμενα και στα Μυστήρια …Στα Μυστήρια της γέννησης του Διονύσου. Τι είπαμε πως είναι το απόλυτο ζητούμενο του πιο πολύπλοκου Σχεδιασμού στην ιστορία του κόσμου; …Η γέννηση του Θεανθρώπου …Η γέννηση του Σωτήρα, που θα οδηγήσει στη θέωση το ανθρώπινο “είδος”.

Αυτό είναι το Μέγα Σχέδιο τού Θεού …Να γεννηθεί ο θεός άνθρωπος. Για να γεννηθεί, όμως, πρέπει να γίνει σύλληψη. Από τη στιγμή που το σπέρμα θα μπει στη μήτρα, δεν μπορεί να βγει πριν ολοκληρωθούν οι μήνες της κύησης. Πρέπει αυτό να μπει στον Κάτω Κόσμο. Δεν μπορεί το σπέρμα, επειδή “ασφυκτιά”, να το αφήνει ο Θεός να μπαίνει και να βγαίνει στη μήτρα όποτε το βολεύει. Δεν μπορεί, κάθε φορά που “γκρινιάζει” για το σκοτάδι, να το βγάζει έξω στο φως. Από τη στιγμή που πάρθηκε η απόφαση της σύλληψης, θα ολοκληρωθεί το Σχέδιο με κάθε κόστος …Εννέα μήνες …Ούτε μία ημέρα λιγότερη ούτε μία ημέρα περισσότερη. Το σπέρμα γι’ αυτούς τους εννέα μήνες θα είναι για τον έξω κόσμο “νεκρό” και “θαμμένο”.

Όπως περιγράφεται στις Γραφές ο άνδρας με το σχήμα τού γεννητικού του οργάνου, έτσι περιγράφεται και ο γυναικείος Κάτω Κόσμος με το σχήμα των γεννητικών οργάνων τής γυναίκας. Τα γεννητικά όργανα της γυναίκας είναι εσωτερικά, σκοτεινά και απολύτως απαραβίαστα για το σπέρμα. Τα όργανα αυτά θα ανοίξουν μόνον για τη γέννηση …και εκτός αν προηγηθεί κάποια “αποβολή”. Όφις = Άνδρας = Άρσεν = Πέος = 27 …Θήλυ = Ζωή = Νύμφη = Φύλακας = Βαβυλών = 19 …Σπέρμα = Βρέφος = Μάρτυρας = Άμπελος = 33 …Μήτρα = Ναός = Δομή = Βαβυλώνα = Τάφος = 20. (Βλ. “Θεωρία των Αριθμών”, Υδροχόος). Ο όφις, δηλαδή ο άνδρας, τοποθέτησε στη μήτρα τής γυναίκας το σπέρμα και το ζεύγος απλά περιμένει τη γέννηση του παιδιού του. Οι αριθμοί, δηλαδή, περιγράφουν μια πλήρη ερωτική πράξη, η οποία έγινε μεταξύ τού ανδρός και της γυναικός, όταν κάπου στη Βαβυλώνα μεθοδεύτηκε το αμάρτημα.

Τι είναι το επιδιωκόμενο από την ερωτική συνεύρεση; …Η σύλληψη, η οποία θα γεννήσει τον πολυαναμενόμενο Θεάνθρωπο. Πότε όμως μπορεί να γίνει σύλληψη; Δεν φτάνει μόνον το ανδρικό “σπέρμα” ούτε μόνον η γυναικεία “μήτρα”. Τι απαιτείται; …Το “αυγό” της γυναίκας …Το ωάριο. Απαιτείται δηλαδή η γυναίκα να είναι “ώριμη” για γονιμοποίηση και έτοιμη στον “κύκλο” της …Να έχει το “ωάριό” της τέλειο, ώστε να γίνει “ένα” με το “σπέρμα” και από εκεί να αρχίσει να “χτίζεται” το θαύμα, που ονομάζεται άνθρωπος. Αν δεν συμβαίνει αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση γονιμοποίησης. Αν δεν είναι “ώριμη” η γυναίκα και δεν βρίσκεται στη σωστή της “ώρα”, δεν έχει νόημα —και βέβαια αποτέλεσμα— καμία ερωτική πράξη.

Άρα, τι ψάχνουμε; Γνωρίζουμε τους άνδρες Θεανθρώπους, οι οποίοι γίνονται θεϊκά “σπέρματα”, όπως γνωρίζουμε και τη “μήτρα” που θα τους “φιλοξενήσει”, όταν θα γίνει η πράξη. Αναζητούμε λοιπόν τον “θηλυκό” παράγοντα της γονιμοποίησης. Αναζητούμε την κοινωνία-“ωάριο”, η οποία θα πάρει αυτό το ατομικό “σπέρμα” και θα το “γιγαντώσει”, ώστε να γεννηθεί ο Θεάνθρωπος. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που ψάχνουμε; …Η περιοδικότητα. Το ωάριο “ωριμάζει” και γίνεται γόνιμο με κάποια πολύ συγκεκριμένη περιοδικότητα. Ο Θεός, δηλαδή, πρέπει να εμφανίσει τον Υιό Του ως “σπέρμα” μόνον όταν μπορεί και η ανθρώπινη κοινωνία —ή έστω μια μορφή της— να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τού ζευγαρώματος. Αν δηλαδή η ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι ώριμη, δεν έχει κανένα νόημα η εμφάνιση του Θεού, εφόσον δεν “γονιμοποιεί” καμία κοινωνία, ώστε να έχουμε εξελίξεις. Αν δεν ωριμάσει η κατάσταση, δεν υπάρχει νόημα να παρακαλεί κάποιος τον Θεό να επέμβει.

‘Άρα, στην ουσία ψάχνουμε ένα “θηλυκό”, που για τις ανάγκες του ρόλου του να ανεβαίνει και να κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο, ώστε να μπορεί άλλες φορές να συλλαμβάνει και άλλες φορές να εγκυμονεί …Για να μπορεί να ερωτοτροπεί και να συλλαμβάνει με δόξα και τιμή και στη συνέχεια να κάθεται ήσυχα σε κάποια ασφαλή γωνιά και να εγκυμονεί …Εύκολη αναζήτηση, αν έχει κάποιος γνώση της ελληνικής μυθολογίας …Αναζητούμε την Κυρίαρχη θηλυκή μορφή τού Κάτω Κόσμου …Αναζητούμε την μόνη που έχει τα προσόντα να “συλλάβει” από το “σπέρμα” τού Υιού του Θεού …Αναζητούμε την μόνη που μπορεί χωρίς κανένα πρόβλημα να επιβιώσει στον Κάτω Κόσμο …Αναζητούμε μια θηλυκή μορφή, η οποία να συνδέεται με την έννοια της γονιμότητας, του μυστηρίου και της αγωνίας …Αναζητούμε μια θηλυκή μορφή, η οποία να έχει βιώσει ένα τραγικό συμβάν με κάποιο γέννημά της.

Ποια είναι η “βασίλισσα” του Κάτω Κόσμου σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία; Ποια είναι αυτή, η οποία συγκεντρώνει στο πρόσωπό της όλα αυτά τα προαπαιτούμενα; … Η Περσεφόνη …Η όμορφη Κόρη, την οποία στην κυριολεξία απήγαγε ο Άρχων τού Κάτω Κόσμου, για να την κάνει “βασίλισσά” του. Η περίπτωσή της μας “καλύπτει” σε αυτήν την αναζήτηση. Γιατί; …Γιατί η ζωή της έχει μια τέτοια αυστηρή περιοδικότητα. Είναι αυτή, η οποία κάθεται απολύτως συγκεκριμένους μήνες στον Κάτω Κόσμο και βγαίνει απ’ αυτόν σε επίσης απόλυτους συγκεκριμένους μήνες. Είναι μια θλιμμένη “βασίλισσα” ενός κόσμου που δεν τον θέλει και λαχταράει τον Άνω Κόσμο.

Ποια είναι όμως η Περσεφόνη στην πραγματική ανθρώπινη κλίμακα; …Η Περσεφόνη είναι εκείνο το μέρος τής ανθρώπινης κοινωνίας, το οποίο στη λειτουργία του επηρεάζεται από την ελληνική γνώση και μέσα του υπάρχουν οι Έλληνες ως λαός …Είναι η ανθρώπινη κοινωνία, η οποία κινείται και βασιλεύει στον Κάτω Κόσμο, αλλά ποθεί τον Άνω Κόσμο …Η μόνη ανθρώπινη κοινωνία, η οποία έχει ανέβει ποτέ στον Άνω Κόσμο …Η κοινωνία αυτή, η οποία εμφανίζεται “περιοδικά” στο προσκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας, για να “γεννήσει” …Η Γυναίκα, η οποία γεννά τον Υιό της …Η Γυναίκα, η οποία κάποτε γέννησε, αλλά “απέβαλε”, γιατί δεν μπορούσε να επιβιώσει το “γέννημά” της …Η Γυναίκα, η οποία παρέμεινε “Παρθένος”, για να ξαναγεννήσει …

Η Γυναίκα, η οποία ήταν η κόρη τής πανίσχυρης Δήμητρας …Κόρη εκείνης της Γυναίκας, η οποία

πήρε την απόφαση να αυτοταπεινωθεί, για να υπάρξει ανάπτυξη και άρα σωτηρία τού ανθρώπινου είδους …Κόρη εκείνης της Γυναίκας, η οποία περιόρισε τις προσωπικές της φιλοδοξίες στο ελάχιστο, για να μπορέσει η κόρη της να φέρει σε πέρας την αποστολή Της …Την αποστολή να πάει στον Κάτω Κόσμο και να γεννήσει τον Σωτήρα του Κόσμου …Να γεννήσει τον εγγονό της. Αυτή είναι η σχέση τής Δήμητρας του προπατορικού αμαρτήματος με τον Σωτήρα του Κόσμου. Αυτός είναι ο αγαπημένος της εγγονός. Αυτός είναι ο γιος της Κόρης της. Γι’ αυτόν έγιναν όλες οι θυσίες των θηλυκών της Δημιουργίας.

Αν λοιπόν η Δήμητρα είναι το Θηλυκό στο επίπεδο της Γυναίκας Εύας, η οποία πήρε την απόφαση να μπει οικιοθελώς στην πατριαρχία, τότε η Περσεφόνη είναι η μονάκριβη κόρη της …Η κόρη με τα ελληνικά χαρακτηριστικά …Η κόρη, η οποία μπήκε στον Κάτω Κόσμο με παγίδευση και βία, αλλά, χάρη στη μητέρα της και τη δύναμη της θα ξαναβγεί απ’ αυτόν …Η Περσεφόνη, δηλαδή, είναι η πιο εξελιγμένη γενιά του θηλυκού κόσμου τής πατριαρχίας …Η γενιά αυτή, η οποία θα ζήσει στον Κάτω Κόσμο, αλλά στο τέλος με τη δύναμη των γυναικών όλου του κόσμου θα επιστρέψει στον Άνω Κόσμο στον οποίο ανήκει …Αυτή που περιμένουμε στο μέλλον και ταυτόχρονα υπήρχε στο παρελθόν …Η Γυναίκα, η οποία γεννήθηκε Ελληνίδα, για να γίνει παγκόσμια …Η Γυναίκα, η οποία έχει “μέσα” της τον ελληνισμό …Η Κόρη, η οποία θα γεννήσει τον Υιό της Γυναίκας, που μπορεί να πατήσει τον Όφι στο κεφάλι …Η Γυναίκα, η οποία γεννήθηκε από τη Δωρεά του Θεού …Η Γυναίκα, η οποία θα επιβιώσει μετά τη Συντέλεια του Κόσμου.

Αυτή η Γυναίκα έχει στα σπλάχνα της το “ωάριο”, το οποίο μπορεί να γονιμοποιηθεί από τον Υιό του Θεού …Έχει στα σπλάχνα της τους Έλληνες, οι οποίοι είναι η κοινωνία που γεννήθηκε και υπάρχει εξαιτίας των Ομηρικών Επών …Έλληνες = 34 = Ωάριον. Τα Ομηρικά Έπη είναι αυτά, τα οποία “γεννούν” την ελληνική κοινωνία. Μόνον αυτά αρκούν, για να γεννηθούν οι Έλληνες. Όλοι οι Έλληνες να εξαφανιστούν σήμερα από το πρόσωπο της Γης, θα ξαναγεννηθούν με τα ίδια απόλυτα χαρακτηριστικά, αν ξαναδοθούν τα Ομηρικά Έπη ως παιδαγωγικό μέσο της οποιασδήποτε ανθρώπινης κοινωνίας. Μπορούν να ξαναγεννηθούν, αν κάποιος δώσει τα Έπη και άρα γίνει ο ίδιος το “σπέρμα” γι’ αυτήν την κοινωνία. Αυτή η κοινωνία θα ξαναγίνει στο ζενίθ της Περσεφόνη, έτοιμη να παίξει τον ρόλο της.

Η Περσεφόνη, δηλαδή, δεν είναι απλά μια εκδοχή της ελληνικής κοινωνίας …Η Περσεφόνη είναι η ελληνική κοινωνία στο ζενίθ της, όταν είναι έτοιμη είτε να “ζευγαρώσει” με τον Υιό τού Θεού είτε να γεννήσει τον “καρπό” αυτού του έρωτα. Είναι δηλαδή είτε η “έφηβη” Παρθένος στην εποχή τής Αθήνας του Περικλή —η οποία είναι πανέμορφη και έτοιμη να ζευγαρώσει με τον Υιό του Θεού Αλέξανδρο— είτε είναι η “έγκυος” γυναίκα τής ελληνιστικής Ρώμης τής εποχής που είναι έτοιμη να γεννήσει τον Υιό του Θεού Χριστό. Αν οι Έλληνες ως σύνολο είναι ο Σίτος, η Περσεφόνη είναι η Θεά των Σιτηρών όπως την γνωρίζουμε. Αν οι “φωστήρες” Έλληνες είναι η Σελήνη, η Περσεφόνη είναι η απόλυτη Σελήνη και άρα η Πανσέληνος. Έλληνες = 34 = Σελήνη τότε η Περσεφόνη = 54 = Δωρεά του Θεού = Ομηρικά Έπη = Πανσέληνος.

Όπως έχουμε πει και σε άλλα κείμενα, το μυστικό όλου του Σχεδιασμού είναι ο ρόλος των Ελλήνων …Ο ρόλος του πανίσχυρου γυναικείου συστήματος, που γεννά τον Υιό της Γυναίκας …Ο ρόλος αυτών, που ως κοινωνία “ακολούθησαν” με πάθος ερωτευμένου τους Θεανθρώπους …Αυτών, που ακολούθησαν τον Αλέξανδρο και είναι οι ίδιοι που πρώτοι απ’ όλους αναγνώρισαν τον Ιησού. Οι Έλληνες είναι αυτοί, οι οποίοι γίνονται Ένα με το “σπέρμα” …Ο Σίτος, που λέει ο Χριστός ότι πρέπει να μπει στη γη και να “πεθάνει”, για να φέρει πολύ “καρπό”. Αυτό τι σημαίνει; …Ότι οι Έλληνες “εμφανίζονται” και “εξαφανίζονται” με κάποια περιοδικότητα που ο Θεός γνωρίζει και βολεύει τον Σχεδιασμό. Πρέπει να εμφανιστούν οι Έλληνες στο προσκήνιο, για να εμφανιστεί Θεάνθρωπος. Πρέπει να φτάσουν σε ένα επιθυμητό επίπεδο γνώσης, για να συμβεί αυτό.

Όταν λοιπόν οι Έλληνες “ωριμάζουν” και άρα αποκτούν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά ως κοινωνία, σημαίνει ότι η πλησιάζει η ώρα της Περσεφόνης …είτε για “ζευγάρωμα” είτε για “γέννα” …Σημαίνει ότι πλησιάζει η ώρα που η Περσεφόνη θα βγει στον Άνω Κόσμο και άρα θα δούμε τον “καρπό” που μας υποσχέθηκε ο Χριστός. Οι Έλληνες, δηλαδή, παρακολουθούνται και προστατεύονται “άνωθεν”, ώστε να μπορούν να διατηρούν την περιοδικότητά τους, ακολουθώντας αυτήν της Περσεφόνης. Πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένοι με τον “κύκλο” της, για να μπορεί αυτή να λειτουργήσει. Εμφανίζονται στο προσκήνιο, για να λειτουργήσουν ως “καταλύτες” μιας κατάστασης και αποσύρονται όταν απειλούν ή απειλούνται από την κατάσταση. Είναι αυτοί, οι οποίοι δημιουργούν τις καταστάσεις για να γεννηθεί ο Θεάνθρωπος, αλλά είναι κι αυτοί που στη συνέχεια θα πολεμηθούν από τον Θεάνθρωπο, εφόσον το Σχέδιο απειλείται από την παρουσία τους. Οι Έλληνες, δηλαδή, είναι χρήσιμοι για τη Σύλληψη ή τη Γέννηση, αλλά απολύτως ανεπιθύμητοι κατά τη διάρκεια της Εγκυμοσύνης.

Σε αυτό το σημείο μπορεί να καταλάβει κάποιος και τις ιδιαιτερότητες του θεϊκού σχεδιασμού. Η κυριότερη είναι η επανάληψη των ίδιων φαινομένων. Επειδή αναγκαστικά η Περσεφόνη μπαίνει σε έναν κύκλο “αποβολών”, που γίνονται “συλλήψεις”, για να αλλάζουν κλίμακες συνεχώς, επαναλαμβάνονται τα ίδια πράγματα, τα οποία είναι ταυτόχρονα και διαφορετικά. Η επανάληψη, δηλαδή, πολλαπλασιάζει το μέγεθος της γυναίκας και κατ’ επέκταση του ωαρίου, χωρίς να αλλάζουν τα αρχικά ποιοτικά τους χαρακτηριστικά. Η προσφορά τής Περσεφόνης σε αυτόν το σχεδιασμό είναι το διαρκώς αυξανόμενο μέγεθός της. Αυτή η προσφορά την κάνει ανυπέρβλητη και αναντικατάστατη.

Ενώ δηλαδή το ανδρικό “σπέρμα” παραμένει διαρκώς στο μέγεθος του ανθρώπου, η Γυναίκα, επειδή βρίσκεται πάντα σε μέγεθος κοινωνίας, σε κάθε “παλινδρόμησή” της αυξάνει το μέγεθός της. Κάθε φορά δηλαδή που συμβαίνει το ζευγάρωμα, μεγαλώνει ταυτόχρονα και το μέγεθος του “εμβρύου” που θα επαναλάβει τη διαδικασία. Συνεχώς γίνονται νέα πράγματα, τα οποία είναι ίδια με τα παλιά. Η σύλληψη οδηγεί σε “αποβολή” και το “έμβρυο” γίνεται εκ νέου “σπέρμα”, που οδηγεί σε νέα σύλληψη από το ίδιο “ωάριο”, που όμως επαναλαμβάνεται σε μεγαλύτερο “σώμα”.

Ξεκινάει δηλαδή η Περσεφόνη στο μέγεθος της μικρής ελληνικής κοινωνίας των χρόνων τού Αλεξάνδρου και γίνεται η πολύ μεγαλύτερη ελληνιστική κοινωνία των χρόνων τής Ρώμης, η οποία γονιμοποιήθηκε από τον Χριστό, για να φτάσει στις μέρες μας να γίνει ο χριστιανισμός κλπ.. Σε όποιο σύστημα ή θρησκεία βρίσκονται οι Έλληνες, εκείνο είναι η Περσεφόνη και όπου βρίσκεται η Περσεφόνη εκεί αναζητάς και τους Έλληνες. Ο βουδισμός ή ο ινδουϊσμός δεν μπορούν να παίξουν τον ρόλο τής Περσεφόνης, γιατί δεν λειτουργούν με βάση την ελληνική φιλοσοφία και δεν φιλοξενούν τους Έλληνες μέσα τους. Οι Έλληνες παραμένουν πάντα “μέσα” στην Περσεφόνη ως “ωάριο”. Απλά, στην αρχή η Περσεφόνη είχε το μέγεθος του “ωαρίου”, ενώ σταδιακά έγινε μια τεράστια Γυναίκα, στην οποία οι Έλληνες παρέμειναν με την ιδιότητα του “ωαρίου”.

Όταν δηλαδή η Περσεφόνη πήρε για πρώτη φορά την κανονική θηλυκή της μορφή ως Γυναίκα, σημαίνει ότι οι Έλληνες πήραν τα τέλεια χαρακτηριστικά τους. Άρα, εκείνη την πρώτη φορά η Γυναίκα και το “ωάριο” βρίσκονται σε μια μεταξύ τους αναλογία της τάξης του 1:1. Στη συνέχεια, εξαιτίας της “επιτυχίας” τού Αλεξάνδρου, η αναλογία μεταξύ Γυναίκας και Ελλήνων- “ωαρίου” γίνεται περίπου 1:100. Στη συνέχεια, λόγω της “επιτυχίας” του Χριστού —αν υποθέσουμε ότι οι χριστιανοί παγκοσμίως είναι 2,2 δισεκατομμύρια και η αμιγώς ελληνική κοινωνία μαζί με την Κύπρο είναι 11 εκατομμύρια—, η αναλογία γίνεται 1:200.000.000. Αν τώρα ολοκληρωθεί απολύτως ο Σχεδιασμός —και εξαιτίας μια νέας “γέννησης”— μέσα του ενταχθεί το σύνολο του κόσμου, αλλάζει ξανά η αναλογία. Η Περσεφόνη θα εμφανιστεί ξανά για τελευταία φορά σε απόλυτα μεγέθη και η αναλογία Γυναίκας-“ωαρίου” θα γίνει 1:700.000.000, που είναι το σύνολο του ανθρώπινου πληθυσμού.

Η Περσεφόνη, δηλαδή, είναι το “θηλυκό” αντίστοιχο του Θεανθρώπου …Είναι μια συγκεκριμένη ανθρώπινη κοινωνία, που συμμετέχει στον Σχεδιασμό, μέχρι να γίνει η πανανθρώπινη κοινωνία. Ενώ η Περσεφόνη και ο Θεάνθρωπος έχουν την ίδια γνώση, οι στόχοι τους είναι διαφορετικοί, αλλά πάντα στην ίδια κατεύθυνση. Αν ο Θεάνθρωπος θέλει να δώσει γνώση σε κάθε άνθρωπο, η Περσεφόνη θέλει με την ίδια γνώση να κάνει κύτταρό της τον κάθε άνθρωπο. Η γνώση της δεν αλλάζει ποτέ, αλλά την “φουσκώνει”. Συμμετέχει στον ίδιο Σχεδιασμό με τον Θεάνθρωπο και κάθε φορά εξαιτίας του “φουσκώνει” με νέους πληθυσμούς.

Η διαφορά τους είναι ότι ο Θεάνθρωπος ενσαρκώνεται από άνθρωπο, ενώ η Περσεφόνη ενσαρκώνεται από ανθρώπινη κοινωνία. Ο Θεάνθρωπος είναι ο “όφις”, δηλαδή το σπερματοζωάριο, που μοιάζει με φίδι. Το ωάριο είναι μια μάζα, που, ανάλογα με το “είδος”, έχει και διαφορετική μάζα. Όσο μεγαλώνει αυτή η μάζα, τόσο μεγαλύτερος θα γεννηθεί ο επόμενος Θεάνθρωπος …Δεν μπορεί να υπάρξει και να είναι χρήσιμο το ένα χωρίς το άλλο.

Το “θηλυκό” δεν μπορεί με τη γνώση που κατέχει να γίνει Σωτήρας του Κόσμου και ο Θεάνθρωπος δεν μπορεί να παίξει παγκόσμιο ρόλο, αν δεν γεννηθεί από αυτήν τη “μήτρα”. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει πρόβλημα για τον Σχεδιασμό, αν παραμένουν οι Έλληνες πάνω στη Γη, έχοντας αυτήν την τρομερή γνώση, ενώ ο Θεάνθρωπος δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Δεν μπορεί ο Θεάνθρωπος να παίξει τον ρόλο του και μετά να πάει κάπου και να ζήσει ως συνταξιούχος. Θα παίξει τον “ρόλο” του και θα πεθάνει ως άνθρωπος, γιατί αυτό επιβάλει ο Σχεδιασμός. Μέχρι την ολοκλήρωση του Σχεδίου, Αυτή παραμένει “Παρθένος” και Αυτός περιμένει να “γεννηθεί”.

Αν ο Θεάνθρωπος είναι ο Όφις ο Αρχαίος, τότε η Περσεφόνη είναι το “αυγό” μέσα από το οποίο θα γεννηθεί ο Όφις αυτός. Περσεφόνη = Ωόν του Όφεως = 54 Η Περσεφόνη είναι το “κέλυφος”, το οποίο επιτρέπει στον Θεάνθρωπο να “πεθαίνει”, χωρίς να χάνεται. Η Περσεφόνη είναι το πανίσχυρο και απαραβίαστο “κέλυφος”, το οποίο μπορεί να ταφεί, φιλοξενώντας μέσα του “ζωή”. Γι’ αυτόν τον λόγο η Περσεφόνη μπορεί να επιβιώσει και να λειτουργεί στον Κάτω Κόσμο, χωρίς να πεθαίνει ούτε η ίδια ούτε αυτό το οποίο εγκυμονεί. Είναι η κοινωνία, η οποία μέσα στα “σπλάχνα” της θα μεγαλώνει τον “εαυτό” της στην αρσενική του μορφή …Στη μορφή που θα ξαναβγεί στον κόσμο, για να τον “σώσει”.

Η Περσεφόνη, δηλαδή, από τη στιγμή που θα μείνει “έγκυος”, είναι ό,τι πιο επικίνδυνο υπάρχει για τον οποιονδήποτε απειλεί την “εγκυμοσύνη” της και άρα και το Σχέδιο ,,,Είναι η πιο σκληρή δύναμη του Κάτω Κόσμου …Είναι η πιο σκληρή Μαινάδα …Είναι η δύναμη αυτή, η οποία βαστά πειθαρχημένους τους Έλληνες. Είναι τόσο άγρια και θανατηφόρα όσο μπορεί να γίνει μια γυναίκα απέναντι σε οποιονδήποτε απειλεί το αγέννητο παιδί της.

Ακόμα και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος την φοβάται, όταν πρέπει να μπει στον Κάτω Κόσμο για να αλλάξει τη “φάση” του Σχεδίου.

Γι’ αυτόν τον λόγο ο Οδυσσέας, όταν μπαίνει στον Κάτω Κόσμο, φοβάται πιο πολύ την Περσεφόνη παρά τον ίδιο τον Πλούτωνα. Η Περσεφόνη σκοτώνει όποιον απειλεί να καταστρέψει άκαιρα το Σχέδιο και άρα να διακόψει την “εγκυμοσύνη” της. Η Περσεφόνη είναι επικίνδυνη, γιατί κρατάει στα χέρια της το Κεφάλι της Μέδουσας. Κεφάλι της Μέδουσας = 77 = Υιός του Ανθρώπου = Σωτήρας του Κόσμου = Μήτρα της Σεμέλης = Θεός Διόνυσος.

Αυτή η περίεργη και προβληματική “εγκυμοσύνη” είναι η βάση των Διονυσιακών Μυστηρίων. Αυτό είναι το μυστήριο του Διονύσου, ο οποίος γεννιέται δύο φορές και είναι ο θεός του Οίνου και της Αμπέλου …Το κλειδί αυτής της μυστηριώδους γέννησης είναι ο Ζαγρέας. Είναι το “κλειδί”, γιατί αυτός είναι που γεννιέται ατελώς, για να “ξαναχρησιμοποιηθεί” το μέρος του που ζει. Αυτό περιγράφει ο μύθος του Ζαγρέα, ο οποίος είναι ο γιος της Περσεφόνης …Ο μύθος του Ζαγρέα, τον οποίο τον κατασπάραξαν ζωντανό οι γίγαντες και έσωσε την καρδιά του η Αθηνά, για να γεννηθεί ως Διόνυσος …Αυτός είναι η μοίρα της Περσεφόνη …Η μοίρα της να ερωτευτεί τον Θεάνθρωπο και να γεννήσει τον γιό του, δηλαδή τον Ίδιο. Αυτή η φαινομενικά καλή μοίρα είναι στην πραγματικότητα τραγική, εφόσον αυτό θα κοστίσει στην ίδια τον “θάνατο” και το παιδί της ο Ζαγρέας θα κατακρεουργηθεί μέχρι να ξαναγεννηθεί ως Διόνυσος.

Αυτή η όμορφη Κόρη “παγιδεύεται” από τον Θεό, για να συμμετάσχει σε αυτόν τον θανατηφόρο Σχεδιασμό και γι’ αυτό η μητέρα της η Δήμητρα βιώνει την απόλυτη θλίψη. Η κόρη παγιδεύεται εξαιτίας του έρωτα. Παγιδεύεται, γιατί ερωτεύεται τον Υιό του Θεού. Θέλει να γίνει γυναίκα του πιο όμορφου πλάσματος στη Γη. Η θεά της σποράς, η οποία έχει μέσα της τον σίτο, ερωτεύεται τον “θεριστή”. Πώς παγιδεύτηκε η Περσεφόνη σύμφωνα με τον μύθο; …Παγιδεύτηκε με έναν Νάρκισσο. Νάρκισσος = 56 = Υιός του Θεού = Θεριστής. Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος έβαλε μπροστά της τον Νάρκισσο, για να την “αρπάξει” εν αγνοία τής τρομερής μητέρας της; …Ο Πλούτωνας …Ο Θεός του Κάτω Κόσμου …Ο Θεός δηλαδή του δικού μας κόσμου …Αυτός, τον οποίο γνωρίζουμε εμείς ως Θεό, εφόσον βρισκόμαστε από το “αμάρτημα” και μετά εντός του Κόσμου Του. Πλούτων = 28 = Θεός = Έρως.

Αυτός είναι ο Θεός, που έχει πάρει απόφαση να θυσιάσει τον εαυτό Του και τον Υιό Του για τη Σωτηρία του Κόσμου. Αυτός είναι ο Θεός, που βάζει τον Υιό Του στο χωράφι με τον σίτο, για να μπορέσει να παγιδεύσει και να γονιμοποιήσει την Περσεφόνη. Το κόστος απλά είναι πολύ μεγάλο. Οι πάντες θα βρεθούν στον Κάτω Κόσμο μέχρι να γεννήσει η όμορφη Κόρη. Αυτόν τον Θεό του Κάτω Κόσμου, όμως, που Τον γνωρίζουμε από τον χριστιανισμό, θα πρέπει να Τον “βρούμε” και στις γνώσεις του χριστιανισμού. Εφόσον αυτή είναι η Γυναίκα Του, που εγκυμονεί τον τρομερό Υιό Του, θα πρέπει να μας έχει δώσει Γνώση, για να μας διαβεβαιώσει ότι όλα θα πάνε καλά. Θα πρέπει να μας έχει ενημερώσει ότι την έχει προστατευμένη μέχρι να γεννήσει. Από πού “ενημερώνεται” ο χριστιανισμός για τα μελλούμενα; Από πού μαθαίνουν οι χριστιανοί για την εποχή που ακολουθεί την εποχή των Θεανθρώπων και άρα των θηρίων; …Από την Αποκάλυψη του Ιωάννη.

1. Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ, γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα.
2. και έγκυος ούσα έκραζε κοιλοπονούσα και βασανιζομένη διά να γεννήση.
3. Και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά,
4. και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, διά να καταφάγη το τέκνον αυτής, όταν γεννήση.
5. Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού.
6. Και η γυνή έφυγεν εις την έρημον, όπου έχει τόπον ητοιμασμένον από του Θεού, διά να τρέφωσιν αυτήν εκεί ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα.
   • (Η Αποκάλυψη του Ιωάννη 12:1-6)

Η Περσεφόνη είναι η “Γυνή” που περιγράφει η Αποκάλυψη …Η “Γυνή”, που θα γεννήσει τον τραγικό Ζαγρέα, μέσω του οποίου θα γεννηθεί ο τέλειος και πανίσχυρος Διόνυσος. Αυτή είναι η “Ελληνίδα”, που “πατάει” στη Σελήνη και είναι ενδεδυμένη τον Ήλιον και έχει στο κεφάλι της Δώδεκα Αστέρες. Είναι η Γυναίκα, η οποία έχει ήδη γονιμοποιηθεί “τέλεια” και είναι έτοιμη να γεννήσει τον Υιό του Ανθρώπου …Τον Σωτήρα τού Κόσμου. Γέννησε καί τις δύο μορφές του, χωρίς να έχει “γεννήσει”. Γέννησε καί τον Αλέξανδρο καί τον Ιησού. Γέννησε τον Αλέξανδρο, που της έδωσε το φως της Σελήνης των Ελλήνων και γέννησε και τον Ιησού, που της έδωσε το φως τού Ηλίου τού Θεού. Τα δώδεκα αστέρια είναι οι Δώδεκα Θεοί του Ολύμπου ή οι Δώδεκα Απόστολοι των δύο μορφών του ίδιου Θεανθρώπου.

Όμως, αυτή η “γέννηση” δεν μπορούσε να τελεσφορήσει, γιατί οι συνθήκες δεν ήταν οι κατάλληλες. Οι άνθρωποι είδαν τον Θεάνθρωπο στις δύο του μορφές, αλλά δεν μπορούσε αυτός να τους σώσει, γιατί οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες για σωτηρία. Η Γυναίκα γέννησε, αλλά πρακτικά δεν συνέβη αυτό, εφόσον δεν μπορούσε αυτό το γέννημα να επιβιώσει. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός “πήρε” το παιδί της, για να το προστατεύσει. Από τη στιγμή που αρπάχθηκε το “παιδί” από τον Θεό, σημαίνει ότι η Γυναίκα δεν έχει γεννήσει …Σημαίνει ότι η Γυναίκα “απέβαλε” και απλά ο κόσμος “είδε” μόνον στιγμιαία τι επρόκειτο να γεννήσει. Γι’ αυτόν τον λόγο απομακρύνθηκε και προστατεύτηκε από τον Θεό. Διατήρησε την “παρθενία” της και απομακρύνθηκε, για να το ξαναγεννήσει.

Από εκεί και πέρα οι “αντιπαλότητες” που περιγράφονται στην τέλεια Αποκάλυψη του Ιωάννη δεν είναι ακριβώς αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Η Γυναίκα, η οποία μπορεί να γεννήσει τον Θεάνθρωπο, είναι τόσο ισχυρή, που δεν είναι δυνατόν να έχει φυσικούς εχθρούς που να την απειλούν. Άρα, οι εχθροί της είναι “δικοί” της άνθρωποι. Τα δικά της ατελή “γεννήματα” μόνον μπορούν να στραφούν εναντίον της. Ο Δράκων, που την καταδιώκει, είναι στην πραγματικότητα οι παράπλευρες συνέπειες της δικής της “αποβολής” …Είναι το αθάνατο, πανίσχυρο, αλλά ατελές θεϊκό “έμβρυο”, το οποίο στρέφεται εναντίον της Γυναίκας, η οποία το απειλεί με αυτό που μπορεί να “γεννήσει” …Με το νέο που μπορεί να γεννήσει και είναι ίδιο με το προηγούμενο.

Ο Δράκων είναι το σύστημα του δικού της παιδιού, το οποίο ήταν ολιγόζωο, εξαιτίας της “αποβολής”. Ο Δράκων, δηλαδή, είναι ό,τι απέμεινε από τον Μέγα Δράκοντα που γέννησε η Γυναίκα, αλλά πέθανε. Ο Δράκων είναι αυτός που την καταδιώκει και όχι ο Μέγας Δράκων, ο οποίος είναι το ζωντανό γέννημά της. Ποια η διαφορά; …Μέγας Δράκων = 45 = Αλέξανδρος, ενώ Δράκων = 24 = Ρώμη. Η Ελληνίδα Γυναίκα, δηλαδή, η οποία ζευγάρωσε με τον Θεάνθρωπο Αλέξανδρο, καταδιώχθηκε από το σύστημα του Αλεξάνδρου, το οποίο δεν επιθυμούσε να καταλυθεί από Σωτήρα. Η ελληνιστική κοινωνία, η οποία προέκυψε από αυτήν τη σχέση, έβλεπε ως απειλή τον Θεάνθρωπο-Σωτήρα. Περίμενε τον Χριστό για να Τον “καταφάγη”, γιατί Τον αντιλαμβανόταν ως εχθρό της πλέον.

Ο ρωμαϊκός Δράκων περίμενε, για να “καταφάγη” το τέκνον της Γυναίκας. Όταν γεννήθηκε ο

Χριστός και πέθανε κι Αυτός με τη σειρά Του, στην ανθρωπότητα έμεινε και το θηρίο τού δικού Του πτώματος. Τα τέρατα, δηλαδή, στον κόσμο έγιναν δύο …Το ένα τέρας ήταν ο νεκρός Αλέξανδρος και το άλλο τέρας ήταν ο νεκρός Ιησούς. 

Ήταν τέρατα, γιατί ήταν αθάνατοι, η δύναμή τους τεράστια, η εικόνα τους τέλεια, αλλά την ισχύ τους την διαχειρίζονταν ατελείς θνητοί άνθρωποι. Αυτοί μπορεί να ήταν πανάγαθοι και τέλειοι, αλλά ο κόσμος έβλεπε την εξουσία τους να την διαχειρίζονται άνθρωποι, οι οποίοι δεν ήταν τέτοιοι. Με αυτόν τον τρόπο το Υπέρτατο Καλό μπορεί να γίνει Υπέρτατο Κακό.

Η απουσία των Υπευθύνων δίνει το δικαίωμα στους ανεύθυνους να εγκληματούν και αυτό είναι κακό. Όταν στον θρόνο, ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να καθίσει ο Αλέξανδρος, κάθεται ένας μισότρελος αυτοκράτορας, τότε ο θρόνος γίνεται τέρας. Όταν στον θρόνο, ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να καθίσει ο Ιησούς, κάθεται ένας ανώμαλος Πάπας, τότε ο θρόνος γίνεται τέρας. Το τέρας όμως αυτό —καλώς ή κακώς— έχει πάντα το πρόσωπο του Δημιουργού του —που είναι μοναδικός— και όχι του εκάστοτε διαχειριστή του —που είναι μια τεράστια αλυσίδα προσώπων—. Με τον τρόπο αυτόν ο Υιός τού Ανθρώπου γίνεται κάτι το πολύ φοβερό …Γίνεται μάστιγα για την ανθρωπότητα. Υιός του Ανθρώπου = 77 = Εξακόσια Εξήκοντα Έξ. Λογικό είναι, όταν το Θηρίον = 42 = Ιησούς.

Αυτό έγινε με τους Θρόνους των Θεανθρώπων και γι’ αυτό υπήρχε ανάγκη προστασίας τής Γυναίκας. Ήταν βέβαιο ότι οι διαχειριστές τής δύναμης του Θηρίου θα στρέφονταν εναντίον των Ελλήνων. Ήταν βέβαιο ότι θα προσπαθούσαν να καταστρέψουν το “ωάριο”, που της επιτρέπει να γεννά και το οποίο γίνεται η προϋπόθεση για να επιστρέψει εκ νέου ο Θεάνθρωπος. Γνώριζαν οι θνητοί διαχειριστές ότι κινδύνευαν από τη Γυναίκα …Κινδύνευαν από αυτό το οποίο μπορεί να γεννήσει και το οποίο, αν γεννηθεί, θα τους στείλει στον αγύριστο. Γνώριζε δηλαδή η Ρώμη σε όλες τις μορφές της ότι έπρεπε να είναι προσεκτική με τον ελληνικό κόσμο και να παρακολουθεί τις “γεννήσεις” του. Πολλοί προσπάθησαν αυτόν τον κόσμο να τον εξαφανίσουν, για να μην έχουν άγχος με τις γεννήσεις αυτές. Όμως, έναν κόσμο, ο οποίος αποτελεί “εργαλείο” για τον Θείο Σχεδιασμό, δεν μπορείς να τον εξαφανίσεις όση εξουσία κι αν έχεις πάρει στα χέρια σου.

Αυτόν τον κόσμο προστάτευε ο Θεός. Αυτός ο κόσμος ήταν η Γυναίκα, που, σύμφωνα με την Αποκάλυψη, απομακρύνθηκε από τον Θεό στην έρημο και τότε ξεκίνησε η πραγματική Κόλαση για τους ανθρώπους. Τότε το Θηρίο και ο Δράκων, που αντιπροσώπευαν τις τεράστιες εξουσίες των νεκρών θεανθρώπων, ήταν πλέον ανεξέλεγκτοι. Στράφηκαν προς τη Δύση και έσπρωξαν τον Σχεδιασμό στη Νέα Γη. Πώς όμως ο Θεός μπορούσε να απομονώσει την έγκυο “Ελληνίδα”, για να μην υπάρχει απειλή; —Απειλή γενική και προς όλες τις κατευθύνσεις— …Έπρεπε να προστατεύσει την “Ελληνίδα”, για να μην την κατασπαράξουν τα θηρία και ταυτόχρονα έπρεπε να την “απομονώσει”, για να μην “γεννήσει” άκαιρα νέο θηρίο και καταστρέψει τα ήδη υπάρχοντα θηρία. Έπρεπε δηλαδή να προστατευτεί η Γυναίκα από τον θανάσιμο Σχεδιασμό και ταυτόχρονα έπρεπε ο Σχεδιασμός να προστατευτεί από τη Γυναίκα.

Πώς έγινε αυτό; …Με την απομόνωσή της στην έρημο. Όμως, από τη στιγμή που δεν μπορούσε η Γυναίκα να πάει στην έρημο, ο Θεός “ερημοποίησε” την περιοχή στην οποία κινούνταν η Γυναίκα. Από τη στιγμή που οι Έλληνες δεν μπορούσαν να σταλούν στην έρημο, άρχισε η έρημος να τους περιτριγυρίζει. Πού κινούνταν κατά κύριο λόγο ο ελληνισμός; Πού ήταν Πανίσχυρος; Πού υπήρχαν αμιγώς ελληνικές κοινωνίες; …Στην περιοχή γύρω από την Νέα Ρώμη —Βαλκάνια και Μικρά Ασία— και στην υπόλοιπη “επικράτεια” του Αλεξάνδρου …Από την περιοχή κάτω από τον Δούναβη μέχρι τον Ινδό ποταμό. Ο αριθμός, λοιπόν, που περιγράφει η Αποκάλυψη ως 1260, τι μπορεί να σημαίνει; Είναι ένας αριθμός, την αξία του οποίου μπορεί να την καταλάβει κάποιος μόνον εκ του αποτελέσματος και σίγουρα όχι νωρίτερα απ’ ό,τι θα μπορούσε να απειλήσει τον Σχεδιασμό.

Είναι ο αριθμός των ετών, που ο ελληνισμός είναι προστατευμένος και άρα “άφαντος” μέσα σε μια μυστηριώδη έρημο …”Κρυμμένος”, αλλά ασφαλής μέχρι να εμφανιστεί εκ νέου ακμαίος. Πότε δηλαδή εμφανίστηκε ξανά στον Πλανήτη αμιγώς ελληνική κοινωνία; Πότε ιδρύθηκε και αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο το σύγχρονο ελληνικό κράτος; …Το 1830. Τότε δηλαδή εμφανίστηκε ξανά στον κόσμο η πανίσχυρη και ήδη “έγκυος” Ελληνίδα Κόρη. Άρα; …Άρα τότε τελείωσε η προστασία των 1260 ετών. Αν αφαιρέσουμε δηλαδή από το 1830 το 1260, θα πρέπει να βρούμε κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο “ερημοποίησε” τον φυσικό χώρο στον οποίο δέσποζε ο ελληνισμός και ο οποίος χώρος ήταν η επικράτεια της αρχικής αυτοκρατορίας τού Αλεξάνδρου …Κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο να “κάλυψε” ολόκληρη την περιοχή από τον Δούναβη μέχρι τον Ινδό …Από τον Πόντο μέχρι την Αίγυπτο.

Τι το σημαντικό έγινε περίπου το 571, που επηρέασε ολόκληρη εκείνη την επικράτεια; Τι έγινε και “ερημοποιήθηκε”; …Γεννήθηκε ο Μωάμεθ …Γεννήθηκε ο κυρίαρχος της ερήμου. Μέσω του Μωάμεθ πέρασε η “Σούνα” της ερήμου σε χώρους όπου φυσιολογικά δεν μπορούσε να “ευδοκιμήσει”, γιατί δεν τους αφορούσε. Αυτή η παράδοση της ερήμου είναι η περίφημη πλέον “Σαρία”. Αυτήν μετέφερε ο Μωάμεθ μέχρι τον Δούναβη. Ο Μωάμεθ είναι ο μεγάλος “ερημοποιητής” της Γης. Όπως καταλαβαίνουμε, ακόμα και το γνωστό ρητό με τον Μωάμεθ και το βουνό έχει να κάνει με τον ρόλο του …Περιγράφει το θαύμα τού Θεού …Αφού δεν μπορούσε η Γυναίκα να πάει στον Μωάμεθ, πήγε ο Μωάμεθ στη Γυναίκα …Αφού δεν μπορούσε η Γυναίκα να πάει στην έρημο, πήγε η έρημος στην Γυναίκα. Μόλις πέρασαν οι απαραίτητες “μέρες”, αυτή η έρημος άρχισε να υποχωρεί.

Το Ισλάμ γι’ αυτόν τον λόγο, παρ’ όλο που φιλοξένησε τους Έλληνες, δεν έγινε ποτέ Περσεφόνη. Την “σκέπασε” την Περσεφόνη με το “πέπλο” του, αλλά δεν ταυτίστηκε μ’ αυτήν. Ποτέ το Ισλάμ δεν καταδίωξε τους Έλληνες, αλλά ταυτόχρονα και ποτέ δεν επηρεάστηκε και δεν λειτούργησε με την ελληνική φιλοσοφία. Ο Θεός έδωσε “ανοσία” στο Ισλάμ και γι’ αυτόν τον λόγο, παρ’ όλο που φιλοξένησε τους Έλληνες για πολλούς αιώνες, ποτέ δεν ταυτίστηκε μ’ αυτούς. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, υποχώρησε, αφήνοντας ακάλυπτο τον ιστορικό χώρο του ελληνικού κόσμου …Υποχώρησε μέχρι την άκρη τού ελληνικού κόσμου …Υποχώρησε μέχρι να φανεί μια Περσεφόνη ίση σε μέγεθος με τον ελληνικό κόσμο που φιλοξενούσε …Υποχώρησε, μέχρι του σημείου να επαναληφθούν απολύτως οι συνθήκες που γέννησαν τον Αλέξανδρο.

Πού βρίσκεται η Αμφίπολη; …Στα όρια αυτής της ερήμου …Στην είσοδο της ερήμου …Εκεί όπου μπορεί να είναι ασφαλής η Γυναίκα, ώστε όποτε θέλει να μπαίνει στην έρημο και όποτε χρειαστεί να βγαίνει από αυτήν …Στα έσχατα όρια του Ισλάμ …Εκεί όπου “ακουμπά” το Ισλάμ τη Γυναίκα …Εκεί όπου υπάρχει αυθεντικό Ισλάμ δίπλα στην Ελληνίδα …Στα όρια της Θράκης με τη Μακεδονία …Στην Αμφίπολη. Μακεδονία = Έλληνες = Ωάριον = Πύλαι Άδου, όταν Αμφίπολη = Έρημος = Άβυσσος = Καταστροφή.

Εκεί οδηγήθηκε η “έγκυος” γυναίκα. Από ποιον οδηγήθηκε; Ποιος την οδηγούσε στην ασφάλεια; Ποιος της παρείχε την ασφάλεια; Ποιος είναι αυτός, ο οποίος παρακολουθεί μονίμως τη Γυναίκα που θα γεννήσει τον Θεάνθρωπο; …Αυτός, ο οποίος έκανε το “προξενιό” με τον Θεό …Ο Ερμής, σύμφωνα με τους Έλληνες, εφόσον αυτός έδωσε την Περσεφόνη στον Πλούτωνα. Ποιος ενημέρωσε την Παναγία για την εγκυμοσύνη της από τον Θεό; Ποιος της έδωσε το “Κρίνο”; …Ο Γαβριήλ σύμφωνα με τους χριστιανούς. Ποιος κατεύθυνε τον Μωάμεθ προς την “ερημοποίηση” της Γης, που έσωσε την “εγκυμονούσα” Γυναίκα; …Ο Γαβριήλ σύμφωνα με τους Μωαμεθανούς. Ερμής = 32 = Αρνίον = Γαβριήλ, όταν Θεός = 28 = Πλούτων = Έρως = Κρίνο = Αγαθός = Άδολος = Άμωμος.

Όπως αντιλαμβανόμαστε, τα πράγματα στην Αμφίπολη δεν είναι και τόσο απλά όσο νομίζουν κάποιοι. Για τους αρχαίους Έλληνες πιστούς το ψηφιδωτό τής Αρπαγής τής Περσεφόνης ήταν πολύ ισχυρό απαγορευτικό για να το αγνοήσουν. Ήταν πολύ σημαντική απόφαση, για να συνεχίσουν το βάδισμά τους στον επόμενο θάλαμο. Ήταν πολύ μεγάλη ιεροσυλία, αν παραβίαζαν τον χώρο της εγκυμονούσαν θεάς.

Μόνον ιερείς και μαινάδες είχαν αυτήν την ελευθερία. Κινδύνευε με θάνατο όποιος πλησίαζε το “αυγό του φιδιού” και άρα το γονιμοποιημένο θεϊκό “ωάριο”. Κινδύνευε με θάνατο όποιος θα τολμούσε να κοιτάξει τον “όφι τον αρχαίο”, που ήταν και το Κεφάλι της Μέδουσας. Η Περσεφόνη και οι Μαινάδες θα ήταν εκεί αμείλικτες και θανατηφόρες.

Ο τάφος της Αμφίπολης ήταν Ναός των Μυστηρίων και μάλιστα από τους πιο σημαντικούς στον ελλαδικό χώρο. Ο Ναός βρισκόταν σε έναν λόφο, ο οποίος παρίστανε το κεφάλι ενός φιδιού, το οποίο είχε το σώμα του παρακείμενου ποταμού …Του “φιδιού”, που στην πραγματικότητα ήταν ένα “σπερματοζωάριο”, που εκεί βρήκε την οπή, για να γονιμοποιήσει τη Γαία. Η σημαντικότητα του Ναού αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι μια τέτοια λαμπρή κατασκευή, η οποία θα έπρεπε να είναι γνωστή στους πάντες, δεν ήταν. Δεν ήταν γνωστή ούτε στα χρόνια τής λειτουργίας του Ναού. Οι πιστοί προφανώς για κάποιον λόγο, ακόμα κι όταν γνώριζαν γι’ αυτόν τον Ναό, δεν αναφέρονταν ποτέ σ’ αυτόν. Όσοι τον γνώριζαν, τον γνώριζαν και όσοι δεν τον γνώριζαν δεν θα μάθαιναν ποτέ γι’ αυτόν. Όοοι

Πιθανότατα να συμμετείχαν σε έναν άτυπο όρκο σιωπής και οι τοπικοί πληθυσμοί, οι οποίοι λειτουργούσαν ως φύλακες του Ναού …Ναΐτες ορκισμένοι να τον προστατεύουν …Ναΐτες εξοικειωμένοι με τις λατρευτικές τελετές των χθονίων Θεών και συνηθισμένοι να κρατούν μυστικά. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπόρεσαν οι Ρωμαίοι να τον ανακαλύψουν και βεβαίως γι’ αυτόν τον λόγο δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες για τον χώρο αυτόν, παρ’ όλο που δημιουργήθηκε σε χρόνο όπου υπήρχαν πραγματικές ιστορικές καταγραφές, όπως τις αναγνωρίζει η επιστήμη τής ιστορίας.

Ήταν ένας Ναός, ο οποίος ανήκε στα “άρρητα” της αρχαίας θρησκείας …Στα ανείπωτα, στα άφατα, στα ανομολόγητα …Στις “αμαρτίες” που προκαλούν την οργή των Θεών, τη μανία των Μαινάδων και επισύρουν την ποινή του θανάτου …Ένας Ναός της Περσεφόνης, που οι Σφίγγες τής εισόδου σού “θύμιζαν” πάντα ότι πρέπει να “σφίγγεις” το στόμα σου και να μην μιλάς για ό,τι βλέπεις ή ακούς στον συγκεκριμένο χώρο. 

Ακόμα και γι’ αυτά που δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνουν, να μην μιλάς. Ειδικά σε ανθρώπους βάρβαρους, άθεους και βλάσφημους. Σε αυτόν τον Ναό τιμούσαν την Περσεφόνη …Την “εγκυμονούσα” Περσεφόνη, η οποία απάχθηκε δια της “βίας” και μπήκε στον Κάτω Κόσμο …Την Περσεφόνη, η οποία ήταν ευτυχισμένη που ανακάλυψε και ερωτεύτηκε τον Υιό του Θεού και δεν ήθελε με τίποτε να ξαναμπεί στον Κάτω Κόσμο.

Στην κυριολεξία μπήκε με τη βία στον Κάτω Κόσμο …Απίστευτη βία, την οποία θα μπορούσε κάποιος να την παρομοιάσει με τη βία που γεύτηκε η φημισμένη Υπατία. Ανάλογη ήταν και η βία που ασκήθηκε στην ελληνική κοινωνία, προκειμένου να μπει στον χριστιανισμό. Αντιστεκόταν σκληρά η Ελληνίδα Περσεφόνη —η οποία ήταν πολύ ευτυχισμένη την αλεξανδρινή εποχή— για να μπει με τη δική της βούληση στα σκοτεινά χρόνια τού χριστιανισμού., Όμως, έπρεπε να μπει αναγκαστικά, γιατί αυτή είχε μέσα της το “σπέρμα” τού Θεανθρώπου. Ήταν ήδη “έγκυος” όταν έπρεπε να μπει στον Κάτω Κόσμο. “Κοιλοπονούσε”, όπως λέει η Αποκάλυψη και έπρεπε να μπει για την ασφάλειά της στην έρημο. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούμε βέβαιο ότι πίσω από την απαγορευμένη Πύλη της Αμφίπολης βρισκόταν εκείνο το “σπέρμα”.

Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούμε βέβαιο ότι εκεί βρίσκεται το λείψανο του γιου του Αλεξάνδρου …Του μόνου ανθρώπου στη Γη, ο οποίος μπορούσε να λειτουργήσει ως “σπέρμα” του Θεανθρώπου …Του μόνου ανθρώπου πάνω στη Γη, ο οποίος μπορούσε μέσα σε έναν τάφο να συμβολίσει τη “σύλληψη” της Κόρης. Πότε έγινε αυτή η “σύλληψη”; …Όταν ο Αλέξανδρος-σπέρμα μπήκε στη “μήτρα” τής μητέρας του …Όταν ο γιος του Αλεξάνδρου μπήκε στον τάφο της Μακεδονίας …Όταν ο ελληνισμός πήρε πίσω αυτό, το οποίο είχε δώσει στην ανθρωπότητα, για να διαφυλάξει μέχρι να χρειαστεί να το ξαναδώσει. Έλληνες = 34 = Μακεδονία. Αυτό έγινε το 311, όταν το κορμί τού σπέρματος του Αλεξάνδρου επέστρεψε στη μακεδονική γη, για να την γονιμοποιήσει εκ νέου.

Ο Αλέξανδρος μπορεί θεωρητικά να είχε φύγει από τη Μακεδονία, αλλά η Μακεδονία ξαναπήρε αυτό που της ανήκε …Ξαναπήρε τον Αλέξανδρο. Ο λέοντας της Αμφίπολης με την παρουσία του δηλώνει” την ταυτότητα του “αναμενόμενου” …Την ταυτότητα αυτού, ο οποίος βρίσκεται θαμμένος μέσα σε αυτόν τον Ναό. Εμμέσως δηλαδή “δηλώνει” ότι πρόκειται περί ενός Ιερού ανώτατου βαθμού και οι Σφίγγες τής εισόδου είναι οι λέαινες, οι οποίες αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα. Ο Θεός μόνον τις Γυναίκες εμπιστεύεται, για να φυλάγουν τα Ιερά Μυστικά τού Σχεδιασμού. Έτσι κάνουν πάντα οι Έλληνες και έτσι κάνει και ο Θεός τους …Ο Διόνυσος μόνον τις Μαινάδες εμπιστεύεται απόλυτα …Ο Αχιλλέας μόνον τη μητέρα του εμπιστεύεται απόλυτα …Ο Οδυσσέας μόνον τη γυναίκα του εμπιστεύεται απόλυτα …Οι Έλληνες, ως λαός —πιο πολύ και από τον Ίδιο τον Θεό—, την Παναγία εμπιστεύονται …Τη ζωή τους, τη δόξα τους και το βιός τους μόνον στη Γυναίκα το εμπιστεύονται.

Έτσι λειτουργεί ο κόσμος της Γυναίκας και αυτό είναι από τα θεμελιώδη δεδομένα του Σχεδιασμού και δεν αλλάζει ποτέ. Ο λέοντας μπορεί να είναι όσο ισχυρός θέλει, αλλά οι λέαινες είναι αυτές που φροντίζουν τους σκύμνους. Ο λέοντας γονιμοποιεί τις λέαινες και εκεί τελειώνει ο ρόλος του. Μετά φεύγει χωρίς πρόβλημα ασφάλειας του Σχεδιασμού, γιατί από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν αυτές όλες μαζί από κοινού και όχι μόνον η εγκυμονούσα. Ο Λέοντας μπορεί να “χαθεί” στην “Οδύσσεια” που προβλέπει η μοίρα του, χωρίς να ανησυχεί για την ασφάλεια του “Τηλεμάχου” του. Λέοντας = 28 = Θεός = Πλούτων = Σφίγγα, όταν Λέαινα = 22 = Κόρη = Αμαζόνα και βεβαίως όταν Σκύμνος = 34 = Έλληνες = Μακεδόνας.

Από εκεί και πέρα σφραγίστηκαν τα πάντα, μέχρι να ολοκληρωθεί ο χρόνος κύησης. Η Λέαινα αποσύρθηκε στην ασφαλή γωνιά της, περιμένοντας να ολοκληρωθεί αυτός ο χρόνος. Η Μακεδονία αποσύρθηκε από την κορυφή του κόσμου και έδωσε τη θέση της στη Ρώμη. Το “σπέρμα” του μέγα Δράκοντος τάφηκε στη γη και ο Δράκων αφέθηκε για να την κατακτήσει. Αυτό έγινε στον χρόνο και στον τόπο που έπρεπε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οριστική ήττα και κατάργηση του ίδιου του κράτους της Μακεδονίας έγινε στο όνομα της Ρωμαϊκής Συγκλήτου από τον στρατηγό Αιμίλιο Παύλο.

Πού έγινε η “σφράγιση” της Μακεδονίας; …Στην Αμφίπολη φυσικά. Σφραγίδα = 38 = Αμφίπολη. Στην Αμφίπολη, δηλαδή, πήρε τη “σκυτάλη” τής εξουσίας τού Μεγάλου Δράκοντος ο κοινός Δράκων της Ρώμης μέχρι η Μακεδονία να γεννήσει εκ νέου τον Μέγα Δράκοντα. Στην Αμφίπολη, δηλαδή, ο Δράκων πήγε για να κατασπαράξει το “βρέφος” της Γυναίκας και αφού δεν τα κατάφερε στράφηκε προς τον υπόλοιπο κόσμο. Εκεί παρέμεινε ήσυχη και ατάραχη η έγκυος Γυναίκα μέχρι να γεννήσει. Μετά ήταν θέμα σχεδιασμών μέχρι τα θηρία να συνεργαστούν για τη μεγιστοποίηση των δυνάμεών τους και ο Θεός να φέρει την “έρημο” γύρω από τη Γυναίκα, για να την προστατεύσει στον χρόνο που αυτό ήταν απαραίτητο.

Τι φοβάται το χριστιανικό σύστημα;

Αυτό, το οποίο συμβαίνει σήμερα με την Αμφίπολη, ήταν απολύτως αναπάντεχο και απρόβλεπτο για το σύστημα. Μέχρι τώρα ακολουθούνταν ο “χρυσός κανόνας”, που είχαν επιβάλει οι Δυτικοί μέσω των αρχαιολογικών τους “σχολών”. Τι έλεγε αυτός ο κανόνας; …Για να μην δημιουργούνται προβλήματα με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην Ελλάδα: “Σκάβουμε όσο θέλουμε στην Πελοπόννησο και την Κρήτη, αλλά όχι στη Μακεδονία και στη Θράκη”. Αυτό ήταν φυσικό για κάποιους που έχουν γνώσεις. Στη Μακεδονία βρίσκονται τα θεμέλια του σημερινού συστήματος. Στη Μακεδονία βρίσκονται τα θεμέλια της ίδιας της Ρώμης. Την εξουσία της Μακεδονίας μοιράστηκαν οι επόμενοι κυρίαρχοι του κόσμου. Όταν “σκάβεις” στη Μακεδονία, πιθανότατα κάνεις ζημιά στα “θεμέλια” της Ρώμης και του ανατολικού “ειδώλου” της. Είναι δυνατόν να σε αφήσει η Ρώμη να “ξεψαχνίζεις” τις αδυναμίες της; Είναι δυνατόν να σε αφήσει η Ρώμη να ψάχνεις στα “άπλυτά” της;

Αυτός ο κανόνας για κάποιον λόγο στην περίπτωση αυτήν δεν έγινε σεβαστός. Εμείς θεωρούμε ότι η “ανακάλυψη” αυτή είναι μια παράπλευρη συνέπεια της τρομερής οικονομικής κρίσης που σήμερα πλήττει την ελληνική κοινωνία. Μια “ανακάλυψη”, η οποία έγινε ερήμην τού κεντρικού συστήματος εξουσίας και εξαιτίας λανθασμένων χειρισμών της ελληνικής Κυβέρνησης. Η Αμφίπολη βρισκόταν έτσι κι αλλιώς στην “απαγορευμένη” περιοχή τής Μακεδονίας και άρα αποκλεισμένη από τους ανασκαφικούς σχεδιασμούς. Η περίπτωσή της ήταν γνωστή από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων, που οι Βρετανοί προσπαθούσαν —και πάλι μέσω νέων “Έλγιν”— να στείλουν “καραβιές” με αρχαιολογικά φορτία στο Λονδίνο …Από σύμπτωση γλίτωσε ο λέοντας της Αμφίπολης.

Η Αμφίπολη, δηλαδή, δεν ήταν “κεραυνός” εν αιθρία …Ήταν γνωστή η περίπτωσή της. Όταν δεν υπήρχε “απαγορευτικό” για τους αρχαιολόγους, υπήρχε αυστηρή επιτήρηση και όλα αυτά βεβαίως ελέγχονται από τις χρηματοδοτήσεις. Όταν σε χρηματοδοτούν να ψάχνεις με ένα “κουτάλι” και μια “μπατονέτα”, είναι φανερό ότι κάποιοι εξασφαλίζουν “άλλοθι”, χωρίς να αλλάζουν συμπεριφορές. Δεν θέλουν να βρεις τίποτε και απλά σε αφήνουν να σκάβεις, για να μην προκαλέσουν υποψίες. Αυτό βαπτίζεται “αδιαφορία” και, ενώ είναι “άνωθεν” εντολή, το χρεώνεται η ελληνική Κυβέρνηση …Μια Κυβέρνηση, που —όπως συνήθως— έπαιρνε τα “σκονάκια” των Ξένων Αρχαιολογικών “Σχολών”, για να καθορίσει την “ατζέντα” των αρχαιολογικών της ερευνών.

Πού έγινε το “λάθος”; …Το λάθος οφείλεται στην τρομερά άσχημη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα. Το λάθος οφείλεται στην ανάγκη μιας Κυβέρνησης δωσίλογων να δώσουν μέσα στον ζόφο τής θλίψης και της φτώχειας μια στοιχειωδώς ευχάριστη είδηση στον ελληνικό λαό. Αν θυμάται κάποιος, το ενδιαφέρον τής Κυβέρνησης για την Αμφίπολη έγινε πολύ μεγάλο τις ίδιες μέρες με την επιβολή τού παράλογου, παράνομου και εγκληματικού φόρου με το όνομα το ΕΝΦΙΑ. Ο ΕΝΦΙΑ στην πραγματικότητα δρομολόγησε την ανασκαφή στην Αμφίπολη.

Μέχρι τότε δεν υπήρχε κυβερνητικό ενδιαφέρον και μάλιστα τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, εξυπηρετώντας τα ξένα αφεντικά, όχι μόνον δεν ενθάρρυναν τις ανασκαφικές προσπάθειες, αλλά αντίθετα τις υπονόμευαν. Το “Βήμα”, για παράδειγμα, του δωσίλογου Λαμπράκη —και παλιότερα και του ίδιου τού Γκέμπελς— ήταν αυτό, το οποίο “κατακεραύνωνε” τον πρώην Υπουργό Πολιτισμού, επειδή σε στιγμές μεγάλης οικονομικής κρίσης ενέκρινε κονδύλια για ανασκαφές στην Αμφίπολη. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι άρπαζαν τα εκατομμύρια με τα “τσουβάλια” στα Μέγαρα και στα Συγκροτήματα, “ανησυχούσαν” που ο ελληνικός λαός σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας θα έδινε “ψίχουλα” για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη. Κατά την άποψή τους το ιδανικό ήταν να συνεχίσει το κράτος την πολιτική του …Να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την πολιτική τού “κουταλιού” και της “μπατονέτας” και να περιμένει αποτελέσματα …στο απώτατο μέλλον, για παράδειγμα.

Είναι δηλαδή δεδομένο ότι από την αρχή ενοχλούσε η ανασκαφή στην Αμφίπολη.

Μια ενόχληση, που ήταν βέβαιο ότι θα γινόταν τρόμος σε περίπτωση μεγάλης εντατικοποίησής της, εξαιτίας τής μεγάλης δημοσιότητας. Όμως, από τη στιγμή που ο Σαμαράς, χωρίς να ρωτήσει τα “αφεντικά” και προκειμένου να αποκομίσει ένα γρήγορο και εύκολο —όπως νόμιζε— πολιτικό κέρδος, ανέβηκε στην Αμφίπολη, ήταν θέμα χρόνου να χαθεί ο έλεγχος της κατάστασης. Ανέβασε τα συνεργεία τής τηλεόρασης και αυτό απέσπασε την προσοχή τού ελληνικού λαού. Από εκεί και πέρα όλα ήταν φυσιολογικά. Η τοπική αυτοδιοίκηση, είτε σε επίπεδο περιφέρειας είτε σε επίπεδο δήμου, έπρεπε να δώσει το “παρών” της και βεβαίως να “δείξει” ότι ενδιαφέρεται για την ελληνική κληρονομιά. “Ενδιαφέρον”, όμως, σε αυτήν την περίπτωση σημαίνει χρήμα. Το χρήμα με τη σειρά του σημαίνει εξειδικευμένο προσωπικό και τεχνικά μέσα και άρα ταχύτητα.

Από τη στιγμή που έγιναν όλα αυτά, δεν μπορούσε τίποτε να απαλείψει το αρχικό λάθος τού Σαμαρά …Δεν μπορούσαν να επέμβουν οι ξένες αρχαιολογικές “σχολές”, γιατί θα ερέθιζαν τον κόσμο και ειδικά όταν αυτές οι “σχολές” ανήκουν στα έθνη που συκοφάντησαν τους Έλληνες. Πολύ γρήγορα ήρθαν στην επιφάνεια θεαματικά ευρήματα και αυτό ενίσχυσε την περιέργεια του κόσμου. Κανένας πλέον δεν μπορούσε να ανακόψει τους ρυθμούς τής ανασκαφής και πολύ περισσότερο να σταματήσει την ίδια την ανασκαφή. Τώρα είναι αναγκασμένοι να προχωράνε με ταχύτητα, γιατί η “διψασμένη” για κάτι θετικό ταλαίπωρη ελληνική κοινωνία “πιέζει” για πρόοδο. Οι πάντες περιμένουν να ακούσουν νέα από την Αμφίπολη. Οι πάντες περιμένουν αυτό, το οποίο δεν ήθελαν οι ξένοι ιμπεριαλιστές. Οι πάντες “σπρώχνουν” τους αρχαιολόγους με ένα “σπίρτο” μέσα στην “πυριτιδαποθήκη” τής Μακεδονίας.

Θεωρούμε ότι το “λάθος” τής Αμφίπολης είναι αυτό, το οποίο έθεσε τον Σαμαρά στην απόλυτη δυσμένεια και στην απομόνωσή του στην Ευρώπη. Τα εγκλήματα που έκανε εις βάρος των Ελλήνων τον έκαναν αγαπητό στα αφεντικά, αλλά η ηλιθιότητα να αναδείξει ως πρώτο θέμα στην ατζέντα της δημοσιότητας τον “Τάφο” της Αμφίπολης, θα τον καταστρέψει. Δεν θα του συγχωρήσουν ποτέ ότι άνοιξε κάτι, το οποίο μπορεί να γίνει “ασκός του Αιόλου” για το σύστημά τους. Πιστεύουμε ότι στην Αμφίπολη οφείλεται η απόλυτα ψυχρή —μέχρι αγένειας— υποδοχή, που του επιφύλαξε στην τελευταία επίσκεψή του το Βερολίνο. Από εκεί και πέρα πολλά πράγματα —φαινομενικά ασύνδετα— αποδεικνύουν ότι υπάρχει ένα πολύ έντονο —έστω και “υπόγειο”— ενδιαφέρον όλων των ισχυρών εξουσιών τού Κόσμου.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο το μεγάλο ενδιαφέρον της Ρώμης, αλλά και της Νέας Ρώμης, για τις

ανασκαφές. Δεν είναι επίσης παράξενο το έντονο ενδιαφέρον των Ισραηλινών ακόμα και να χρηματοδοτήσουν τις έρευνες, προκειμένου να έχουν δικούς τους ανθρώπους και άρα ενημέρωση από πρώτο “χέρι” για τα ευρήματα των ανασκαφών. Το ίδιο έντονο ενδιαφέρον έχουν και όλα τα γνωστά αγγλοσαξονικά ΜΜΕ. Όλα αυτά είναι πολύ παράξενα όταν οι ίδιοι και τα φερέφωνά τους διέδιδαν εξ’ αρχής την άποψη ότι επρόκειτο περί ενός τάφου ενός νεόπλουτου και κακόγουστου “ιδιώτη”.

Για εμάς —ας μας διαψεύσουν— ακόμα και η πρόσφατη και αναπάντεχη πρόσκληση και επίσκεψη του άθεου και σταλινικού Τσίπρα στο Βατικανό “συνδέεται” με την Αμφίπολη. Βλέποντας το Βατικανό ότι η αλλαγή σκυτάλης στην εξουσία είναι σχεδόν βέβαιη, ήθελε να πάρει τις διαβεβαιώσεις ότι η νέα διακυβέρνηση δεν θα έθετε υπό αμφισβήτηση τα “δικαιώματά” του στην Ελλάδα …Δεν θα έθετε υπό αμφισβήτηση το “δικαίωμά” του να έχει δικούς του ανθρώπους στην ανασκαφή και βεβαίως να έχει το “δικαίωμα” της πρώτης επεξεργασίας των ευρημάτων και του δικαιώματος του “βέτο” σε ό,τι αφορά την ενημέρωση του κοινού …Απλά πράγματα. Με ανοικτή την “πληγή” της Αμφίπολης και με την Ελλάδα να βαδίζει σε εκλογές με σίγουρο νικητή έναν νέο πολιτικό φορέα, πώς θα μπορούσε η Αγία Έδρα να είναι σίγουρη ότι θα ελέγχει τα πάντα;

Η Αμφίπολη μπορεί να αλλάξει την “πορεία” της ανθρώπινης ιστορίας, εφόσον μπορεί να απειλήσει τα θεμέλια των ισχυρότερων εξουσιών της …Θα επηρεάσει τα πάντα …Από τα δευτερεύοντα του ιμπεριαλισμού μέχρι τα πρωτεύοντα και την “καρδιά” του. Να ξεκινήσουμε από τα ασήμαντα και να φτάσουμε στα σημαντικά; Πώς μπορεί να επηρεάσει αυτή η ανασκαφή τα δευτερεύοντα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού; …Αρκεί να σκεφτεί κάποιος σε τι κατάσταση αμηχανίας θα βρεθούν όλοι αυτοί, οι οποίοι “επενδύουν” στην επίλυση του Μακεδονικού “Ζητήματος” με τον τρόπο που βολεύει το σύστημα.

Μια ελληνική επιγραφή στο πιο λαμπρό μακεδονικό Μνημείο αρκεί, για να μετατρέψει σε ένα θλιβερό “Μάπετ Σόου” το νέο Μουσείο των Σκοπίων. Αρκεί, για να του βάλει το “λουκέτο” της γραφικότητας πριν καν ανοίξει στο κοινό. Αρκεί, για να εκθέσει αυτούς, οι οποίοι πρόσφατα αναγνώρισαν “μακεδονική” γλώσσα στην Ε.Ε.. Αρκεί, για να εξευτελίσει την ίδια την UNESCO, η οποία δεν έσπευσε να προστατεύσει την ελληνική κληρονομιά των Μακεδόνων από τα χέρια των “παραχαρακτών” και των “κλεφτών” τής ιστορίας.

Το ίδιο καταλυτική για τις εξελίξεις θα είναι και μια πιθανή ανεύρεση βιολογικού υλικού κάποιου επιφανούς Μακεδόνα βασιλέα. Η πρόοδος της επιστήμης σήμερα μπορεί να δώσει αντικειμενικές απαντήσεις ακόμα και σε θέματα τα οποία μέχρι σήμερα παρέμεναν στη σφαίρα τού υποκειμενικού. Το DNA, για παράδειγμα, μπορεί να μην “ξεχωρίζει” τους ανθρώπους μεταξύ τους σε “ανώτερους” ή σε “κατώτερους”, όπως θα ήθελαν κάποιοι ναζιστές, αλλά σίγουρα τους ξεχωρίζει σε “συγγενείς” ή “ξένους”, όπως καθημερινά ψάχνουν κάποιοι άνθρωποι για να βρουν χαμένους συγγενείς, σατανικούς δολοφόνους ή άφαντους γονείς.

Φαντάζεται κάποιος την αμηχανία στην οποία θα βρεθούν και πάλι οι ίδιοι “κύκλοι” των “Μακεντόντσκι”, αν βρεθεί βιολογικό υλικό στον “Τάφο” της Αμφίπολης; Στον σημερινό κόσμο της τεχνολογίας και της γνώσης έχουν καταγραφεί τα πάντα από την επιστήμη. Μέσω του DNA έχουν “καταγραφεί” σχεδόν όλοι οι λαοί και οι συγγένειες των μελών τους. Το DNA, δηλαδή, του σύγχρονου ελληνικού λαού έχει μελετηθεί για ιατρικούς ή στατιστικούς λόγους …Για λόγους δηλαδή άσχετους του ρατσισμού. Όταν υπάρχει ένα τέτοιο “αρχείο”, εύκολα μπορεί ένα “λείψανο” να αποδείξει αυτά, τα οποία εκνευρίζουν τους Δυτικούς …Να αποδείξει ότι οι σύγχρονοι Έλληνες, είτε γηγενείς Ελλαδίτες και Κύπριοι είτε πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων …Να αποδείξει ότι οι Σλάβοι Σκοπιανοί είναι απλά οι τελευταίοι ξένοι “τουρίστες” των Βαλκανίων, που δεν έχουν καμία σχέση με τους Έλληνες γηγενείς.

Αν όμως αυτά είναι τα ασήμαντα, τα οποία απλά εκνευρίζουν το σύστημα, υπάρχουν και τα σημαντικά, που το τρομοκρατούν. Η Αμφίπολη μπορεί να γίνει μια “βόμβα” στα θεμέλια του χριστιανισμού, που μπορεί να τον τινάξει στον “αέρα”. Η Αμφίπολη μπορεί να γίνει μια ανοικτή “πληγή” μέσα από την οποία να περάσει ένας “ιός” και να “σκοτώσει” τη Ρώμη. Αυτό είναι που τρομοκρατεί τη Ρώμη σε όλες τις μορφές της. Αυτό είναι που τρομοκρατεί τον “δράκοντα”, ο οποίος αναζητούσε όλους αυτούς τους αιώνες τη Γυναίκα για να την εξοντώσει, αλλά δεν μπορούσε να τη βρει, γιατί την προστάτευε ο Θεός. Ήταν λάθος τού “δράκοντα” που αρκέστηκε στο να σώσει το λείψανο του Αλεξάνδρου και παράτησε τις έρευνες για το λείψανο του γιου του. Ήταν λάθος του, γιατί αυτό το λείψανο μπορεί να λειτουργήσει εκ νέου ως “σπέρμα”.

Η αχίλλειος πτέρνα του Χριστιανισμού.

Ο χριστιανισμός έχει μια εγγενή αδυναμία …Ένα θανάσιμο εκ γενετής ελάττωμα …Μια “αχίλλειο πτέρνα”, την οποία γνωρίζει η ηγεσία του, αλλά τη γνωρίζει ακόμα καλύτερα κι αυτός ο οποίος θα επιχειρήσει να τον καταλύσει ως σύστημα. Αυτήν την αδυναμία μπορεί κάποιος με τις κατάλληλες γνώσεις να την εντοπίσει στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Τι μας λέει λοιπόν η Αποκάλυψη στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο; Αποκάλυψη Ιωάννη 13:2 “Και το θηρίον, το οποίον είδον, ήτο όμοιον με πάρδαλιν, και οι πόδες αυτού ως άρκτου, και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος· και έδωκεν εις αυτό ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην.

Αυτό, το οποίο μας λέει η Αποκάλυψη, είναι πολύ εύκολα κατανοητό για κάποιον που έχει στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας. Η χριστιανική αυτοκρατορία δεν δημιουργήθηκε από το δικό της “κύτταρο”. Η χριστιανική αυτοκρατορία προέκυψε από αυτοκρατορική επιλογή. Ένας αυτοκράτορας της Ρώμης αποφάσισε να την υιοθετήσει ως θρησκεία τής αυτοκρατορίας του και της παραχώρησε το σύνολο του υπάρχοντος μηχανισμού εξουσίας της. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, δηλαδή, ο οποίος ενσάρκωνε την εξουσία της Ρώμης και καθόταν στον θρόνο του Αλεξάνδρου, παραχώρησε τον θρόνο του στον Ιησού. Οι αριθμοί απλά το επιβεβαιώνουν αυτό. Ο Αλέξανδρος = 45 = Μέγας Δράκων παραχώρησε την εξουσία του και τον θρόνο του στον Ιησού. Ιησούς = 42 = Θηρίον. Όταν ο Δράκων = 24 = Ρώμη.

Με τεράστια δηλαδή ευκολία και πάνω σε ξένο “σκελετό” ο χριστιανισμός με μια απόφαση ενός θνητού αυτοκράτορα έγινε παγκόσμια δύναμη. Μέσα σε ελάχιστες ημέρες το πλέον αδύναμο και αγράμματο κοινωνικό περιθώριο της αυτοκρατορίας έγινε η κυρίαρχη δύναμή της. Πήρε την εξουσία μέσα σε αυτήν και έγινε η ισχυρότερη δύναμη στον κόσμο. Όμως, αυτό, το οποίο διευκόλυνε τη χριστιανική αυτοκρατορία στην εξωφρενικά γρήγορη ανάπτυξή της, είναι κι αυτό που ισχυριζόμαστε ότι είναι εγγενής αδυναμία της. Η χριστιανική αυτοκρατορία έχει διπλό οργανισμό και άρα και διπλή παθογένεια. Δεν διέπεται δηλαδή από την κορυφή μέχρι τη βάση από τους ίδιους κανόνες λειτουργίας.

Αν υποθέσουμε ότι το “κύτταρο” του χριστιανισμού είναι ο Κύριος με τους δώδεκα Αποστόλους και τους πρώτους οπαδούς τους, αυτό το “κύτταρο” δεν λειτουργεί όμοια με τον χριστιανισμό της Ρώμης. Από τον ζωντανό Κύριο και τους πρώτους πιστούς Του δεν προκύπτει ο Πάπας και η χριστιανική εξουσία. Γιατί υπάρχει αυτή η αδυναμία; …Επειδή ο χριστιανισμός δεν αναπτύχθηκε φυσιολογικά. Ήταν μια θρησκεία “Φρανκενστάιν”, που πολλά από τα ζωτικά της “όργανα” τα δανείστηκε από άλλον οργανισμό — με τον τρόπο που δανείζονται οι άνθρωποι όργανα στις μεταμοσχεύσεις. Ο χριστιανισμός πήρε δηλαδή έτοιμους μηχανισμούς εξουσίας από μια άλλη θρησκεία, η οποία λειτουργούσε με απολύτως διαφορετικό τρόπο…

…Δεν ξεκίνησε από ένα βασικό “κύτταρο”, το οποίο έχει ένα συγκεκριμένο λειτουργικό πλαίσιο και από το οποίο “κύτταρο” να αρχίσει να πολλαπλασιάζεται και να αλλάζει μέγεθος πάνω στο ίδιο. Ο χριστιανισμός δεν αναπτύχθηκε όπως ο ελληνισμός ή ο μωαμεθανισμός, που ξεκίνησαν από “μικροί” για να γίνουν “μεγάλοι”, απλά εντάσσοντας στην κοινωνία τους νέα μέλη. Το “νευρικό” του σύστημα δεν ξεκίνησε εξ’ αρχής με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ώστε να παραμένει το ίδιο σε ένα “κορμί” που απλά μεγάλωνε τα “μέλη” του. Ο χριστιανισμός δανείστηκε “εγκέφαλο” και “νευρικό σύστημα” από τον ελληνισμό …Δανείστηκε την “καρδιά” του από τη Ρώμη.

Ξαφνικά, δηλαδή, κάποιοι αρχιερείς τής ελληνικής θρησκείας και μύστες των ελληνικών μυστηρίων άλλαξαν ενδυμασίες και εμφανίστηκαν σαν αρχιερείς τού χριστιανισμού …Με τις ίδιες γνώσεις και κάνοντας τα ίδια πράγματα. Ζούσαν όπως ζούσαν πάντα και απλά δεν ξεχνούσαν να δίνουν στους αγράμματους υφισταμένους τους —οι οποίοι παρίσταναν τους ιερείς του χριστιανισμού— την εντολή να φέρονται σαν τον Πέτρο και να σέβονται την ιουδαϊκή Παράδοση της Παλαιάς Διαθήκης …Άλλα δηλαδή έκαναν και πίστευαν στην κορυφή τής ιεραρχίας του χριστιανισμού και άλλα στη βάση της.

Η κορυφή είχε μόνιμα το κρυφό ελληνικό λειτουργικό και η βάση είχε επίσης μόνιμα το φανερό ιουδαϊκό λειτουργικό. Όλα αυτά προέκυπταν από τα “δάνεια”. Από εκεί και πέρα οι πιστοί τού χριστιανισμού ήταν πάντα δύο “ταχυτήτων”. Το επίπεδο της μόρφωσης του κάθε πιστού ξεχωριστά θα τον έκανε συμμέτοχο στον αντίστοιχο “δανεισμό”. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος πολλά πράγματα για να το καταλάβει αυτό. Το σύνολο της γνώσης του χριστιανισμού είναι ο Λόγος του Χριστού, οι Επιστολές των Αποστόλων και η Αποκάλυψη του Ιωάννη …Ένα βιβλίο όλο κι όλο.

 Από πού προκύπτουν λοιπόν όλα όσα πιστεύουμε εμείς οι χριστιανοί για τον Θεό και τον Υιό Του; Αν δώσουμε δηλαδή σε έναν άνθρωπο μόνον την Καινή Διαθήκη, θα “ανακαλύψει” μόνος του αυτά, τα οποία εμείς οι υπόλοιποι χριστιανοί θεωρούμε θρησκευτικές μας πεποιθήσεις; Θα ανακαλύψει μόνος του τα “Μυστήρια” της θρησκείας μας; Τα Μυστήρια της Βάπτισης, του Χρίσματος, του Γάμου κλπ.; Θα ανακαλύψει μόνος του τα περί Ανάστασης; Θα τοποθετήσει μόνος του τον Πέτρο σε κάποιες μυστηριώδεις Πύλες τού Παραδείσου; Θα ανακαλύψει μόνος του ακόμα και τις άσχημες δεισιδαιμονίες και προλήψεις μας;

Δεν προκύπτουν από την Καινή Διαθήκη αυτά. Εμείς λοιπόν οι χριστιανοί, οι οποίοι πιστεύουμε ένα σωρό πράγματα, τα οποία δεν προκύπτουν μέσα από την Καινή Διαθήκη, πού τα βρήκαμε; …Τα βρήκαμε από “δάνεια”. Οι πρώτοι χριστιανοί, ως Εβραίοι, συνέχισαν να λειτουργούν ως Εβραίοι και άρα έκαναν το πρώτο “δάνειο” από τη δική τους παράδοση. Οι οπαδοί τού Πέτρου γίνονταν “Πέτροι”. Οι οπαδοί τού “επίσημου” Εβραίου ποιμένα παρέμεναν Εβραίοι μέσα στην ελληνική αυτοκρατορία. Ο Εβραίος “αρχιμαθητής” είλκε άλλους Εβραίους ή εξιουδάιζε άλλους ανθρώπους και έτσι λειτουργούσε αρχικά ο χριστιανισμός.

Με την αλλαγή τής στάσης του αυτοκράτορα της Ρώμης ο χριστιανισμός πήρε ακόμα μεγαλύτερο “δάνειο” …”Δανείστηκε” τα πάντα από τα μυστήρια των αρχαίων Ελλήνων. Ο αρχιερέας της Ρώμης —και αυτοκράτοράς της— του “δάνεισε” αυτά, τα οποία όλοι εμείς οι χριστιανοί πιστεύουμε και τα οποία είναι παντελώς άσχετα με αυτά τα οποία περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη. Ο Παύλος έκανε την “αίτηση” για “δάνειο” και ο αυτοκράτορας το ενέκρινε. Στην πραγματικότητα αποδώσαμε τα όσα αφορούσαν τον Διόνυσο στον Χριστό και από εκεί και πέρα “μεταμοσχεύτηκε” ατόφιο ολόκληρο το μυστηριακό τελετουργικό της αναμονής για την επανεμφάνισή Του και τον τελικό Του θρίαμβο.

…””Χάθηκαν” οι γνώσεις για τα μυστήρια των αρχαίων Ελλήνων”, είναι η επίσημη εκδοχή των χριστιανικών ιερατείων. Στα σχολεία τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν ότι δεν έμεινε τίποτε από τα αρχαία Μυστήρια πέρα από κάτι πέτρες σε κάποια γκρεμίσματα στην Ελευσίνα ή τη Σαμοθράκη. “Χάθηκαν”. Πώς χάθηκαν, όταν ο αρχιερέας της ελληνικής Θρησκείας ήταν ο αυτοκράτορας της Ρώμης; Πώς χάθηκαν οι γνώσεις τού αποκρυφισμού, όταν οι πρώτοι πραγματικά μορφωμένοι Αρχιερείς και Ποντίφικες του χριστιανισμού ήταν οι πρώην αρχιερείς των Ελληνικών Μυστήριων; Είναι δυνατόν να χάθηκαν; Έπαθαν αμνησία οι ίδιοι ανώτατοι ιερείς τού χριστιανισμού, οι οποίοι πριν ήταν ιερείς της ελληνικής θρησκείας; Όχι βέβαια. Απλά η Ρώμη, έχοντας απέναντί της συνωμότες μορφωμένους και αγράμματους “πρόβατα”, έλεγε ό,τι ήθελε και όποιος διαφωνούσε τον χαρακτήριζε αιρετικό και τον ανέβαζε στην πυρά. Τα έκρυψε όλα στις “στεγανές” βιβλιοθήκες της και το “έλυσε” το πρόβλημα άπαξ. Αυτοί, οι οποίοι δεν γνώριζαν, δεν θα μάθαιναν ποτέ και αυτοί, οι οποίοι γνώριζαν, δεν είχαν συμφέρον να αποκαλύψουν τίποτε.

Αυτοί πέρασαν με σταδιακό τρόπο τα ελληνικά “μυστήρια” μέσα την πνευματικότητα του χριστιανισμού …Εύκολη αποστολή. Εκ των δεδομένων υπήρχε απόλυτη “συμβατότητα” μεταξύ του Λόγου του Χριστού και των Διονυσιακών Μυστηρίων και η “μεταμόσχευση” είχε απόλυτη επιτυχία. Φυσικό είναι αυτό, εφόσον Ο Υιός του Θεού είναι Ένας και Μοναδικός και η γνώση Του είναι πάντα η ίδια. Γι’ αυτόν τον λόγο είπαμε πιο πάνω για “δάνεια” και διαχωρισμό των πιστών ανάλογα με τη μόρφωσή τους. Οι μορφωμένοι χριστιανοί πιστεύουν αυτά, τα οποία παίρνουν οι ίδιοι από το ελληνικό “δάνειο” του χριστιανισμού και οι αμόρφωτοι χριστιανοί πιστεύουν αυτά, τα οποία παίρνουν από το ιουδαϊκό “δάνειο” του χριστιανισμού.

Ακόμα και τα σύμβολα παρέμεναν ίδια και οι άνθρωποι φέρονταν σαν τυφλοί και κουφοί. Άκουγαν, για παράδειγμα, να λέει ο ιερέας ότι ο Κύριος είναι η “Άμπελος”, και ο “Οίνος” του αίμα Του και κανένας δεν “θυμόταν” τον Διόνυσο. Άκουγαν, για παράδειγμα, ότι ο Κύριος θα μπει στον Κάτω Κόσμο και θα ξαναβγεί απ’ αυτόν και κανένας δεν θυμόταν τον Ορφέα και τους ύμνους του. Οι αρχιερείς ποιμένες είχαν Ποιμαντορικές ράβδους ίδιες με το Κηρύκειο του Ερμή και κανένας δεν τις έβλεπε. Τους “δούλευαν” τους χριστιανούς οι μορφωμένοι και έκαναν τις “μεταμοσχεύσεις” που τους βόλευαν, χωρίς να κρίνονται από κανέναν.

Όλοι παριστάνουν τους χριστιανούς, άσχετα αν διαφέρουν μεταξύ τους στην κυριολεξία όσο διαφέρουν μεταξύ τους οπαδοί διαφορετικών θρησκειών. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της “μεταμόσχευσης” και το οποίο δίνει μόνιμα διπλά χαρακτηριστικά και άρα μόνιμη παθογένεια στον χριστιανισμό.

Όμως, αυτή η “μεταμόσχευση”, όσο επιτυχής κι αν ήταν, δεν παύει να είναι “μεταμόσχευση” …Δεν παύει να είναι εκτεθειμένη σε κινδύνους “μόλυνσης”. Από τη στιγμή που τα μέλη ενός σώματος έχουν διαφορετική προέλευση, έχουν και διαφορετική παθογένεια. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Αυτό ακριβώς είναι και η αδυναμία στην οποία αναφερόμαστε. Ο χριστιανισμός, ακόμα και στην απόλυτη ισχύ του μπορεί να κινδυνεύσει με θάνατο από μια “μόλυνση”. Στην απόλυτη ισχύ του —και με δισεκατομμύρια πιστούς και πυρηνικά όπλα— μπορεί να κινδυνεύσει από έναν άνθρωπο …Από έναν ιό, που μπορεί να είναι και ο Υιός.

Γι’ αυτόν τον λόγο είναι χρήσιμο να γνωρίζει κάποιος πώς είναι σχεδιασμένος ο “κορμός” του. Ο χριστιανισμός είναι ένα “κάλυμμα” του συστήματος της Ρώμης του Αλεξάνδρου …Μια σκληρή “σάρκα” σε έναν ξένο γι’ αυτήν μυώδες σώμα …Ένα απολύτως αδιαπέραστο για τον οποιονδήποτε “κάλυμμα”. Ας φανταστεί ο αναγνώστης έναν ατσάλινο πυλώνα, καλυμμένο απολύτως με έναν “μουσαμά” αδιαπέραστο. Γιατί αδιαπέραστο; …Γιατί μεταξύ του Ιησού και του Πέτρου, ο οποίος πήρε “εντολή” να ποιμάνει το ποίμνιο, δεν μπορεί να μπει κανένας. Δεν μπορεί κανένας να διεκδικήσει κάποιον ενδιάμεσο ρόλο. Ο Πάπας, δηλαδή, ως διάδοχος του Πέτρου, διατηρεί αυτήν τη “στεγανότητα”, η οποία είναι απόλυτη. Το Θηρίο, δηλαδή, είναι από την εξωτερική πλευρά απαραβίαστο. Είναι απαραβίαστο, γιατί εξωτερικά λειτουργεί με τον βασικό του “πυρήνα”.

Το πρόβλημα είναι ότι από την πλευρά την ελληνική μπορεί να υπάρχει “κερκόπορτα” …”Κερκόπορτα” υπάρχει εκεί όπου μπορεί να περάσει μαζικά ένας πληθυσμός και άρα να μην ελέγχεται μέσα από τα συμβατικά “φίλτρα” διαβάθμισης και διαχωρισμού με μέσον τη μόρφωση. Μόνον οι Έλληνες, ως λαός, μπορούν να περάσουν όλοι μαζί κάτω από τον χριστιανικό “μουσαμά” και τα “φίλτρα” του, γιατί τους το επιτρέπει η εθνική τους παιδεία και η εθνική τους γλώσσα. Από τη στιγμή όμως που μια τέτοια “κερκόπορτα” μπορεί να την περάσει μαζικά ένας λαός, δεν γνωρίζεις ποιος θα βρίσκεται ανάμεσά τους κάθε φορά που θα υπάρχει απειλή.

Ενώ δηλαδή όλοι οι χριστιανικοί λαοί πέφτουν στον “τοίχο” της Καινής Διαθήκης, οι Έλληνες περνάνε από την πλευρά των Ομηρικών Επών …Από τη μεριά που δεν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα σε εκλεκτό, αλλά που υπάρχουν “κλειδωμένα” κείμενα, τα οποία ευνοούν μυστηριώδεις εκλεκτούς …Κείμενα, τα οποία δεν γνωρίζεις ποιος θα τα ανοίξει. Από εκεί θα προέλθει η “μόλυνση” …Η “μόλυνση”, η οποία θα “χτυπήσει” τα όργανα με την διαφορετική παθογένεια και άρα θα φέρει στην “επιφάνεια” την προβληματική φύση τού χριστιανισμού.

Η μικρή Ελλάδα γι’ αυτό τον λόγο ενοχλεί το θηρίο της παγκόσμιας εξουσίας. Παρ’ όλο που είναι μικρή, τους ενοχλεί, γιατί οι πληγές, οι οποίες μπορούν να “σκοτώσουν” τον οποιονδήποτε ζωντανό οργανισμό δεν είναι απαραίτητο να είναι μεγάλες. Ακόμα και ένα “κτήνος” μπορεί να πεθάνει από μια μικρή πληγή. Μπορεί να σωθεί κάποιος από έναν τρομερό ακρωτηριασμό και να πεθάνει από μια “γρατσουνιά”. Ειδικά τώρα, στην εποχή της “Έμπολα”, αυτό είναι απολύτως κατανοητό. Ακόμα και ένα πραγματικό ανθρώπινο θηρίο μπορεί να “σκοτωθεί” από έναν αντίπαλο, ο οποίος είναι ορατός μόνον με το μικροσκόπιο. Αυτό κινδυνεύει να πάθει ο χριστιανισμός. Ο πανίσχυρος και απολύτως “γυμνασμένος” χριστιανισμός κινδυνεύει να “πεθάνει” από “μόλυνση” και το χειρότερο γι’ αυτόν είναι ότι γνωρίζει το πού βρίσκεται το πρόβλημα.

Η Ελλάδα είναι η μόνιμα ανοικτή “πληγή”, η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να “μολύνει” τη Ρώμη. Γι’ αυτόν τον λόγο είπαμε στην αρχή του κειμένου πως ήταν μεγάλο ρίσκο για το παγκόσμιο σύστημα, που επέτρεψε να ιδρυθεί η ανεξάρτητη Ελλάδα …Ήταν μεγάλο ρίσκο να βγάλει τη Γυναίκα από την έρημο, θεωρώντας ότι μπορεί να την ελέγχει. Η Ελλάδα εξ’ αρχής ήταν γνωστό ότι μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στην “υγεία” τού συστήματος εξουσίας και γι’ αυτόν τον λόγο τέθηκε υπό παρακολούθηση

Ο νέος πόλεμος κατά της Γυναίκας....  Ο Δράκων και το Θηρίο και πάλι απέναντι στην ορατή πλέον “Κοιλοπονούσα” Γυναίκα. 

Οι ηλίθιοι –λέει ο λαός- δεν φοράνε κουδούνια. Από τις ηλιθιότητες τούς καταλαβαίνεις. Ως τέτοιοι ηλίθιοι κινδυνεύουν να μπουν στην παγκόσμια ιστορία οι σημερινοί κυρίαρχοι μπιλντεμπεργκιανοί Νεοταξίτες. Γιατί όμως τους χαρακτηρίζουμε ηλίθιους; …Γιατί μόνον ένας ηλίθιος δεν μπορεί να αναγνωρίσει —και άρα και να εκτιμήσει— το τέλειο που έχει στα χέρια του και να το καταστρέψει, προσπαθώντας δήθεν να το βελτιώσει. Αυτή είναι η μοίρα του ηλιθίου. Μπορεί κατά λάθος ή από τύχη να κάνει το καλύτερο, αλλά δεν μπορεί να το διατηρήσει. Νομίζοντας ότι με τις έξυπνες επεμβάσεις του το βελτιώνει, την επόμενη στιγμή θα κάνει το λάθος και θα το πληρώσει. Σαν την μαϊμού, η οποία ξεκινάει να παίξει πιάνο …Μπορεί κατά λάθος να πιάσει τις πρώτες νότες ενός μεγαλειώδους έργου και μετά να αρχίσει να κοπανάει τα πλήκτρα με τρόπο που να αποκαλύπτει τη φύση της, ακόμα κι αν την έχουν ντύσει κάποιοι με το φράκο τού σολίστα.

Αυτό ακριβώς έκαναν και οι σημερινοί Νεοταξίτες …Φόρεσαν τις Τηβέννους τής εξουσίας και νομίζοντας ότι είναι θεοί, άρχισαν να κάνουν αλλαγές στο σύστημα εξουσίας. Φόρεσαν της Τηβέννους τής ανώτατης εξουσίας, ενώ ήταν “μαϊμούδες” με φράκο. Δεν εκτίμησαν ότι ήδη είχαν στα χέρια τους τον πιο έξυπνο σχεδιασμό που μέσα στους αιώνες είχε εξασφαλίσει το σύστημα …Τον εθνικό σχεδιασμό, ο οποίος διαμερισματοποιούσε —σε βαθμό ακρωτηριασμού— την Περσεφόνη τού χριστιανισμού …Τον σχεδιασμό εκείνον, ο οποίος την “αλυσόδενε” και την έκανε ανίσχυρη …Τον σχεδιασμό εκείνον, ο οποίος εξουδετέρωνε τον μεγάλο εχθρό των θηρίων, που είναι η Γυναίκα …Τον εθνικό σχεδιασμό, ο οποίος τους έδινε τόση μεγάλη άνεση, σε σημείο να τους επιτρέψει να “απελευθερώσουν” την Ελλάδα, χωρίς να κινδυνεύουν από αυτήν, απαλλάσσοντας μάλιστα και τον Θεό από την υποχρέωση να την προστατεύει μέσω της “ερήμου”.

Για κάποιους λόγους, οι οποίοι πρέπει να αναζητηθούν στην ηλιθιότητα κάποιων Αμερικανών

νεόπλουτων της εξουσίας, άλλαξαν τον σχεδιασμό. Οι πανάσχετοι πιστολάδες, παρασυρμένοι από τους Εβραίους τοκογλύφους, οι οποίοι έβλεπαν τους πάντες ως “λεία”, επιχείρησαν να κάνουν αυτό το οποίο η Ρώμη με πολύ εξυπνάδα είχε “ξεπεράσει” …Ένωσαν εκ νέου αυτό, το οποίο η Ρώμη ευφυώς είχε διασπάσει. 

Για τα κέρδη κάποιων λίγων δολαρίων, άλλαξαν την καταπληκτική “εισαγωγή” των προηγούμενων “βιρτουόζων” τής εξουσίας και άρχισαν να κοπανάνε τα “πλήκτρα” τού συστήματος σαν τις μαϊμούδες. Έπιασαν τα πόστα οι “μαϊμούδες” από το Χάρβαρντ και το Γέιλ και άρχισαν οι “θόρυβοι” σε ένα σύστημα, το οποίο έπρεπε είτε να είναι ήσυχο, για να μην προκαλεί τους λαούς, είτε μελωδικό, για να τους “υπνωτίζει”. Μέσα σε λιγότερο από τριάντα χρόνια οι ηλίθιοι Μπους, Κλίντον, Μπλέρ, Κολ και το κακό συναπάντημα κατόρθωσαν και γκρέμισαν όλες τις ασφαλιστικές δικλείδες που είχε δημιουργήσει το σύστημα για την άμυνά του.

Όταν όμως κατάλαβαν τι έκαναν, τους έπιασε τρόμος. Εξαιτίας της δικής τους ηλιθιότητας η ενιαία “ρωμαϊκή” αυτοκρατορία βρέθηκε μπροστά στον απόλυτο εχθρό της. Ένωσαν εν αγνοία τους τον κορμό της Περσεφόνης και τότε κατάλαβαν πόσο επικίνδυνο είναι αυτό. Τότε “θυμήθηκαν” όλοι ότι οι προηγούμενοι εξουσιαστές είχαν απελευθερώσει και το “ωάριό” της και αυτό ωρίμαζε. Εξαιτίας της Ελλάδας η “βασίλισσα” του χριστιανισμού Περσεφόνη όχι μόνον ήταν τεράστια και πανίσχυρη, αλλά ήταν ελεύθερη να κάνει και τον “κύκλο” της. Γνώριζαν ότι ήταν “έγκυος” και αυτό τους πανικόβαλε. Η χριστιανική κοινωνία, την οποία ρήμαζαν οι Εβραίοι μαζί με τους Αμερικανούς, ήταν, εξαιτίας της Ελλάδας, έτοιμη να “γεννήσει”.

…Ο Δράκων μαζί και το Θηρίο στον απόλυτο πανικό. Έστρεψαν και πάλι το ενδιαφέρον τους εκεί όπου γνώριζαν ότι υπήρχε απειλή και ήταν η Ελλάδα. Τώρα, έχοντας συναίσθηση του κινδύνου, προσπαθούν να “ακυρώσουν” το προηγούμενο λάθος τους. Στην πραγματικότητα τι κάνουν; Μη μπορώντας να κάνουν κακό στην ίδια την Περσεφόνη, προσπαθούν να κάνουν κακό στο “ωάριό” της, προκειμένου να της στερήσουν τη δυνατότητα να γεννήσει …Προσπαθούν να γυρίσουν την ιστορία “πίσω” …Προσπαθούν να “γυρίσουν” τον χρόνο πίσω …Να ακυρώσουν το ρίσκο εκείνο, το οποίο είπαμε στην αρχή του κειμένου ότι πήραν …Να ακυρώσουν το σφάλμα τής ίδρυσης του ελληνικού κράτους. Το σφάλμα της υποβοήθησης της Ελληνικής Επανάστασης και της δρομολόγησης της Μικρασιατικής Καταστροφής, μέσω των οποίων δημιούργησαν έναν ισχυρό εθνικό κορμό. Προσπαθούν να διώξουν τους Έλληνες από τη γη στην οποία οι ίδιοι με πολλές προβοκάτσιες και πολύ ελληνικό αίμα μάζεψαν.

Προσπαθούν να καταστρέψουν το “ωάριο” και να το αποκολλήσουν από τη “μήτρα” του. Με τα “μνημόνια” προσπαθούν να αρπάξουν την Ελλάδα από τα χέρια των Ελλήνων, για να τους “ξεκολλήσουν” από αυτήν …Να τους αρπάξουν δημόσια και ιδιωτική περιουσία, προκειμένου να “χαλαρώσουν” τη σχέση τους με τη “μητέρα” τους. Στόχος τους είναι να κάνουν δύσκολη την επιβίωση των νέων Ελλήνων στην Ελλάδα, ώστε σταδιακά να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Με τους εξαρτώμενους από τις δικές τους χρηματοδοτήσεις συνταξιούχους, θεωρούν ότι θα μπορούν να ελέγχουν τις εσωτερικές αντιδράσεις …Να την γεμίζουν με τους δικούς τους συνταξιούχους, οι οποίοι θα πηγαίνουν εκεί και με την μόνιμη παρουσία τους θα δίνουν μονιμότητα στις δικές τους επιλογές.

Αυτό είναι το σχέδιο. Νομίζουν οι εθνικοί “γίγαντες” ότι θα έχουν την ευκαιρία να κατασπαράξουν εκ νέου τον Ζαγρέα. Με την οικονομική κρίση θέλουν να διώξουν τους νεαρούς Έλληνες από την Ελλάδα και όταν την μετατρέψουν σε μια αδύναμη και εξαρτώμενη χώρα, η οποία δεν παράγει τίποτε και δεν μπορεί να επιβιώσει με τα δικά της “χέρια” …Από εκεί και πέρα αυτήν την χώρα των γερόντων —η οποία εξαρτάται από τις συντάξεις και άρα από τις δικές τους χρηματοδοτήσεις— θέλουν να την “πλημμυρίσουν” με εκατομμύρια ισλαμιστών μεταναστών …Να “σκεπάσουν” πάλι τη γη των Ελλήνων με “άμμο”, ώστε να μην μπορεί να τους απειλήσει …Να αγωνίζεται για την επιβίωση στην εχθρική “έρημο” και να μην έχει δυνάμεις να στραφεί εναντίον τους.

Για να το καταφέρουν αυτό, μιμούνται τις πρακτικές του Θεού. Παριστάνοντας τους θεούς, θέλουν να “ξανασκεπάσουν” τη Γυναίκα με την “έρημο” …Θέλουν να τραβήξουν την “έρημο”, όπως τραβάει κάποιος το “σεντόνι”, για να σκεπάσει κάποιον …Θέλουν να σκεπάσουν τουλάχιστον τη μεσογειακή “κοιλιά” της. Πώς θέλουν να το κάνουν αυτό; …Μα με την ISIS …Με το “Χαλιφάτο” που δημιούργησαν, χρηματοδότησαν και στηρίζουν οι ίδιοι. Πώς το κάνουν; …Με τον μοναδικό τρόπο που επεκτείνεται μια έρημος στον χώρο …Μέσω της αμμοθύελλας …Μέσω της εισβολής της άμμου, η οποία σκοτώνει τη ζωή στα εύφορα μέρη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι πληρωμένοι τζιχαντιστές με τις καταστροφές που προκαλούν —με πολύ θεαματικό και ιντερνετικό τρόπο— προσπαθούν να προκαλέσουν “κύματα” μεταναστών …Ισλαμιστών μεταναστών, για τους οποίους γνωρίζουν ότι δεν ενσωματώνονται ποτέ και για κανέναν λόγο στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν. Αυτούς τους απελπισμένους μετανάστες θέλουν να κάνουν κόκκους της “άμμου”, που θα σκεπάσουν τη Γυναίκα.

Καλό το σχέδιό τους, αλλά όχι ωραίο …Έξυπνο, αλλά όχι ωραίο. Ωραίο είναι αυτό, το οποίο γίνεται στην ώρα του και αυτοί απλά άργησαν πολύ …Too little too late, όπως θα έλεγαν οι προτεστάντες. Γιατί το λέμε αυτό; …Γιατί άργησαν …Γιατί η Γυναίκα δεν είναι απλά εγκυμονούσα …Η Γυναίκα είναι πλέον ετοιμόγεννη. Προσπαθούν να κάνουν “απόξεση” στο “ωάριο” των Ελλήνων την ώρα που η χριστιανή Περσεφόνη είναι έτοιμη να “γεννήσει”. 

Νομίζουν ότι με την παγκόσμια δυσφημιστική εξουσία που εξαπέλυσαν εναντίον των Ελλήνων θα τους αποβάλλουν από το χριστιανικό σώμα και στη συνέχεια με την “απόξεση” θα απαλλαχθούν από τον κίνδυνο που αυτοί αντιπροσωπεύουν. Προσπαθούν να τους αποκόψουν από την πανίσχυρη Περσεφόνη βιαίως και στη συνέχεια, βρίσκοντάς τους αδύναμους, να τους εξοντώσουν. Προσπαθούν να κάνουν αυτό, το οποίο ομολογεί στον Οδυσσέα ο Ευρύμαχος ότι προσπάθησε να κάνει ο Αντίνοος …Προσπαθούν να σκοτώσουν έναν “Τηλέμαχο”, ο οποίος είναι σχεδόν έτοιμος να γίνει όμοιος με τον πατέρα του. Ο Αντίνοος = 40 = Εβραίοι. Το θηριώδες βρέφος είναι έτοιμο να βγει στον κόσμο και τους παρακολουθεί και αυτοί προσπαθούν με μια “ξύστρα” να το σκοτώσουν.

Απομόνωσαν και πέταξαν την Ελλάδα στην “άβυσσο”, αλλά η “άβυσσος” ταιριάζει  στην Ελλάδα. Απομονωμένη στην “άβυσσο” μπορεί να “γεννήσει” η Ελλάδα και αυτό δεν θα αρέσει στους εχθρούς της. Στην “άβυσσο” η ίδια η Ελλάδα μπορεί να μεταμορφωθεί σε Περσεφόνη. Άλλωστε δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η Περσεφόνη πάντα βρίσκεται εκεί όπου βρίσκεται η Ελλάδα και οι Έλληνες. Η Περσεφόνη είναι αυτή, η οποία έχει ανάγκη την Ελλάδα για να πάρει τα χαρακτηριστικά της και όχι το αντίθετο. Αυτό είναι που δεν γνωρίζουν αυτοί, οι οποίοι την απομόνωσαν, νομίζοντας ότι με τον τρόπο αυτόν την εξασθενούν. Αν η Ελλάδα, εξαιτίας των συκοφαντιών, “αποκολληθεί” από τη χριστιανική κοινωνία, αυτή λαμβάνει τον ρόλο της Περσεφόνης και η χριστιανική κοινωνία τον χάνει. ΄

Το “ωάριο” είναι αυτό που κάνει τη Γυναίκα πανίσχυρη και όχι το αντίθετο. Οι Έλληνες είναι η Σελήνη, η οποία δίνει στην Περσεφόνη τη δυνατότητα να αποκτήσει τη δύναμη της Πανσελήνου. Αν μέσα στον χριστιανισμό δεν υπάρχουν οι Έλληνες, η Περσεφόνη δεν έχει φως. Το “ωάριο” την φωτίζει και αυτή μεγιστοποιεί το φως. Το “ωάριο” είναι το σημαντικό, γιατί αυτό συνδέει τη Γυναίκα με το “βρέφος” …Το Θείο Βρέφος. Το “ωάριο” είναι οι Έλληνες και αν αποκολληθούν από τους χριστιανούς, λόγω της βλακώδους πολιτικής τής Ρώμης, η ίδια η Ελλάδα γίνεται Περσεφόνη, πράγμα πολύ επικίνδυνο. Αυτήν την Περσεφόνη προσπαθούν οι νεοταξίτες να σκεπάσουν με την ισλαμική άμμο …Το θηρίο γρυλίζει και αυτοί τού πετάνε κόκκους άμμου …Το θηρίο κρατάει στα χέρια του το Κεφάλι της Μέδουσας και αυτοί κάνουν τους πονηρούς.

Η Ελλάδα είναι από τη φύση της ένα θηρίο και τα θηρία ποτέ δεν τα στριμώχνεις …Ειδικά τα θηλυκά και ειδικά αυτά τα οποία εγκυμονούν. Ποτέ δεν τα αναγκάζεις να δώσουν τη μάχη τής επιβίωσης, γιατί θα κλάψεις …Ειδικά όταν βρίσκονται κοντά στον “τοκετό” και ετοιμάζονται να “γεννήσουν” και άρα να δώσουν τη μάχη της επιβίωσης τόσο για τους εαυτούς τους όσο και για τους γόνους τους. 

Με την ηλιθιότητά τους, δηλαδή, κάνουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που τους συμφέρουν …Πιέζουν την Ελλάδα σε βαθμό “ασφυξίας” και στην πραγματικότητα επιταχύνουν την “ωρίμανσή” της …Προκαλούν τεχνητούς πόνους στην “έγκυο” και νομίζουν ότι με τον τρόπο αυτόν θα αποτρέψουν τον “τοκετό”. Λειτουργούν σαν να θέλουν να σκοτώσουν ένα “ωάριο”, ενώ έχουν μπροστά τους ένα “βρέφος” έτοιμο να γεννηθεί και άρα επικίνδυνο.

Αντί να χαλαρώσουν την πίεση στην ελληνική κοινωνία, ώστε να μην ακολουθεί κανέναν πέρα από τους ευεργέτες της —και άρα τους ίδιους—, την πιέζουν και την αναγκάζουν να ψάχνει να βρει λύσεις εκεί όπου δεν τους συμφέρει. Αυτό θα προκαλέσει τον “τοκετό”. Το βρέφος, όταν συμπληρωθούν οι μήνες της κύησης, αναγκαστικά θα πρέπει να γεννηθεί. Δεν μπορεί να επιβιώσει μέσα στην κοιλιά τής μητέρας του. Το μέγεθός του και οι ανάγκες του δεν του επιτρέπουν να συντηρείται από τους “πόρους” τής μητέρας του. Θέλει να αναπνεύσει πραγματικό αέρα με πραγματικά πνευμόνια. Θέλει να φάει πραγματική τροφή. Αυτό το αναγκάζει να κινηθεί βίαια απέναντι στο περιβάλλον που το φιλοξενεί. Το βρέφος, πάνω στην αγωνία του να επιβιώσει, θα σπάσει τον αμνιακό σάκο, για να απελευθερωθεί.

Όταν αυτό το “βρέφος” είναι μια ολόκληρη κοινωνία, είναι θέμα χρόνου η καταστροφή γι’ αυτόν που το πιέζει. Όταν με την πολιτική σου πιέζεις την ελληνική κοινωνία πέρα από τα όριά της, θα την πατήσεις. Δεν είναι ένα μεμονωμένο άτομο, ώστε να μπορείς να το απειλείς, να το εκβιάζεις ή στην ανάγκη ακόμα και να το σκοτώσεις. Είναι μια κοινωνία ολόκληρη και ως εκ τούτου αθάνατη. Μπορεί να πονάει, αλλά θα “γεννήσει”. Μπορεί να αιμορραγεί, αλλά αυτό είναι πρόσκαιρο. Οι ηλίθιοι όμως δεν καταλάβαιναν αυτές τις ιδιομορφίες και ήθελαν να κάνουν εξυπνάδες …Ήθελαν να παραστήσουν τους θεούς και να ακυρώσουν το ίδιο το Θεϊκό Σχέδιο …Ήθελαν να αναβάλουν ή να καθυστερήσουν μια “γέννηση”, η οποία ήταν μεθοδευμένη Άνωθεν.

Πίεζαν σε βαθμό εγκληματικό. Πίεζαν σε βαθμό να έχει η ελληνική κοινωνία χιλιάδες αυτοκτονίες απελπισμένων ανθρώπων. Αυτά όλα, εκτός από σφάλματα στρατηγικής, είναι και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σε τι μπορούν να ελπίζουν όλοι αυτοί, αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως προβλέπει το Σχέδιο του Θεού; Σε τι μπορούν να ελπίζουν αν γυρίσει στο τέλος ο “τροχός” και ο ελληνισμός θριαμβεύσει; Πόσο τυχαίο είναι που τα κεφάλια των Σφιγγών βρέθηκαν πίσω από το ψηφιδωτό τής Περσεφόνης; …Πίσω από το ψηφιδωτό της Θεάς, η οποία πάντα αμύνεται με ένα ασώματο κεφάλι φύλακα; …Γιατί αυτές οι φύλακες έχουν αυτό το ελαφρώς ειρωνικό μειδίαμα προφανώς απέναντι σ’ αυτούς που τις απειλούν; Γιατί οι Μακεδόνες, όταν έθαβαν τον Ναό για να τον σώσουν, τοποθέτησαν τα κεφάλια των Σφιγγών μπροστά από μια απαγορευμένη είσοδο;

Σε τι μπορεί να ελπίζει ο βλάκας, ο οποίος μπήκε μέσα στη φωλιά του λέοντα για να σκοτώσει

τον σκύμνο, όταν ο λέοντας έχει επιστρέψει και βρίσκεται ακριβώς από πίσω του; Σε τι μπορεί να ελπίζει ο βλάσφημος, ο οποίος μπήκε στο βασίλειο της Περσεφόνης, του Περσέα και της Γοργόνας; Σε τι μπορούν να ελπίζουν αυτοί, οι οποίοι θέλουν να σκοτώσουν τον Τηλέμαχο την ώρα που έχει γυρίσει ο Οδυσσέας; Σε αυτήν τη φωλιά μπήκαν στην Αμφίπολη και δεν το έχουν καταλάβει ακόμα. Δεν κατάλαβαν ότι αυτό, το οποίο τους τραβάει μέσα για να το σκοτώσουν, είναι εκείνο που φέρνει απ’ έξω τον θάνατο …Το “είδωλο” βλέπουν μπροστά τους, ενώ από πίσω τους βρίσκεται ο κίνδυνος …Άλλη Ελλάδα βλέπουν μπροστά τους για να “σκοτώσουν” και άλλη Ελλάδα βρίσκεται πίσω τους.

Τραϊανού Παναγιώτης

 Δημιουργός της θεωρίας του Υδροχόου

Υ.Γ. Τελευταία εξέλιξη από τον τάφο της Αμφίπολης είναι η εύρεση της κεφαλής τής μίας Σφίγγας της εισόδου και κομματιών των φτερών της. Πιθανότατα κάπου εκεί βρίσκεται και το άλλο κεφάλι και βέβαια και τα κομμάτια των φτερών και της άλλης. Πολλά ακούγονται και πολύ περισσότερα θα ακουστούν από τους “επιστήμονες” της αρχαιολογίας. Επειδή οι ίδιοι και πάλι θα εμφανιστούν να μιλήσουν για αδιάσειστες αποδείξεις για συλημένο τάφο, χρήσιμο είναι να καταθέσουμε κι εμείς την άποψή μας.

Τι συμβαίνει κατά τη γνώμη μας; Οι αρχαίοι Έλληνες μύστες ήταν πάνω απ’ όλα ευσεβείς …Φανατικά ευσεβείς …Μέχρι θανάτου ευσεβείς …Προτιμούσαν να πεθάνουν, παρά να προδώσουν τα μυστικά της θρησκείας τους …Προτιμούσαν να πεθάνουν, παρά να κατακλυστούν από αμφιβολίες γι’ αυτό το οποίο πίστευαν. Γιατί τα λέμε αυτά; …Γιατί είναι πλέον προφανές ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι οι οποίοι “έθαψαν” μόνοι τους τον Ναό, για να τον προστατεύσουν από τους βάρβαρους και τους βλάσφημους. Εφόσον όμως αυτοί θα έκαναν τα ανθρωπίνως δυνατά, ήθελαν αυτά να τύχουν της θεϊκής βοήθειας. Τι σημαίνει αυτό; …Ότι, πριν πιάσουν τα “φτυάρια” για να τον γεμίσουν άμμο, είναι σίγουρο ότι έκαναν κάποιες θρησκευτικού τύπου τελετές.

Διάβασαν ύμνους, προσευχήθηκαν, έκαναν ευχές και παρακλήσεις. Εφόσον ο στόχος τους ήταν να προστατευτεί ο ναός τής Περσεφόνης, θα έπρεπε να βοηθήσει και το Θεϊκό στοιχείο. Αφού έκαναν τα όσα προέβλεπε η θρησκεία τους, έκαναν και μερικά συμβολικά πράγματα. Δημιούργησαν μερικά “φυλακτά” του Μνημείου. Πήραν τα “κεφάλια” των φυλάκων Σφιγγών τής εισόδου και τα έβαλαν πίσω από το “απαγορευτικό” ψηφιδωτό …Με αυτό επεδίωκαν να τα κάνουν να λειτουργήσουν ως Κεφάλι της Μέδουσας και να φυλάγουν μόνιμα τον Ναό στα “χέρια” της Περσεφόνης. Γι’ αυτόν τον λόγο τα κεφάλια βρέθηκαν ατόφια και σχεδόν απείραχτα. Ταυτόχρονα, πήραν τα φτερά των σφιγγών και για συμβολικούς λόγους τα έσπασαν …Τα έσπασαν οι ίδιοι. Γιατί; …Για να μην φύγουν ποτέ οι φύλακες από τον Ναό. Αφαίρεσαν τα φτερά από τις Σφίγγες, για να μην μπορούν να “πετάξουν” μακριά από τον Ναό. Τους αφαίρεσαν τα φτερά με την ίδια λογική και για τους ίδιους λόγους που στην Αθήνα είχαν την Άπτερο Νίκη.

Μόλις τα έκαναν όλα αυτά, ξεκίνησαν το θάψιμο του ναού και γι’ αυτόν τον λόγο βρέθηκαν όλα αυτά τα αντικείμενα τόσο μακριά από τις αρχικές τους θέσεις …Γι’ αυτόν τον λόγο και όχι επειδή ο Ναός συλήθηκε σύμφωνα με τους αρχαιολογικούς ντετέκτιβ …Ντετέκτιβ, που υποστηρίζουν τα απίθανα και τα παράλογα. Σύμφωνα με τους Έλληνες αρχαιολόγους, η Αμφίπολη έχει μια παγκόσμια ιδιομορφία. Παντού στον κόσμο οι τυμβωρύχοι βγάζουν έξω από τα μνημεία τα ευρήματα, ενώ στην περίπτωση της Αμφίπολης τα στριμώχνουν ακόμα πιο μέσα. Μόνον στην Αμφίπολη οι τυμβωρύχοι “κοψομεσιάστηκαν” για να μεταφέρουν τα τεράστια κεφάλια δεκαπέντε μέτρα πιο βαθιά στον ναό.

Να δούμε τι άλλο θα ακούσουμε από το νεοταξίτικο “τσίρκο” τής αρχαιολογίας. Προφανώς είναι μεγάλη η αγωνία τους να πείσουν τον κόσμο ότι ο τάφος είναι συλημένος, προκειμένου να πάψει να έχει μεγάλες προσδοκίες και οι ίδιοι να διευκολυνθούν στην απόκρυψη στοιχείων. Θέλουν να πείσουν τον κόσμο ότι ο τάφος είναι συλημένος, γιατί στην πραγματικότητα τα αφεντικά τους θέλουν να τον συλήσουν.  Προσπαθούν να δημιουργήσουν προκαταβολικά ένα “άλλοθι”, για ένα έγκλημα που θέλουν να κάνουν οι ίδιοι.