Στοιχεία, που αποδεικνύουν, ότι κανένας από τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδος, αμέσως μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, έως και σήμερα, δεν ήταν Έλληνας Ιθαγενής.
Όλοι ήταν Χαζαροεβραίοι, στενά συνδεμένοι με τα Χαζάρικα κέντρα, (Λονδίνο, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη – Φανάρι, Γενεύη, Βενετία, Πίζα, Ύδρα, Κέρκυρα, κ.α.) .
Οι καταγωγές των ξεκινούν στην Ελλάδα, πριν το 1700, άλλοι προερχόμενοι από τάγματα Ιησουϊτών, Ναϊτών, Τευτονικών, άλλοι χωρίς να υπάρχει προηγούμενη συγκεκριμένη αναφορά της καταγωγής τους, αλλά όλοι αυτοί συνδέονται με Χαζαροεβραϊκές Οικογένειες, (από εκεί βγήκε η έκφραση «πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι«). Πάντα παντρεύονται άτομα που προέρχονται από άλλες Χαζαροεβραϊκές οικογένειες. Όλοι είναι ευκατάστατοι, αριστοκράτες, με το που πατούν το πόδι τους στην Ελλάδα, διασκορπιζόμενοι σε διάφορα μέρη και οι περισσότεροι από αυτούς εμφανίζονται με ελληνοποιημένα ονόματα.
Να σημειωθεί ότι τα Ελληνοποιημένα ονόματα των Χαζαροεβραίων, συνήθως δεν περιλαμβάνουν ολοκληρωμένη καθαρή Ελληνική ονομασία, αλλά δείχνουν κάτι που έχει σχέση με τον Εβραϊσμό, (π.χ. Σημίτης, Μπενί Σελόμ – Μπενιζέλος – Βενιζέλος, Μαμονάς, Κοέν – Κούν, κ.α.) ή παραπέμπουν σε κάτι Τουρκικό, Αραβικό, (π.χ. Καραμάν – Αλής – Καραμανλής, Τούρκογλου, Δεληγιώργης = Τρελογιώργης, Καρατζάς, Καρατζαφέρ, Αραμπατζής, κ.α.), κάτι Βουλγαρικό, (π.χ. Βούλγαρης, κ.α.), κάτι παράξενο ή υποτιμητικό, (π.χ. Φέγγας, Μπόνας, Σαμαράς, Στουρνάρας, Μαραμένος, Πικραμένος, Φαρμάκης, Κολοβός, Μαυροκορδάτος, κ.α.), ξενικό, (π.χ. Ρούφ – Ρούφος, Τσακάλωφ, Ορλόφ, Μοσκώφ, κ.α.), Εξελληνισμένο Εβραϊκό με ρίζες εβραϊκών ονομάτων, (π.χ. Δαμανάκη, Γαβριηλίδης, Σαμουηλίδης, Χατζής, Σολωμονίδης, κ.α.), πλουσιοεμπορικό, (Σπυρίδων, Σταφίδας, Αργυρόπουλος, Χρυσοχοΐδης, κ.α). Συχνά τα μικρά τους ονόματα είναι Εβραϊκά, (π.χ. Ιακώβ, Ιωσήφ, Μωϋσής, Αβραάμ, Ηλίας, Ησαΐας, Σολομών, Ισαάκ, Δαβίδ, Μιχαήλ, Ραφαήλ, Δανιήλ, Ζαχαρίας, Ανανίας, Ιωακείμ, Σαμουήλ, Σαβάτιος, κ.α.), κάποια έχουν υποκοριστικές καταλήξεις, (π.χ. Γιωργάκης, κ.α.), κλπ.
Θα ξεκινήσουμε με τους έξη πρώτους Χαζαροεβραίους Πρωθυπουργούς της Ελλάδος, αμέσως μετά την δολοφονία του Καποδίστρια. Τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Ιωάννη Κωλέττη, τον Κόμη Ιωσήφ Λουδοβίκο Αρμανσπεργκ, τον Ιγνάτιο Φον Ρούντχαρτ και τον Όθωνα (Otto).
1) ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ (25 Ιανουαρίου 1833 – 12 Οκτωβρίου 1833)
Ο Σπυρίδων Τρικούπης (20 Απριλίου 1788 – 24 Φεβρουαρίου 1873). Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1788, ήταν γιός του Ιωάννη Τρικούπη και της Αλεξάνδρας Παλαμά.
Παιδί του ήταν ο μετέπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Χαρίλαος Τρικούπης, (ο οποίος πτώχευσε και αυτός την Ελλάδα, εξαιτίας τον τοκογλυφικών δανείων που έκανε με την Οικογένεια των Χαζάροεβραϊων Τραπεζιτών Rothchild).
Ο πατέρας του Σπυρίδωνα Τρικούπη, Ιωάννης Τρικούπης (Μεσολόγγι,1750 – Μεσολόγγι, 1824), ήταν γιος του Μάνθου Τρικούπη και εγγονός του Ματθαίου Τρικούπη, γιός του γενάρχη της Οικογένειας Γεωργάκη Τρικούπη.
Το 1771 ανέλαβε γραμματέας του Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη, πρώην Επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γαβριήλ Δ΄ μετά από πρόσκλησή του. Όταν επέστρεψε στο Μεσολόγγι, διηύθυνε τα πράγματα της κοινότητας,απολαμβάνοντας την εύνοια και προνομίων από τον Αλή Πασά.
Ο Σπυρίδων Τρικούπης επί κυβέρνησης Ιωάννη Καποδίστρια διορίσθηκε γενικός γραμματέας της Επικράτειας επί εξωτερικών θεμάτων. Αργότερα, διαφώνησε με την πολιτική που ασκούσε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και παραιτήθηκε από τη θέση του, αλλά και από την ιδιότητα του πληρεξούσιου του Μεσολογγίου.
Ως εχθρός του πλέον αντιπολιτευόμενος τον Καποδίστρια, συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, του οποίου την αδερφή Αικατερίνη παντρεύτηκε και κατέφυγε μεταξύ άλλων αντιπολιτευομένων στην Ύδρα.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια επέστρεψε στο Ναύπλιο, όπου χρημάτισε υπουργός εξωτερικών και διεύθυνε τις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην εκλογή του Όθωνα.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, ο Σπυρίδων Τρικούπης ήταν μασόνος.
2) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ [Α) 12 Οκτωβρίου 1833 – 31 Μαΐου 1834,Β) 10 Φεβρουαρίου 1841 – 10 Αυγούστου 1841,Γ) 30 Μαρτίου 1844 – 6 Αυγούστου 1844, Δ) 16 Μαΐου 1854 – 22 Σεπτεμβρίου 1855]
Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (Κωνσταντινούπολη, 3 Φεβρουαρίου 1791- Αίγινα, 6 Αυγούστου 1865).
Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1791 στο Μέγα Ρεύμα (νυν Αρναούτκιοϊ ή Αρβανιτοχώρι, επειδή είχε εποικιστεί με Αλβανούς από τον Σουλτάνο Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή), προάστιο της Κωνσταντινούπολης, και ήταν γιος του λογίου και αξιωματούχου (ποστέλνικου) στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες Νικολάου Μαυροκορδάτου (1744 – 1818) και της Σμαράγδας Καρατζά.
Ήταν δε τρισέγγονος του περίφημου Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του «Εξ Απορρήτων». Την περίοδο 1807-1811 σπούδαζε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή.
Ήταν παντρεμένος με την Χαρίκλεια Αργυροπούλου (1808 – 1884), κόρη του μεγάλου διερμηνέα της Υψηλής Πύλης Ιακώβου Αργυρόπουλου!
Το 1812 ο θείος του Ιωάννης Καρατζάς ανέρχεται στο αξίωμα του ηγεμόνα της Βλαχίας και τον προσλαμβάνει γραμματέα του. Σύντομα όμως ο Μαυροκορδάτος προάγεται στο αξίωμα του ποστέλνικου. Το 1818 και συγκεκριμένα στις 29 Σεπτεμβρίου ο Ιωάννης Καρατζάς, φοβούμενος για τη ζωή του, αναχωρεί από το Βουκουρέστισυνοδευόμενος από την οικογένειά του και διαφόρους αυλικούς, μεταξύ των οποίων και ο Μαυροκορδάτος.
Πρώτος σταθμός των φυγάδων ήταν η Γενεύη της Ελβετίας, όπου παρέμειναν για ένα εξάμηνο. Στην συνέχεια πήγε στην Πίζα και αργότερα ξεκίνησε για την Πάτρα, αλλά τελικά εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι.
Οργάνωσε εκστρατεία στην Ήπειρο, η οποία οδήγησε στην αποτυχημένη μάχη του Πέτα, αφού ο ίδιος φρόντισε να μείνει 6 ώρες μακριά από τον τόπο της μάχης, δεν μπορούσε να δώσει οδηγίες για οργανωμένη υποχώρηση με αποτέλεσμα Έλληνες και Φιλέλληνες να υποστούν πανωλεθρία.Εξοντώθηκαν τα δύο τρίτα των φιλελλήνων, οι μισοί επτανήσιοι και το ένα τρίτο του Τακτικού, που ήταν και ο πρώτος τακτικός ελληνικός στρατός.
Τα λάθη του Μαυροκορδάτου οδήγησαν όχι μόνο στην ήττα των Ελλήνων αλλά και στην διάλυση των οργανωμένων ελληνικών δυνάμεων της περιοχής, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να προελάσουν μέχρι το Μεσολόγγι το οποίο και πολιόρκησαν.
Μετά την ήττα στο Πέτα, έβρισε του Έλληνες του Μεσολογγίου, αποκαλώντας τους «ξευτελισμένον κόσμον», επειδή δεν συμμορφώθηκαν με τις εντολές του και έτσι δεν μπόρεσαν οι Τούρκοι αμέσως να καταλάβουν το Μεσολόγγι!
Αναρριχήθηκε στα ανώτατα αξιώματα αμέσως σχεδόν με την κάθοδό του, ως πρόεδρος της Πρώτης Εθνοσυνέλευσης, του Εκτελεστικού Σώματος και στη συνέχεια του Βουλευτικού.
Μετά την επανάσταση ηγήθηκε της αντιπολίτευσης εναντίον του Καποδίστρια, ως εκφραστής της αγγλικής πολιτικής και συμμετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή της Ελλάδας διατελώντας τέσσερις φορές πρωθυπουργός, (Αγγλικό Κόμμα).
Όταν ο Μαυροκορδάτος έγινε πρόεδρος του Βουλευτικού και του Εκτελεστικού, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, που ήξερε τον ανθελληνικό του ρόλο του, τον απείλησε λέγοντάς του «Σου λέγω τούτο, Κύριε Μαυροκορδάτε… μη καθίσεις πρόεδρος διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες».
Ύστερα από αυτή την προειδοποίηση ο Μαυροκορδάτος φοβήθηκε και αναχώρησε για την Ύδρα συνεργαζόμενος στενότατα με τους άλλους ανθέλληνες τους Κουντουριώτηδες,που είχαν στήσει επί Ιωάννη Καποδίστρια, ξεχωριστό κράτος εκεί!
Μία ακόμη χαρακτηριστική φράση περιφρόνησης που είπε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για τον Μαυροκορδάτο, είναι η εξής: «Βρε Μαυροκορδάτο! Είσαι σαν ξένο παραμύθι ανάμεσό μας! Ο πρίντζιπας τουλάχιστον (ο Δημ. Υψηλάντης), φοράει στολή!».
Επίσης ο Στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του, (σ. 144),ξεκαθαρίζει πλήρως τον ρόλο του Μαυροκορδάτου και τον χαρακτηρίζει: «ο δουλευτής … των Τούρκων, ο Μαυροκορδάτος… ο αγαπημένος των τυράγνων».
Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και στην ανταρσία της Ύδρας, η οποία κορυφώθηκε με την πυρπόληση του ελληνικού στόλου στον ναύσταθμο του Πόρου την 1η Αυγούστου του 1831, όπου ο ανθέλληνας Ανδρέας Μιαούλης τίναξε στον αέρα τα Ελληνικά πλοία, την φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα».
Ο ολοκληρωτικά ανθελληνικός ρόλος του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, αποκαλύπτεται, όταν φρόντισε για την σύναψη του πιο καταστροφικού αγγλικού δανείου, από τους Τραπεζίτες Rothschild, τον Μάιο του 1833, επί Όθωνα, ο οποίος άλλαξε το νόμισμα Φοίνικα του Καποδίστρια με την δραχμή, πήραμε νέο ονομαστικό δάνειο 757.823.803 ευρώ (2.470.896 λίρες Αγγλίας) και πάλι από τους Rothschild.
Στην πραγματικότητα όμως, (αν βγάλουμε μεσιτεία των Rothschild, τόκους και χρεολύσια, Τουρκική αποζημίωση – ναι, πληρώσαμε αυτούς και τους Τούρκους Χαζαρομογκόλους, ελάχιστα χρόνια μετά το τέλος της Επανάσταση του 1821 και αφού σκότωσαν τον μόνο Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Καποδίστρια! – , πληρωμή κεφαλαίου των δανείων του 1824 – 1825, έξοδα συντήρησης αντιβασιλείας και του Βαυαρικού στρατού του Όθωνα το 1834), τελικά πραγματικά πήραμε μόνο 35.428.757 ευρώ(115.516 λίρες Αγγλίας) στο χέρι, (δηλαδή το 4,57% του δανείου των 757.823.803 ευρώ!), αλλά και αυτάχρησιμοποιήθηκαν μόνο για την συντήρηση του Βαυαρικού στρατού και δεν κάναμε ούτε ένα έργο!
(Τα ποσά που αναφέρονται στην εργασία αυτή, εκφράζονται στην σημερινή τους αξία σε ευρώ. Οι ισοτιμίες του 1828, ήταν: 1 λίρα στερλίνα = 73 τουρκικά γρόσια, 1 Χρυσό Γαλλικό Φράγκο = 2,66 γρόσια, 1 γρόσι = 0,40 Φοίνικες, 1 λίρα στερλίνα = 29,2 Φοίνικες ,
1 δρχ του 1831 = 0,9523 Φοίνικες.
Με βάση την σύγκριση του μέσου όρου της τιμής των ίδιων βασικών προϊόντων και της τιμής του χρυσού τότε και σήμερα προκύπτει ότι ισχύει περίπου η ισοτιμία:
1 δρχ του 1831 » 10 σημερινά ευρώ.)
Το δάνειο αυτό ταλαιπώρησε την Ελλάδα για πολλές δεκαετίες.
Για την Ανθελληνική αυτή υπηρεσία, οι Χαζάροι έκαναν τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρωθυπουργό της Ελλάδας, στις 12 Οκτωβρίου 1833!
Να επισημάνουμε επίσης ότι ο Μαυροκορδάτος είχε συνταχθεί πλήρως με τον Ανθέλληνα Χαζάρο Αυστριακό Καγκελάριο Κλέμενς Βέντσελ Λόταρ φον Μέτερνιχ, (τον οποίο σιχαινόταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός Ιωάννης Καποδίστριας), και τον υπουργό εξωτερικών της Αγγλίας, επίσης Χαζάρο, Τζώρτζ Κάνινγκ και είναι απόλυτα βέβαιο ότι συμμετείχε στην δολοφονία, του Καποδίστρια, μαζί με τους Υδραίους.
3) ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΛΕΤΤΗΣ (31 Μαΐου 1834 – 20 Μαΐου1835)
Ο Ιωάννης Κωλέττης (1774 – 1847),γεννήθηκε στο χωριό Συρράκο των Ιωαννίνων το 1778, όπου και φοίτησε στο τοπικό σχολείο.
Ο θείος του ήταν ο Γιώργος Τουρτούρης, (Χαζάρος γεννηθείς στους Καλλαρύτες της Ηπείρου, φίλος του Αλή Πασά, υπενοικιαστής τελωνειακών φόρων της περιοχής της Τζαμουργίας , έμπορος στην χαζάροκρατούμενη Βενετία).
Ο Ιωάννης Κωλέττης, σπούδασε Ιατρική (!) στο άλλο χαζάρικο κέντρο της Ιταλίας την Πίζα.
Πολέμησε εναντίον του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και έγινε ιδρυτής του Κόμματος της Φουστανέλας ή Γαλλικού Κόμματος, όπως επικράτησε να λέγεται. Οι αγωνιστές και οπλαρχηγοί του 1821 δεν τον είχαν σε καμία εκτίμηση, καθώς εκτός των άλλων ραδιουργιών του είχε προσπαθήσει να δολοφονήσει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο το1822.
Ο Ιωάννης Κωλέττης ήταν αυτός που καθιέρωσε την νοθεία των Εκλογών στην Ελλάδα σε όλη της την «μεγαλοπρέπεια«.
Ο Νικόλαος Δραγούμης γράφει ότι «οι κάλπες έφταναν στον τόπο της καταμέτρησης με σπασμένα σανίδια ή λιμαρισμένες τις σφραγίδες, ενώ, σε πολλές περιπτώσεις, οι ψήφοι μεταφέρονταν σε «σαπουνοσακούλες».
Στη Βουλή, όταν ο «εκλεγμένος» με ψηφοδέλτια, που προέρχονταν από τέτοιες κάλπες, ανήκε στο κόμμα του Κωλέττη, σηκωνόταν κάποιος δικός του και εξηγούσε ότι το σπάσιμο των σανιδιών οφειλόταν στο νόμο της συστολής των στερεών σωμάτων, ότι η λιμαρισμένη σφραγίδα ήταν απλά τυχαία σπασμένη κατά τη μεταφορά, ότι η σαπουνοσακούλα ήταν κάλπη κι ότι ο κακοποιός που έκανε την καταμέτρηση είχε τον σεβασμό και την εκτίμηση των κατοίκων της περιοχής του.
\Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, γράφει στα Απονημονεύματά του για το ποιόν του Ιωάννη Κωλέττη: «Σ” αυτά όλα έφταιγε ο Κωλέττης. Από τον Αλή Πασσά – ήταν γιατρός του Μουχτάρπασια – γνώριζε τον Δυσσέα τι νου είχε, ήταν ο καλύτερος απ” όλους τους άλλους στρατιωτικούς. Δεν μπορούσε να τον παίξει αυτόν ο Κωλέττης. Κι ήθελε να τον βγάλη από τη μέση και να κάμη τους δικούς του σκοπούς. Ο Κωλέττης είναι από τους Καλαρρύτες. Όταν χαλάστηκαν οι Καλαρρύτες από τους Τούρκους πέρασε από το Γώγο κι αλλουνούς αρχηγούς της δυτικής Ελλάδος και πήρε συστατικά εις την Κυβέρνησιν ότι γνωρίζαμε αυτόν και τον κάναμε αντιπρόσωπό μας. Οι Πελοποννήσιοι και οι άλλοι άμαθοι και άπραγοι στα πολιτικά, τότε αυτός, πανούργος, ενώθη με τους ξεκλησμένους ανθρώπους κι έπαιξε την πατρίδα όπως ήταν η όρεξή του. Μαθητής των Τούρκων και κατεξοχή του τυράγνου Αλήπασσα, τέτοια φώτα σαν εκείνου θα δώση εις την πατρίδα και τέτοια έργα να “νεργήση. Όταν κιντυνεύη η πατρίς, αυτός κατατρέχει τους άξιους ανθρώπους, τους κατατρέχει αυτός και οι φίλοι του, οπούναι Αργειοπαγίτες.» [Kεφάλαιον τέταρτον, σελιδα 137-138].
Επίσης ο Ευάγγελος Κοροβίνης στο γνωστό βιβλίο του «Η Νεοελληνική Φαυλοκρατία», εκδόσεις Αρμός, 5η έκδοση, (2008), χαρακτηρίζει τον Ιωάννη Κωλέττη με τα μελανότερα χρώματα, φαυλοκράτη και λαμόγιο πολιτικό, που απέκτησε τεράστια περιουσία, (630.000 χιλιάδες δραχμές), κλέβοντας από το Ελληνικό Δημόσιο, όταν το διοικούσε, (σελ. 24).
Επιπλέον χαρακτηριστικά σημειώνεται ότι: «Ο Κωλέττης μέχρι αργά το απόγευμα ασχολείτο με τη διεκπεραίωση ρουσφετιών πρώτα στην κατοικία του και μετά στην έδρα της κυβερνήσεως. Στη διάρκεια των υπηρεσιακών συσκέψεων που επακολουθούσαν συνήθως κοιμόταν, ενώ απουσίαζε συστηματικά από τις συνεδριάσεις της Βουλής» (σελ. 25)
4) ΚΟΜΗΣ ΙΩΣΗΦ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΑΡΜΑΝΣΠΕΡΓΚ (20 Μαΐου 1835 – 2 Φεβρουαρίου1837)
Ο Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Αρμανσπεργκ,(16/28 Φεβρουαρίου1787 – 22 Μαρτίου/ 3 Απριλίου1853), ήταν Βαυαρός, χαζάρικης καταγωγής.
Χαρακτηρίστηκε «διδάσκαλος της Ραδιουργίας«, ήταν αγενής και αγροίκος. Ο απολυταρχικός τρόπος διακυβέρνησής του δημιούργησε έντονες αντιδράσεις στον Ελληνικό Λαό.
Ήταν φιλοαγγλικός και κυνήγησε άγρια όλους τους Έλληνες αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, φτάνοντας στο σημείο να φυλακίσει και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, σε στημένη δίκη με την κατηγορία της Εθνικής Προδοσίας!
http://el.wikipedia.org/wiki/Ιωσήφ_Λουδοβίκος_Άρμανσπεργκ
5) ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΦΟΝ ΡΟΥΝΤΧΑΡΤ (2 Φεβρουαρίου 1837 – 8 Δεκεμβρίου 1837)
Ο Ιγνάτιος Φον Ρούντχαρτ, (11 Μαρτίου 1790 Weismain, Oberfranken – 11 Μαΐου 1838, Τριέστη), ήταν Βαυαρός χαζάρικης καταγωγής νομικός και πολιτικός.Κατά την διακυβέρνησή του, η οποία διήρκησε 10 μήνες, ήρθε σε δυσμένεια με τον Βαυαρό Βασιλιά της Ελλάδος Όθωνα, ο οποίος τον εξανάγκασε σε παραίτηση.
http://el.wikipedia.org/wiki/Ιγνάτιος_φον_Ρούντχαρτ
6) ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΟΘΩΝ (8 Δεκεμβρίου 1837 – 24 Ιουνίου 1841 και 10 Αυγούστου 1841 – 3 Σεπτεμβρίου 1843)
Ο Όττο Φρίντριχ Λούντβιχ φον Βίττελσμπαχ ( Όθων ), (1 Ιουνίου1815 – 26 Ιουλίου1867), Βαυαρός χαζαροσαξωνικής καταγωγής, γεννήθηκε στο κάστρο Μίραμπελ (Schloss Mirabell) του Σάλτσμπουργκ, όταν αυτό αποτέλεσε, για μικρό χρονικό διάστημα, τμήμα της Βαυαρίας, την 1η Ιουνίου 1815.
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Διαδόχου και μετέπειτα Βασιλιά της ΒαυαρίαςΛουδοβίκου Α΄, και της Θηρεσίας, σαξώνισσας κόρης του δούκα του Ζάξεν-Χιλντμπουργκχάουζεν.
Η διπλανή φωτογραφία του Όθωνα καμαρωτού – καμαρωτού, κρατώντας το ιδρυτικό έγγραφο της ιδιωτικής χαζάρικης Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, του Rothchild, είναι χαρακτηριστική της «αγάπης« του για τον Ελληνικό Λαό…
